"အဘိဓမၼာကို ဆည္းပူးေလ့လာသူသည္"
(က) ကုသိုလ္စိတ္ႏွင့္ အကုသိုလ္စိတ္တို႔ကုိ ခြဲျခားသိ႐ွိလာသျဖင့္ အကုသိုလ္စိတ္ အျဖစ္နည္းၿပီး ကုသိုလ္စိတ္ အျဖစ္မ်ားရန္ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္လာသည္။
(ခ) စိတ္ကို ျခယ္လွယ္ေနေသာ ေစတသိက္တရားမ်ား၏ သေဘာကို သိနားလည္လာေသာအခါ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ စသည့္ အကုသိုလ္ ေစတသိက္မ်ား အားနည္းလာေအာင္ က်င့္ႀကံႏိုင္လာသည္။ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဟီရိ၊ ၾသတၱပၸ စေသာ ကုသိုလ္ ေစတသိက္မ်ား အားေကာင္းလာရန္လည္း အားထုတ္ႏိုင္လာသည္။
(ဂ) ႐ုပ္၊ နာမ္ တို႔ကို ပိုင္းျခား၍ သိေသာသူသည္ အတၱ ဒိ႒ိ၊ သကၠာယ ဒိ႒ိ တို႔ကို ကာလ အပိုင္းအျခားအားျဖင့္ ပယ္ခြာထားႏိုင္၏။
(ဃ) ႐ုပ္၊ နာမ္ တရား တို႔၌ ဥာဏ္မ်က္စိကန္းေနေသာ အႏၶပုထုဇဥ္ အျဖစ္မွ ႐ုပ္နာမ္ တရားတို႔ကို သိျမင္ေသာ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အဆင့္သို႔ တက္လွမ္းႏိုင္၏။
(င) ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ေပၚလာေသာ တရားမ်ား မဟုတ္၊ ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာၾကေသာ တရားတို႔ တည္းဟု သိျမင္လာသည့္ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ ကိုလည္း ရ႐ွိလာႏိုင္၏။
ထိုဥာဏ္ကို ရ႐ွိေသာအခါ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ အေၾကာင္းမ႐ွိဘဲ ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္ဟူေသာ အေဟတုကဒိ႒ိ (အေၾကာင္းမဲ့၀ါဒ) ကိုလည္းေကာင္း၊ ထာ၀ရဘုရား စေသာ တန္ခိုး႐ွင္တို႔က ဖန္ဆင္းသည္ဟူေသာ ဣသရနိမၼာနဒိ႒ိ (ဖန္ဆင္း႐ွင္၀ါဒ) ကိုလည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔ႏိုင္၏။
ထို႔ျပင္ အလံုးစံုကိုသိျမင္ႏိုင္ေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဟူသည္ တကယ္႐ွိႏိုင္ပါ့မလား၊ ငါသည္ ေ႐ွးကျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား၊ ေနာင္ဘ၀ တဖန္ျဖစ္ရေလမည္လား စသည့္ ယံုမွားမႈအားလံုးကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္၏။
ဤကဲ့သို႔ သကၠာယဒိ႒ိႏွင့္ ယံုမွားမႈ ၀ိစိကိစၦာတို႔ကို ၾကာ႐ွည္စြာ ပယ္႐ွားထားႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေသာတပန္ႏွင့္ အလားတူသျဖင့္္ စူ႒ေသာတပန္ ျဖစ္ၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ဤ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေနာက္ဘ၀၌ ဧကန္မုခ် အပါယ္ မလားေတာ့ေခ်။
ဤ အဆင့္သို႔ ေရာက္ၿပီးေသာသူသည္ ဆက္လက္၍ ၀ိပသနာ တရားကို အားထုတ္ပါက မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ သို႔ မၾကာမတင္ ဧကန္မုခ်ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၏ တကၠသိုလ္ အဘိဓမၼာေပါင္းခ်ဳပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၃၈- ၃၉ မွ
Monday, March 14, 2016
ကံ = သခၤါရ (ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ)
✔ ✔ ✔ ကံ = သခၤါရ ✔ ✔ ✔
❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀
❆ ❆ ❆ ❆ #ေစတနာကို ဘာေၾကာင့္
`ကံ´ လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ရလဲ ဆိုေတာ့ ေစတနာေတြက
အားလံုးကို စုေပးတဲ့ သေဘာ႐ွိတယ္။ organizer ေပါ့
သဘာဝတရားေတြကို စုစည္းေပးတာ ။ စုည္းေပးလိုက္
ရင္ Energy စြမ္းအင္သတၱိ ရမယ္။ သူကိုယ္တိုင္
ကလည္း စြမ္းရည္သတၱိ႐ွိတယ္။ အျခား သဘာဝ
တရားေတြကိုလည္း စြမ္းေဆာင္မႈ ႐ွိလာေအာင္
စြမ္းအားေတြ ေပးတယ္။ ေစတနာကို vilition လို႔ ေခၚ
ေသာ္လည္း တကယ္ေခၚသင့္တာက stimulation
ျဖစ္တယ္။ အားလံုး စြမ္းအားေတြထက္လာေအာင္ စု
စည္းေပးတဲ့ သေဘာ။ စြမ္းအားေတြ စုမိတာေၾကာင့္
စိတ္ကေတြးမႈ မေနာကံ ၊ ႏႈတ္ကေျပာမႈ ဝစီကံ ၊ ကိုယ္
ထိလက္ေရာက္ ျပဳမႈ ကာယကံေတြ ေပၚလာတယ္။
အဲဒီလို ကမၼ ဆိုတဲ့ ျပဳလုပ္မႈေတြ ေပၚလာေစ
တတ္လို႔ ေစတနာကို ကမၼ လို႔ ေခၚလိုက္တာ။ အားလံုး
စိတ္ရဲ႕ေတြးေခၚမႈကိုသာ အမွီျပဳ ရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကံ
ဟာ ေျမလႊာနဲ႔ တူတယ္ လို႔ေဟာတာ။
★ ★ #ဥပစိတ ကမၼ
` #ဥပစိတ ကမၼ ဘာေဝ ၊ ဝိပါက ဘာဝေတာ ´
ဥပစိတကမၼ ဆိုတာ အက်ိဳးေပးမဲ့ အေနအထားထိ အင္
အား႐ွိေနတဲ့ ကံမ်ိဳးကိုေခၚတာ ။ အခ်ိဳ႕ကံက အက်ိဳးေပး
ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အင္အား မ႐ွိတာ ထင္႐ွားပါတယ္။
သစ္ပင္က အသီးႏုႏု ေလးေတြ ေႂကြသြားတဲ့ အခါ
အေစ့က မရင့္ေသးေတာ့ အပင္မေပါက္ႏိုင္ဘူး။
ကံမွာလည္း ထို႔အတူပဲ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္
မရင့္က်က္ေသးရင္ ဥပစိတကမၼ လို႔မေခၚဘူး။
ကံတိုင္းဟာ အက်ိဳးမေပးႏိုင္ဘူး။ ဆိုပါစို႔- ပ႒ာန္းမွာ
#ကမၼပစၥေယာလို႔ ေဟာတဲ့အခါ သဟဇာတ ကမၼ အ
ေနနဲ႔ ေစတနာတိုင္းကို ကမၼလို႔ေဟာတယ္။ ဒီေနရာမွာ
ေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ အကုသိုလ္ စိတ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲ
ျဖစ္လာတဲ့ ေစတနာ၊ ကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲျဖစ္
တဲ့ေစတနာကိုပဲ ကမၼလို႔ ေျပာတာ။
#သခၤါရပစၥယာ ဝိဉာဏံ မွာ ဝိပါတ္မွာ ယွဥ္တဲ့
ေစတနာ ႀကိယာမွာ ယွဥ္တဲ့ ေစတနာေတြ ဟာ သခၤါရ
ဆိုတဲ့ ကံ ထဲမွာမပါဘူး။
ေစတနာဆိုတာ စိတ္နဲ႔ ယွဥ္တြဲျဖစ္ရတာ။ စိတ္
တခု ေစတနာတခု သာမာန္စိတ္ေတြ မွာ ႐ွိတဲ့ေစတနာ
က စြမ္းအားဒီေလာက္မ႐ွိဘူး။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္
စိတ္ေတြမွာ ႐ွိတဲ့ ေစတနာက်ေတာ့ စြမ္းအားေတြ
Energy ေတြ ႐ွိလာတယ္။ အဲဒီအ႐ွိန္အဟုန္ေတြက
ကံတရား အေနနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ သ႑ာန္မွာ
accumulate ျဖစ္လာတယ္ စုမိလာတယ္ ဥပစိတံ-
စုေဆာင္းမိသြားပီ။
✔ ✔ #ကံတရားေတြက ျဖစ္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွာ
❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀
စုမိေနလဲ?
❀ ❀ ❀❀
ဦးေနာက္ထဲမွာလား? ႏွလံုးသား ထဲမွာလား?
ဦးေႏွာက္ထဲမွာဆိုရင္ လူေသရင္ ဦးေႏွာက္ေသသြား
မယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ရင္လူမေသခင္ ဦးေႏွာက္ေသတဲ့ လူ
ေတြ႐ွိတယ္။ ႏွလံုးသားထဲမွာစုမိေနတယ္ ဆိုရင္ ႏွလံုး
အစားထိုးလဲလွယ္လိုက္တဲ့အခါ ကံတရားေတြေျပာင္း
ကုန္မွာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကံရဲ႕စြမ္းရည္သတၱိဟာ
ဦးေႏွာက္တို႔ ႏွလံုးသားတို႔လို ႐ုပ္တရားထဲမွာ မဟုတ္
ဘူး။ ဘယ္မွာလဲ ဆိုရင္ #စိတၱသႏၱတိ လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္
ျဖစ္စဥ္ေလး မွာ႐ွိတယ္။ စိတ္ျဖစ္စဥ္ဆိုတာ Non stop
ဘယ္ေတာ့မွ မရပ္ဘူး။ တခုၿပီး တခု ျဖစ္ေနတာ။
စိတ္ျဖစ္စဥ္ ရပ္သြားတာ ၂ ေနရာပဲ႐ွိတယ္။
နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားတဲ့ အခါရယ္၊ အသညသတ္
ဘံုေရာက္တဲ့အခါရယ္ ေခတၱရပ္သြားတာပဲ႐ွိတယ္။
စိတ္အစဥ္ဆိုတာ တြန္းအားေပးသြားတာ။
ပထမစိတ္ မွာ႐ွိတဲ့ ေစတနာရဲ႕ စြမ္းအင္ေတြဟာ ပထမ
စိတ္ခ်ဳပ္သြားတာနဲ႔ ဒုတိယစိတ္ ၊ ဒုတိယစိတ္ခ်ဳပ္ရင္
တတိယစိတ္၊ ခ်ဳပ္ရင္ စတုတၳစိတ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ခုေခတ္
စကားနဲ႔ေျပာရရင္ online ေပါ့။ ကိုယ့္ line ထဲမွာ
ဒီေစတနာ ကံ တရားေတြ ျဖစ္ေနတာလို႔ ေျပာလို႔
ရတယ္။
ဒီလို online အေနနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ျဖစ္စဥ္ႀကီး တခု
တည္းမွာ ႐ွိေနတဲ့ သခၤါရ လို႔ဆိုတဲ့ ကံတရားေတြက
ဘဝသစ္တခု အစျပဳၿပီး ထုတ္လုပ္ေပးႏိုင္တာကို
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက
#သခၤါရ ပစၥယ ဝိဉာဏံ လို႔ ဒီလိုေဟာတာေနာ္။
ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ- ပါခ်ဴပ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး - ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ကို ပ႒ာန္းနည္းျဖင့္ေလ့လာ
သံုးသပ္ျခင္း တရားေတာ္။
❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀
❆ ❆ ❆ ❆ #ေစတနာကို ဘာေၾကာင့္
`ကံ´ လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ရလဲ ဆိုေတာ့ ေစတနာေတြက
အားလံုးကို စုေပးတဲ့ သေဘာ႐ွိတယ္။ organizer ေပါ့
သဘာဝတရားေတြကို စုစည္းေပးတာ ။ စုည္းေပးလိုက္
ရင္ Energy စြမ္းအင္သတၱိ ရမယ္။ သူကိုယ္တိုင္
ကလည္း စြမ္းရည္သတၱိ႐ွိတယ္။ အျခား သဘာဝ
တရားေတြကိုလည္း စြမ္းေဆာင္မႈ ႐ွိလာေအာင္
စြမ္းအားေတြ ေပးတယ္။ ေစတနာကို vilition လို႔ ေခၚ
ေသာ္လည္း တကယ္ေခၚသင့္တာက stimulation
ျဖစ္တယ္။ အားလံုး စြမ္းအားေတြထက္လာေအာင္ စု
စည္းေပးတဲ့ သေဘာ။ စြမ္းအားေတြ စုမိတာေၾကာင့္
စိတ္ကေတြးမႈ မေနာကံ ၊ ႏႈတ္ကေျပာမႈ ဝစီကံ ၊ ကိုယ္
ထိလက္ေရာက္ ျပဳမႈ ကာယကံေတြ ေပၚလာတယ္။
အဲဒီလို ကမၼ ဆိုတဲ့ ျပဳလုပ္မႈေတြ ေပၚလာေစ
တတ္လို႔ ေစတနာကို ကမၼ လို႔ ေခၚလိုက္တာ။ အားလံုး
စိတ္ရဲ႕ေတြးေခၚမႈကိုသာ အမွီျပဳ ရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကံ
ဟာ ေျမလႊာနဲ႔ တူတယ္ လို႔ေဟာတာ။
★ ★ #ဥပစိတ ကမၼ
` #ဥပစိတ ကမၼ ဘာေဝ ၊ ဝိပါက ဘာဝေတာ ´
ဥပစိတကမၼ ဆိုတာ အက်ိဳးေပးမဲ့ အေနအထားထိ အင္
အား႐ွိေနတဲ့ ကံမ်ိဳးကိုေခၚတာ ။ အခ်ိဳ႕ကံက အက်ိဳးေပး
ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အင္အား မ႐ွိတာ ထင္႐ွားပါတယ္။
သစ္ပင္က အသီးႏုႏု ေလးေတြ ေႂကြသြားတဲ့ အခါ
အေစ့က မရင့္ေသးေတာ့ အပင္မေပါက္ႏိုင္ဘူး။
ကံမွာလည္း ထို႔အတူပဲ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္
မရင့္က်က္ေသးရင္ ဥပစိတကမၼ လို႔မေခၚဘူး။
ကံတိုင္းဟာ အက်ိဳးမေပးႏိုင္ဘူး။ ဆိုပါစို႔- ပ႒ာန္းမွာ
#ကမၼပစၥေယာလို႔ ေဟာတဲ့အခါ သဟဇာတ ကမၼ အ
ေနနဲ႔ ေစတနာတိုင္းကို ကမၼလို႔ေဟာတယ္။ ဒီေနရာမွာ
ေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ အကုသိုလ္ စိတ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲ
ျဖစ္လာတဲ့ ေစတနာ၊ ကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲျဖစ္
တဲ့ေစတနာကိုပဲ ကမၼလို႔ ေျပာတာ။
#သခၤါရပစၥယာ ဝိဉာဏံ မွာ ဝိပါတ္မွာ ယွဥ္တဲ့
ေစတနာ ႀကိယာမွာ ယွဥ္တဲ့ ေစတနာေတြ ဟာ သခၤါရ
ဆိုတဲ့ ကံ ထဲမွာမပါဘူး။
ေစတနာဆိုတာ စိတ္နဲ႔ ယွဥ္တြဲျဖစ္ရတာ။ စိတ္
တခု ေစတနာတခု သာမာန္စိတ္ေတြ မွာ ႐ွိတဲ့ေစတနာ
က စြမ္းအားဒီေလာက္မ႐ွိဘူး။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္
စိတ္ေတြမွာ ႐ွိတဲ့ ေစတနာက်ေတာ့ စြမ္းအားေတြ
Energy ေတြ ႐ွိလာတယ္။ အဲဒီအ႐ွိန္အဟုန္ေတြက
ကံတရား အေနနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ သ႑ာန္မွာ
accumulate ျဖစ္လာတယ္ စုမိလာတယ္ ဥပစိတံ-
စုေဆာင္းမိသြားပီ။
✔ ✔ #ကံတရားေတြက ျဖစ္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွာ
❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀
စုမိေနလဲ?
❀ ❀ ❀❀
ဦးေနာက္ထဲမွာလား? ႏွလံုးသား ထဲမွာလား?
ဦးေႏွာက္ထဲမွာဆိုရင္ လူေသရင္ ဦးေႏွာက္ေသသြား
မယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ရင္လူမေသခင္ ဦးေႏွာက္ေသတဲ့ လူ
ေတြ႐ွိတယ္။ ႏွလံုးသားထဲမွာစုမိေနတယ္ ဆိုရင္ ႏွလံုး
အစားထိုးလဲလွယ္လိုက္တဲ့အခါ ကံတရားေတြေျပာင္း
ကုန္မွာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကံရဲ႕စြမ္းရည္သတၱိဟာ
ဦးေႏွာက္တို႔ ႏွလံုးသားတို႔လို ႐ုပ္တရားထဲမွာ မဟုတ္
ဘူး။ ဘယ္မွာလဲ ဆိုရင္ #စိတၱသႏၱတိ လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္
ျဖစ္စဥ္ေလး မွာ႐ွိတယ္။ စိတ္ျဖစ္စဥ္ဆိုတာ Non stop
ဘယ္ေတာ့မွ မရပ္ဘူး။ တခုၿပီး တခု ျဖစ္ေနတာ။
စိတ္ျဖစ္စဥ္ ရပ္သြားတာ ၂ ေနရာပဲ႐ွိတယ္။
နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားတဲ့ အခါရယ္၊ အသညသတ္
ဘံုေရာက္တဲ့အခါရယ္ ေခတၱရပ္သြားတာပဲ႐ွိတယ္။
စိတ္အစဥ္ဆိုတာ တြန္းအားေပးသြားတာ။
ပထမစိတ္ မွာ႐ွိတဲ့ ေစတနာရဲ႕ စြမ္းအင္ေတြဟာ ပထမ
စိတ္ခ်ဳပ္သြားတာနဲ႔ ဒုတိယစိတ္ ၊ ဒုတိယစိတ္ခ်ဳပ္ရင္
တတိယစိတ္၊ ခ်ဳပ္ရင္ စတုတၳစိတ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ခုေခတ္
စကားနဲ႔ေျပာရရင္ online ေပါ့။ ကိုယ့္ line ထဲမွာ
ဒီေစတနာ ကံ တရားေတြ ျဖစ္ေနတာလို႔ ေျပာလို႔
ရတယ္။
ဒီလို online အေနနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ျဖစ္စဥ္ႀကီး တခု
တည္းမွာ ႐ွိေနတဲ့ သခၤါရ လို႔ဆိုတဲ့ ကံတရားေတြက
ဘဝသစ္တခု အစျပဳၿပီး ထုတ္လုပ္ေပးႏိုင္တာကို
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက
#သခၤါရ ပစၥယ ဝိဉာဏံ လို႔ ဒီလိုေဟာတာေနာ္။
ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ- ပါခ်ဴပ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး - ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ကို ပ႒ာန္းနည္းျဖင့္ေလ့လာ
သံုးသပ္ျခင္း တရားေတာ္။
ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ ႏွႏွင့္ဝိပါက္အမွန္ေဇာ အျပန္......Aung Aung Zaw
ဣ႒အနိ႒အခြဲႏွင့္ဝိပါက္အမွန္ေဇာအျပန္ေသခ်ာ
ဖတ္မွတ္ေပးႀကပါ။
--------------------
ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု
°°°°°°°°°°°°°°°°°
ပဥၥဝိညာဏ္အစ တဒါရံုအဆံုးရွိေသာ ဝိပါက္စိတ္
မ်ား၏ ကုသလဝိပါက္ျဖစ္ရျခင္း,အကုသလဝိပါက္
ျဖစ္ရျခင္း,ေသာမနႆႏွင့္ယွဥ္ရျခင္း,ဥေပကၡာႏွင့္
ယွဥ္ရျခင္းတို႕မွာ ဣ႒ အတိဣ႒ အနိ႒ာရံုမ်ားႏွင့္
ဆက္သြယ္၍ ျဖစ္ႀကရ၏ ၊ ထို႕ေႀကာင့္ ေတြ႕ျမင္
သမ်ွ အာရံုတို႕၌ ဣ႒ာရံုပဲ အနိ႒ာရံုပဲဟု
ကြဲကြဲျပားျပား ခြဲျခားႏိုင္ဖို႕ ေရွးဦးစြာ အေရးႀကီး၏ ၊
ထို႕သို႕ခြဲျခားရာ၌ "ဣ႒ာနိ႒ာရမဏံ ပန ပါဋိေယကၠံ
ဝိဘတၱံ အတၳီတိ ၊ ကႆ ဝေသန ဝိဘတၱံတိ ၊
မဇၩိမကသတၱႆ" ဟု ခႏၶဝိဘဂၤ႒ကထာ၌ ဆို၏ ၊
ဆိုလိုရင္းကား- "ျပည့္ရွင္မင္းစေသာ အထက္တန္း
လူ(နတ္)တို႕သည္ ရိုးရိုးထမင္း ဟင္းလ်ာစသည္
ကိုပင္(ဣ႒ျဖစ္ပါလ်က္)မႏွစ္သက္ႏိုင္ႀက ၊အလြန္
ေအာက္ႀကေသာလူ(တိရိစၧာန္)တို႕ကား ထမင္းသိုး
ဟင္းပုတ္မ်ားကိုပင္ (အနိ႒မွန္ပါလ်က္) ဣ႒
ထင္ေနႀက၏ ၊ ထို႔ေႀကာင့္ ဣ႒ အနိ႒အာရံုကို
အလတ္တန္းစား လူအမ်ား၏ အလိုအားျဖင့္
ခြဲျခားရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။
ထို႕ေႀကာင့္ အလတ္တန္းစားလူတို႕၏ အလိုအား
ျဖင့္ ေကာင္းေသာရူပ,သဒၵ, စသည့္အာရံုမ်ားသည္
ဣ႒တည္း ၊ ေတြ႕ႀကံဳခဲလွေသာ ဘုရားရွင္၏
အဆင္းေတာ္ အသံေတာ္ စသည္ႏွင့္ ေယာက်္ား
မိန္းမတို႕၏ အလြန္ေကာင္းေသာ အဆင္းအသံ
စသည္ကား အတိဣ႒တည္း ၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္
အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ မေကာင္းဆိုးဝါးေသာ အသံ
အနံ႕အရသာ အေတြ႕တို႕သည္ အနိ႒တည္းဟု
ခြဲျခားရာ၏ ၊ [ဣစၧိတဗၺံ-အလိုရွိထိုက္ ရွာမွီးထိုက္၏၊
ဣတိ-ထို႕ေႀကာင့္ ဣ႒ံ-မည္၏ ၊ န+ဣ႒ံ အနိ႒ံ-
ဣ႒မဟုတ္,(ဣ႒၏ ေျပာင္းျပန္)။]
---------------------------------------------
ေထရဝါဒ
°°°°°°°°°°
ျပခဲ႕ေသာ ဣ႒ အနိ႒အခြဲသည္ အ႒ကထာလာ
သမာနဝါဒတည္း ၊ တိပိဋက စူဠာဘယေထရ္ကား
"ဣ႒ာနိ႒ံ နာမ ဝိပါကဝေသေနဝ ပရိစၧိႏၷံ"ဟု
ဆို၏ ၊ ဆိုလိုရင္းကား - ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံုျဖစ္
ေႀကာင္းကို ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားရမည္ ၊
ဣ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႕လ်ွင္ (ေဇာမွာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဒါမနႆ ေစာခ်င္ရာ ေစာေပေစ)
ပဥၥဝိညာဏ္စေသာ ဝိပါက္စိတ္မွာ ဧကန္
ကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ အနိ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႕လ်ွင္
အကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ တိတၳိတို႕သည္
ဘုရား တရား သံဃာႏွင့္ မဟာေစတီစသည္ကို
ျမင္ရ ႀကားရလ်ွွင္ မ်က္စိႏွင့္နားကို ပိတ္လ်က္
ေဒါသထြက္ႀက၏ ၊ သို႕ရာဝယ္ ထိုအတိဣ႒ာရံု
ျဖစ္ေသာ ဘုရားစသည္ကို ျမင္ရ ႀကားရျခင္းသည္
ေရွးကုသိုလ္ကံေႀကာင့္ ျဖစ္ရကား ကုသလဝိပါက္
စိတ္မ်ား ျဖစ္၏ ၊ ဒိ႒ိဝိပၸလႅာသေႀကာင့္သာ
အတိဣ႒ာရံုကို အနိ႒ာရံု ထင္လ်က္ ေဒါသေဇာ
ေစာႀကရွာေလသည္ ။
ထို႕ျပင္ ရြာဝက္တို႕သည္ မစင္နံ႕ရလ်ွင္ အလြန္
ေပ်ာ္ရႊင္ႀက၏ ၊ သို႕ေသာ္ မစင္ကို ျမင္ရ နံရ စားရ
ေတြ႕ထိရမႈတို႕မွာ အကုသလဝိပါက္တို႕ခ်ည္းသာ
တည္း ၊ အကုသိုလ္ ကံႀကီးက ဖန္တီးလိုက္သည့္
အတြက္ အနိ႒ာရံုကို ဣ႒ာရံုထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္အား
ရ ေသာမနႆေဇာေတြ ေစာႏိုင္ႀကသည္ ၊
သခင္တို႕က ဖြဲ႕တုပ္၍ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာ
ေပၚ၌ တင္ထားအပ္ေသာ ဝက္ႀကီးသည္
စိတ္မသက္သာေအာ္ျမည္ရွာ၏ ၊ သို႕ေသာ္
ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာကို ေတြ႕ထိရမႈမွာ
ကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ မ်ိဳးဇာတ္အလိုက္
အကုသိုလ္ကံေႀကာင့္သာ သညာဝိပၸလႅာသ
ျဖစ္လ်က္ ေဒါသ ေဒါမနႆေဇာ ေစာကာ
ေအာ္ျမည္ရွာေလသည္ ၊ ဤသို႕လ်ွင္
"ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံုအျဖစ္ကို ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္
ခြဲျခားရမည္ , ေဇာျဖင့္ မခြဲျခားရ "ဟု မိန္႕ဆိုအပ္
ေသာ ေထရဝါဒကို အ႒ကထာဆရာလည္း
ေထာက္ခံ ဖြင့္ျပေပသည္။
ထိုမွတစ္ပါး ဒြါရႏွင့္စပ္သျဖင့္လည္း ဣ႒ အနိ႒
အခြဲကို မွတ္သင့္ေသး၏ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႔- ေပ်ာ့ေပ်ာ့
ေပ်ာင္းေပ်ာင္း အေတြ႕ေကာင္းေသာ မစင္သည္
ကာယဒြါရ၌ ဣ႒ ,စကၡဳဒြါရ ဃာနဒြါရတို႔၌
အနိ႒တည္း ၊ ပတၱျမားျဖင့္ ဦးေခါင္းကို ေပါက္ခြဲ
ရာ၌ ထိုပတၱျမားကို ျမင္ရေသာ စကၡဳဒြါရ၌ ဣ႒,
အထိခံရေသာ ကာယဒြါရ၌ အနိ႒တည္း ၊ အခ်ိဳ႕
ဝတၳဳမ်ားကား ကာလအလိုက္ ဣ႒ အနိ႒ ကြဲျပား
ေသး၏ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႕- မီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္လိုရာအခါ
ေဆာင္းအခါတို႕၌ ဣ႒ ,ေႏြအခါ၌ အနိ႒တည္း၊
ေရသည္ ေသာက္လိုရာအခါ ေႏြအခါတို႕၌ ဣ႒,
ေဆာင္းအခါတို႕၌ အနိ႒တည္း ၊ အခ်ိဳ႕ပန္း၌
အဆင္းသည္ ဣ႒ , အနံ႔ကား အနိ႒တည္း ၊
ဤသို႕ စသည္ျဖင့္ ဣ႒ အနိ႒အျဖစ္ကို အလတ္
စားပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း , ဝိပါက္စိတ္
အားျဖင့္လည္းေကာင္း , ဒြါရအားျဖင့္လည္းေကာင္း
, ကာလအားျဖင့္လည္းေကာင္း ,အဆင္းအနံ႕
စေသာအားျဖင့္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ခြဲျခားရမည္။
အလတ္စားတန္း,ပုဂၢိဳလ္မွန္းလ်က္,ဝိပါက္-ဒြါရ,
ခ်ိန္ကာလႏွင့္ ရူပ-ဂႏၶာ,ႏႈိင္းခ်င့္ကာျဖင့္,
အနိ႒ာေလာ,ဣ႒ာေလာ,စစ္ေႀကာ ေတြ႕တိုင္းပင္။
----------------------------------------------
သဘာဝ ပရိကပၸအခြဲ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဣ႒ အနိ႒ အာရံုႏွစ္မ်ိဳးလံုးပင္ "သဘာဝ,ပရိကပၸ"
ဟု ႏွစ္မ်ိဳးစီ ကြဲျပားျပန္၏ ၊ အလတ္တန္းစားပုဂၢိဳလ္
၌ ဝိပါက္ ဒြါရ ကာလစသည္တို႔ ျဖင့္ ခြဲျပအပ္ခဲ႕ေသာ
အာရံုမ်ားသည္ သဘာဝဣ႒ာရံု သဘာဝအနိ႒ာရံု
မ်ားတည္း ၊ "ပင္ကိုသေဘာအတိုင္း အလိုရွိထိုက္/
မရွိထိုက္ေသာအာရံုမ်ား" ဟူလို ၊ အထက္တန္း
ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ သလိပ္ သည္းေျခ ေသြးေလေဖာက္
ျပန္ေနေသာ ဂိလာန ,အရူး စသူတို႕က ဣ႒ာရံုကို
မလိုလားႏိုင္ႀက ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရ
ကိုပင္ ဂိလာနစသူတို႔က အနိ႒ာရံုဟုသာ ထင္မွတ္
ႀကေလသည္ ၊ ထိုသူတို႕ ထင္မွတ္အပ္ေသာ
ဣ႒ာရံုသည္ ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမည္၏ ၊ "သူတို႕၏
စိတ္အႀကံအားျဖင့္ အနိ႒ာရံု" ဟူလို ၊, က်ီး လင္းတ
စသည္တို႕ႏွင့္ ယခင္ ဂိလာန အရူးစသူတို႕သည္
မစင္, ေခြးေကာင္ပုတ္, မေကာင္းေသာအစာ,
အဝတ္စုတ္စေသာ အနိ႒ာရံုကို ဣ႒ာရံုဟု
ထင္မွားႀကျပန္၏ ။ ထိုထင္မွားအပ္ေသာ အနိ႒ာရံု
မ်ားသည္ ပရိကပၸဣ႒ာရံုမည္၏ ၊ နတ္သမီးစေသာ
အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ဘုန္းကံနည္းပါးသူတို႔၌
အနိ႒ာရံုထင္မွတ္လ်က္ မူးေမ့ေတြေဝျခင္း ,
ဘုရားရွင္စေသာ အတိဣ႒ာရံုကိုပင္ ဒိ႒ိဝိပလႅာသ
ျဖစ္ေနႀကေသာ တိတၳိစသူတို႕က အနိ႒ာရံုဟု
ထင္မွတ္ျခင္း စသည္တို႕လည္း ပရိကပၸအနိ႒ာရုံ
မ်ားပင္တည္း ။
-----------------------------------------------
ဝိပါက္အမွန္
°°°°°°°°°°°°°
ဝိပါက္စိတ္တို႕၌ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ
ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံုျမဲသည္ကို "ဝိပါက္အမွန္"
ဟု ေခၚ၍ ,ေဇာစိတ္တို႕၌ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ
ေဝဒနာယွဥ္ပံု မျမဲသည္ကို "ေဇာအျပန္"ဟု
ေျပာစမွတ္ျပဳႀကသည္ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႕- သဘာဝဣ႒ာရံု
အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ေရွးကုသိုလ္ကံေႀကာင့္သာ
ေတြ႕ႀကံဳရေသာေႀကာင့္ သဘာဝဣ႒ာရံုႏွင့္
ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္သႏၲရဏ တဒါရံုမ်ားျဖစ္၍ ,သဘာဝအတိဣ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါက္ ေသာမနႆ သႏၲီရဏ တဒါရံုမ်ားျဖစ္ႀက၏ ၊
သဘာဝအနိ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ၌ကား
အကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္သႏၲီရဏ
တဒါရံုမ်ား ျဖစ္ႀကသည္ ၊ (ပဥၥဝိညာဏ္ သမၸဋိစၧိဳင္းတို႕မွာ ေဝဒနာအားျဖင့္ အကြဲအျပားမရွိ ၊)
ဤသို႕ ဝိပါက္စိတ္မ်ား၌ အာရံုအလိုက္ ေဝဒနာ
ယွဥ္ပံု မွန္ေႀကာင္းကို ရည္သန္၍ "ဝိပါက္အမွန္"
ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳႀကသည္ ၊ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ
အနိေ႒၊ေပ၊ေသာမနႆသဟဂတာေနဝ"ဟူ
ေသာသျဂႋဳဟ္၌လည္း ဤအဓိပၸာယ္မ်ားပါဝင္သည္။
-----------------------------------------
ေဇာအျပန္
°°°°°°°°°°°
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ,အမွတ္
မွားမူဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ, အယူမွားမႈဟူ
ေသာ ဒိ႒ိဝိပလႅာသ မကင္းႀကေသာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္
ေရွ႕ ဝိပလႅာသႏွစ္မ်ိဳး မကင္းေသးေသာ
ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႕သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ
ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ေဇာမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု၌ ေသာမနႆေဇာ ဣ႒မဇၩတၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ,အနိ႒ာ
ရံု၌ ေဒါသေဇာ ျဖစ္ေလ့ရွွိ၏ ၊ တစ္ခါတစ္ရံ၌ကား
ထိုဝိပလႅာသတို႕ေႀကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း,
အနိ႒ာရံုကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႕ရာ အကုသိုလ္ကံ
ပါလာေသာေႀကာင့္လည္းေကာင္း,ဘုရားစေသာ
အတိဣ႒ာရံု၌ တိတၳိတို႕မွာ ေဒါသေဇာေစာႀက
ေလ၏ ၊ မစင္ ေခြးေကာင္ပုပ္စေသာ အနိ႒ာရံု၌
က်ီး လင္းတတို႔မွာ ေသာမနႆေဇာ ေစာႀက၏ ၊
ထိုဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံုႏွင့္ အနိ႒ာရံုတို႔၌
ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အရူးစသူတို႔မွာ ဥေပကၡာေဇာ ေစာႀက၏ ၊ ဤသို႕လ်ွင္
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေဇာတို႕၏ အာရံုသေဘာကို
အခါခပ္သိမ္းမလိုက္ေရာဘဲ ေဝဒနာယွဥ္ပံု
ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ "ေဇာအျပန္" ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳႀကေလသည္။
ဣ႒ာနိ႒,တိဣ႒တို႔,ေတြ႕ရေသာအခါ,ေဝဒနာလား,ဝိပါကတံု,အာရံုသေဘာ,ျမဲလိုက္ေရာ၏၊
ေဇာ ေစာခ်ိန္က် , ထိုခဏမႈ,မုခ်ဆက္ဆက္,
မွန္မထြက္၍,ဝိပါက္အမွန္,ေဇာအျပန္သည္,
က်မ္းဂန္ မိန္႔ခြန္းအစဥ္တည္း။
-----------------------------------------------
ဣ႒အနိ႒ေရာရာ၌အာရံုယူပံု
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
အရာဝတၳဳတစ္ခု၌ကား ဣ႒ အနိ႒ေရာလ်က္ရွိ
တတ္၏ ၊ ထိုသို႔ ေရာေနရာ၌ ထင္ရွားေသာ
အာရံုကိုသာ အာရံုျပဳႏိုင္ေပသည္ ၊ ဥပမာ-ဆင္ပ်ံေတာ္ ျမင္းပ်ံေတာ္ရတနာတို႕၌ ပဋိသေႏၶက
အဟိတ္ ပဋိသေႏၶျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မူလအထည္
ကိုယ္ ပံုသ႑ာန္သည္ ဧကန္အနိ႒ာရံုတည္း ၊
သို႕ေသာ္ ပဝတၱိအက်ိဳးကို ေပးမည့္ ကုသိုလ္ကံ
ေႀကာင့္ လွပေသာ အေရအဆင္း အသံစသည္
ျဖစ္ေပၚလာျပန္သျဖင့္ ထိုပဝတၱိကမၼဇ ဣ႒ရုပ္ေတြ
က မူလအနိ႒ာရံုကို ဖံုးလႊမ္းလ်က္ရွိ၏ ၊ ႏွီးျဖင့္ျပဳ
လုပ္၍ ႏြားေခ်းသုတ္အပ္ေသာ အရုပ္ကေလး၌
ပိုးဖဲ ကတၱီပါစေသာ ဣ႒ာရံုေတြ မြမ္းမံခ်ယ္လွယ္ထားသကဲ႕သို႕တည္း ၊ ဤကဲ႕သို႕ ဣ႒ ႏွင့္ အနိ႒
ေရာေႏွာ၍ ေနရာဝယ္ ျမင္ရႀကားရသူတို႕၏
စကၡဳဝိညာဏ္စသည္တို႕မွာ အေပၚယံ ဣ႒ာရံုမ်ား
ကိုသာ အာရံုျပဳရသျဖင့္ ကုသလဝိပါက္ေတြသာ
ျဖစ္ခြင့္ရွိႀကေတာ့သည္ ၊ မူလ ဣ႒ျဖစ္ေသာ
လူ႕ခႏၶာကိုယ္ဝယ္ မဖြယ္မရာ ႏူနာစသည္ စြဲကပ္
ေနရာ၌ အနိ႒ာရံုကိုသာ အာရံုျပဳရပံုကိုလည္း
ခ်ဲ႕ထြင္ႀကည့္ပါ။
{သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ}
သံုးရက္မ်ွအခ်ိန္လုျပီးေရးခဲ႕ရတဲ႕ဤေကာင္းမႈ
ေႀကာင့္ မိမိသိရွိသေဘာေပါက္ထားသလို
တပါးသူအား စိတ္ရွည္သည္းခံ၍ လ်င္ျမန္စြာ
နားလည္လြယ္ႏိုင္ေသာ ေျပာဆိုႏိုင္သူျဖစ္ရပါလို၏။(AAZ)
Credit by Aung Aung Zaw
ဖတ္မွတ္ေပးႀကပါ။
--------------------
ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု
°°°°°°°°°°°°°°°°°
ပဥၥဝိညာဏ္အစ တဒါရံုအဆံုးရွိေသာ ဝိပါက္စိတ္
မ်ား၏ ကုသလဝိပါက္ျဖစ္ရျခင္း,အကုသလဝိပါက္
ျဖစ္ရျခင္း,ေသာမနႆႏွင့္ယွဥ္ရျခင္း,ဥေပကၡာႏွင့္
ယွဥ္ရျခင္းတို႕မွာ ဣ႒ အတိဣ႒ အနိ႒ာရံုမ်ားႏွင့္
ဆက္သြယ္၍ ျဖစ္ႀကရ၏ ၊ ထို႕ေႀကာင့္ ေတြ႕ျမင္
သမ်ွ အာရံုတို႕၌ ဣ႒ာရံုပဲ အနိ႒ာရံုပဲဟု
ကြဲကြဲျပားျပား ခြဲျခားႏိုင္ဖို႕ ေရွးဦးစြာ အေရးႀကီး၏ ၊
ထို႕သို႕ခြဲျခားရာ၌ "ဣ႒ာနိ႒ာရမဏံ ပန ပါဋိေယကၠံ
ဝိဘတၱံ အတၳီတိ ၊ ကႆ ဝေသန ဝိဘတၱံတိ ၊
မဇၩိမကသတၱႆ" ဟု ခႏၶဝိဘဂၤ႒ကထာ၌ ဆို၏ ၊
ဆိုလိုရင္းကား- "ျပည့္ရွင္မင္းစေသာ အထက္တန္း
လူ(နတ္)တို႕သည္ ရိုးရိုးထမင္း ဟင္းလ်ာစသည္
ကိုပင္(ဣ႒ျဖစ္ပါလ်က္)မႏွစ္သက္ႏိုင္ႀက ၊အလြန္
ေအာက္ႀကေသာလူ(တိရိစၧာန္)တို႕ကား ထမင္းသိုး
ဟင္းပုတ္မ်ားကိုပင္ (အနိ႒မွန္ပါလ်က္) ဣ႒
ထင္ေနႀက၏ ၊ ထို႔ေႀကာင့္ ဣ႒ အနိ႒အာရံုကို
အလတ္တန္းစား လူအမ်ား၏ အလိုအားျဖင့္
ခြဲျခားရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။
ထို႕ေႀကာင့္ အလတ္တန္းစားလူတို႕၏ အလိုအား
ျဖင့္ ေကာင္းေသာရူပ,သဒၵ, စသည့္အာရံုမ်ားသည္
ဣ႒တည္း ၊ ေတြ႕ႀကံဳခဲလွေသာ ဘုရားရွင္၏
အဆင္းေတာ္ အသံေတာ္ စသည္ႏွင့္ ေယာက်္ား
မိန္းမတို႕၏ အလြန္ေကာင္းေသာ အဆင္းအသံ
စသည္ကား အတိဣ႒တည္း ၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္
အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ မေကာင္းဆိုးဝါးေသာ အသံ
အနံ႕အရသာ အေတြ႕တို႕သည္ အနိ႒တည္းဟု
ခြဲျခားရာ၏ ၊ [ဣစၧိတဗၺံ-အလိုရွိထိုက္ ရွာမွီးထိုက္၏၊
ဣတိ-ထို႕ေႀကာင့္ ဣ႒ံ-မည္၏ ၊ န+ဣ႒ံ အနိ႒ံ-
ဣ႒မဟုတ္,(ဣ႒၏ ေျပာင္းျပန္)။]
---------------------------------------------
ေထရဝါဒ
°°°°°°°°°°
ျပခဲ႕ေသာ ဣ႒ အနိ႒အခြဲသည္ အ႒ကထာလာ
သမာနဝါဒတည္း ၊ တိပိဋက စူဠာဘယေထရ္ကား
"ဣ႒ာနိ႒ံ နာမ ဝိပါကဝေသေနဝ ပရိစၧိႏၷံ"ဟု
ဆို၏ ၊ ဆိုလိုရင္းကား - ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံုျဖစ္
ေႀကာင္းကို ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားရမည္ ၊
ဣ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႕လ်ွင္ (ေဇာမွာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဒါမနႆ ေစာခ်င္ရာ ေစာေပေစ)
ပဥၥဝိညာဏ္စေသာ ဝိပါက္စိတ္မွာ ဧကန္
ကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ အနိ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႕လ်ွင္
အကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ တိတၳိတို႕သည္
ဘုရား တရား သံဃာႏွင့္ မဟာေစတီစသည္ကို
ျမင္ရ ႀကားရလ်ွွင္ မ်က္စိႏွင့္နားကို ပိတ္လ်က္
ေဒါသထြက္ႀက၏ ၊ သို႕ရာဝယ္ ထိုအတိဣ႒ာရံု
ျဖစ္ေသာ ဘုရားစသည္ကို ျမင္ရ ႀကားရျခင္းသည္
ေရွးကုသိုလ္ကံေႀကာင့္ ျဖစ္ရကား ကုသလဝိပါက္
စိတ္မ်ား ျဖစ္၏ ၊ ဒိ႒ိဝိပၸလႅာသေႀကာင့္သာ
အတိဣ႒ာရံုကို အနိ႒ာရံု ထင္လ်က္ ေဒါသေဇာ
ေစာႀကရွာေလသည္ ။
ထို႕ျပင္ ရြာဝက္တို႕သည္ မစင္နံ႕ရလ်ွင္ အလြန္
ေပ်ာ္ရႊင္ႀက၏ ၊ သို႕ေသာ္ မစင္ကို ျမင္ရ နံရ စားရ
ေတြ႕ထိရမႈတို႕မွာ အကုသလဝိပါက္တို႕ခ်ည္းသာ
တည္း ၊ အကုသိုလ္ ကံႀကီးက ဖန္တီးလိုက္သည့္
အတြက္ အနိ႒ာရံုကို ဣ႒ာရံုထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္အား
ရ ေသာမနႆေဇာေတြ ေစာႏိုင္ႀကသည္ ၊
သခင္တို႕က ဖြဲ႕တုပ္၍ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာ
ေပၚ၌ တင္ထားအပ္ေသာ ဝက္ႀကီးသည္
စိတ္မသက္သာေအာ္ျမည္ရွာ၏ ၊ သို႕ေသာ္
ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာကို ေတြ႕ထိရမႈမွာ
ကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ မ်ိဳးဇာတ္အလိုက္
အကုသိုလ္ကံေႀကာင့္သာ သညာဝိပၸလႅာသ
ျဖစ္လ်က္ ေဒါသ ေဒါမနႆေဇာ ေစာကာ
ေအာ္ျမည္ရွာေလသည္ ၊ ဤသို႕လ်ွင္
"ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံုအျဖစ္ကို ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္
ခြဲျခားရမည္ , ေဇာျဖင့္ မခြဲျခားရ "ဟု မိန္႕ဆိုအပ္
ေသာ ေထရဝါဒကို အ႒ကထာဆရာလည္း
ေထာက္ခံ ဖြင့္ျပေပသည္။
ထိုမွတစ္ပါး ဒြါရႏွင့္စပ္သျဖင့္လည္း ဣ႒ အနိ႒
အခြဲကို မွတ္သင့္ေသး၏ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႔- ေပ်ာ့ေပ်ာ့
ေပ်ာင္းေပ်ာင္း အေတြ႕ေကာင္းေသာ မစင္သည္
ကာယဒြါရ၌ ဣ႒ ,စကၡဳဒြါရ ဃာနဒြါရတို႔၌
အနိ႒တည္း ၊ ပတၱျမားျဖင့္ ဦးေခါင္းကို ေပါက္ခြဲ
ရာ၌ ထိုပတၱျမားကို ျမင္ရေသာ စကၡဳဒြါရ၌ ဣ႒,
အထိခံရေသာ ကာယဒြါရ၌ အနိ႒တည္း ၊ အခ်ိဳ႕
ဝတၳဳမ်ားကား ကာလအလိုက္ ဣ႒ အနိ႒ ကြဲျပား
ေသး၏ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႕- မီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္လိုရာအခါ
ေဆာင္းအခါတို႕၌ ဣ႒ ,ေႏြအခါ၌ အနိ႒တည္း၊
ေရသည္ ေသာက္လိုရာအခါ ေႏြအခါတို႕၌ ဣ႒,
ေဆာင္းအခါတို႕၌ အနိ႒တည္း ၊ အခ်ိဳ႕ပန္း၌
အဆင္းသည္ ဣ႒ , အနံ႔ကား အနိ႒တည္း ၊
ဤသို႕ စသည္ျဖင့္ ဣ႒ အနိ႒အျဖစ္ကို အလတ္
စားပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း , ဝိပါက္စိတ္
အားျဖင့္လည္းေကာင္း , ဒြါရအားျဖင့္လည္းေကာင္း
, ကာလအားျဖင့္လည္းေကာင္း ,အဆင္းအနံ႕
စေသာအားျဖင့္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ခြဲျခားရမည္။
အလတ္စားတန္း,ပုဂၢိဳလ္မွန္းလ်က္,ဝိပါက္-ဒြါရ,
ခ်ိန္ကာလႏွင့္ ရူပ-ဂႏၶာ,ႏႈိင္းခ်င့္ကာျဖင့္,
အနိ႒ာေလာ,ဣ႒ာေလာ,စစ္ေႀကာ ေတြ႕တိုင္းပင္။
----------------------------------------------
သဘာဝ ပရိကပၸအခြဲ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဣ႒ အနိ႒ အာရံုႏွစ္မ်ိဳးလံုးပင္ "သဘာဝ,ပရိကပၸ"
ဟု ႏွစ္မ်ိဳးစီ ကြဲျပားျပန္၏ ၊ အလတ္တန္းစားပုဂၢိဳလ္
၌ ဝိပါက္ ဒြါရ ကာလစသည္တို႔ ျဖင့္ ခြဲျပအပ္ခဲ႕ေသာ
အာရံုမ်ားသည္ သဘာဝဣ႒ာရံု သဘာဝအနိ႒ာရံု
မ်ားတည္း ၊ "ပင္ကိုသေဘာအတိုင္း အလိုရွိထိုက္/
မရွိထိုက္ေသာအာရံုမ်ား" ဟူလို ၊ အထက္တန္း
ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ သလိပ္ သည္းေျခ ေသြးေလေဖာက္
ျပန္ေနေသာ ဂိလာန ,အရူး စသူတို႕က ဣ႒ာရံုကို
မလိုလားႏိုင္ႀက ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရ
ကိုပင္ ဂိလာနစသူတို႔က အနိ႒ာရံုဟုသာ ထင္မွတ္
ႀကေလသည္ ၊ ထိုသူတို႕ ထင္မွတ္အပ္ေသာ
ဣ႒ာရံုသည္ ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမည္၏ ၊ "သူတို႕၏
စိတ္အႀကံအားျဖင့္ အနိ႒ာရံု" ဟူလို ၊, က်ီး လင္းတ
စသည္တို႕ႏွင့္ ယခင္ ဂိလာန အရူးစသူတို႕သည္
မစင္, ေခြးေကာင္ပုတ္, မေကာင္းေသာအစာ,
အဝတ္စုတ္စေသာ အနိ႒ာရံုကို ဣ႒ာရံုဟု
ထင္မွားႀကျပန္၏ ။ ထိုထင္မွားအပ္ေသာ အနိ႒ာရံု
မ်ားသည္ ပရိကပၸဣ႒ာရံုမည္၏ ၊ နတ္သမီးစေသာ
အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ဘုန္းကံနည္းပါးသူတို႔၌
အနိ႒ာရံုထင္မွတ္လ်က္ မူးေမ့ေတြေဝျခင္း ,
ဘုရားရွင္စေသာ အတိဣ႒ာရံုကိုပင္ ဒိ႒ိဝိပလႅာသ
ျဖစ္ေနႀကေသာ တိတၳိစသူတို႕က အနိ႒ာရံုဟု
ထင္မွတ္ျခင္း စသည္တို႕လည္း ပရိကပၸအနိ႒ာရုံ
မ်ားပင္တည္း ။
-----------------------------------------------
ဝိပါက္အမွန္
°°°°°°°°°°°°°
ဝိပါက္စိတ္တို႕၌ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ
ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံုျမဲသည္ကို "ဝိပါက္အမွန္"
ဟု ေခၚ၍ ,ေဇာစိတ္တို႕၌ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ
ေဝဒနာယွဥ္ပံု မျမဲသည္ကို "ေဇာအျပန္"ဟု
ေျပာစမွတ္ျပဳႀကသည္ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႕- သဘာဝဣ႒ာရံု
အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ေရွးကုသိုလ္ကံေႀကာင့္သာ
ေတြ႕ႀကံဳရေသာေႀကာင့္ သဘာဝဣ႒ာရံုႏွင့္
ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္သႏၲရဏ တဒါရံုမ်ားျဖစ္၍ ,သဘာဝအတိဣ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါက္ ေသာမနႆ သႏၲီရဏ တဒါရံုမ်ားျဖစ္ႀက၏ ၊
သဘာဝအနိ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ၌ကား
အကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္သႏၲီရဏ
တဒါရံုမ်ား ျဖစ္ႀကသည္ ၊ (ပဥၥဝိညာဏ္ သမၸဋိစၧိဳင္းတို႕မွာ ေဝဒနာအားျဖင့္ အကြဲအျပားမရွိ ၊)
ဤသို႕ ဝိပါက္စိတ္မ်ား၌ အာရံုအလိုက္ ေဝဒနာ
ယွဥ္ပံု မွန္ေႀကာင္းကို ရည္သန္၍ "ဝိပါက္အမွန္"
ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳႀကသည္ ၊ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ
အနိေ႒၊ေပ၊ေသာမနႆသဟဂတာေနဝ"ဟူ
ေသာသျဂႋဳဟ္၌လည္း ဤအဓိပၸာယ္မ်ားပါဝင္သည္။
-----------------------------------------
ေဇာအျပန္
°°°°°°°°°°°
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ,အမွတ္
မွားမူဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ, အယူမွားမႈဟူ
ေသာ ဒိ႒ိဝိပလႅာသ မကင္းႀကေသာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္
ေရွ႕ ဝိပလႅာသႏွစ္မ်ိဳး မကင္းေသးေသာ
ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႕သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ
ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ေဇာမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု၌ ေသာမနႆေဇာ ဣ႒မဇၩတၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ,အနိ႒ာ
ရံု၌ ေဒါသေဇာ ျဖစ္ေလ့ရွွိ၏ ၊ တစ္ခါတစ္ရံ၌ကား
ထိုဝိပလႅာသတို႕ေႀကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း,
အနိ႒ာရံုကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႕ရာ အကုသိုလ္ကံ
ပါလာေသာေႀကာင့္လည္းေကာင္း,ဘုရားစေသာ
အတိဣ႒ာရံု၌ တိတၳိတို႕မွာ ေဒါသေဇာေစာႀက
ေလ၏ ၊ မစင္ ေခြးေကာင္ပုပ္စေသာ အနိ႒ာရံု၌
က်ီး လင္းတတို႔မွာ ေသာမနႆေဇာ ေစာႀက၏ ၊
ထိုဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံုႏွင့္ အနိ႒ာရံုတို႔၌
ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အရူးစသူတို႔မွာ ဥေပကၡာေဇာ ေစာႀက၏ ၊ ဤသို႕လ်ွင္
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေဇာတို႕၏ အာရံုသေဘာကို
အခါခပ္သိမ္းမလိုက္ေရာဘဲ ေဝဒနာယွဥ္ပံု
ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ "ေဇာအျပန္" ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳႀကေလသည္။
ဣ႒ာနိ႒,တိဣ႒တို႔,ေတြ႕ရေသာအခါ,ေဝဒနာလား,ဝိပါကတံု,အာရံုသေဘာ,ျမဲလိုက္ေရာ၏၊
ေဇာ ေစာခ်ိန္က် , ထိုခဏမႈ,မုခ်ဆက္ဆက္,
မွန္မထြက္၍,ဝိပါက္အမွန္,ေဇာအျပန္သည္,
က်မ္းဂန္ မိန္႔ခြန္းအစဥ္တည္း။
-----------------------------------------------
ဣ႒အနိ႒ေရာရာ၌အာရံုယူပံု
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
အရာဝတၳဳတစ္ခု၌ကား ဣ႒ အနိ႒ေရာလ်က္ရွိ
တတ္၏ ၊ ထိုသို႔ ေရာေနရာ၌ ထင္ရွားေသာ
အာရံုကိုသာ အာရံုျပဳႏိုင္ေပသည္ ၊ ဥပမာ-ဆင္ပ်ံေတာ္ ျမင္းပ်ံေတာ္ရတနာတို႕၌ ပဋိသေႏၶက
အဟိတ္ ပဋိသေႏၶျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မူလအထည္
ကိုယ္ ပံုသ႑ာန္သည္ ဧကန္အနိ႒ာရံုတည္း ၊
သို႕ေသာ္ ပဝတၱိအက်ိဳးကို ေပးမည့္ ကုသိုလ္ကံ
ေႀကာင့္ လွပေသာ အေရအဆင္း အသံစသည္
ျဖစ္ေပၚလာျပန္သျဖင့္ ထိုပဝတၱိကမၼဇ ဣ႒ရုပ္ေတြ
က မူလအနိ႒ာရံုကို ဖံုးလႊမ္းလ်က္ရွိ၏ ၊ ႏွီးျဖင့္ျပဳ
လုပ္၍ ႏြားေခ်းသုတ္အပ္ေသာ အရုပ္ကေလး၌
ပိုးဖဲ ကတၱီပါစေသာ ဣ႒ာရံုေတြ မြမ္းမံခ်ယ္လွယ္ထားသကဲ႕သို႕တည္း ၊ ဤကဲ႕သို႕ ဣ႒ ႏွင့္ အနိ႒
ေရာေႏွာ၍ ေနရာဝယ္ ျမင္ရႀကားရသူတို႕၏
စကၡဳဝိညာဏ္စသည္တို႕မွာ အေပၚယံ ဣ႒ာရံုမ်ား
ကိုသာ အာရံုျပဳရသျဖင့္ ကုသလဝိပါက္ေတြသာ
ျဖစ္ခြင့္ရွိႀကေတာ့သည္ ၊ မူလ ဣ႒ျဖစ္ေသာ
လူ႕ခႏၶာကိုယ္ဝယ္ မဖြယ္မရာ ႏူနာစသည္ စြဲကပ္
ေနရာ၌ အနိ႒ာရံုကိုသာ အာရံုျပဳရပံုကိုလည္း
ခ်ဲ႕ထြင္ႀကည့္ပါ။
{သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ}
သံုးရက္မ်ွအခ်ိန္လုျပီးေရးခဲ႕ရတဲ႕ဤေကာင္းမႈ
ေႀကာင့္ မိမိသိရွိသေဘာေပါက္ထားသလို
တပါးသူအား စိတ္ရွည္သည္းခံ၍ လ်င္ျမန္စြာ
နားလည္လြယ္ႏိုင္ေသာ ေျပာဆိုႏိုင္သူျဖစ္ရပါလို၏။(AAZ)
Credit by Aung Aung Zaw
ခႏၶာ ႏွင့္ဥပါဒါနကၡႏၶာ
ခႏၶာႏွင့္ဥပါဒါနကၡာ ေဒသနာအထူး။
ေလာကီျဖစ္ေစ ေလာကုတၱရာ ျဖစ္ေစ ခႏၶာဖြဲ႔ေကာင္းသမ်ွတရားမ်ားကို သိမ္းၾကံဳးျပေတာ္မူျခင္းငွါ ခႏၶာ့ ေဒသနာကို ပထမေဟာေတာ္မူသည္။
ဝိပႆနာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းရာ၌ကား ေလာကုတၱရာ တရားမ်ားကို အာရံုျပဳ၍ မစီးျဖန္းရ ၊ ဝဋ္ဒုကၡတရားမ်ားကို အာရံုျပဳ၍ စီးျဖန္းမွ အနိစၥဒုကၡအနတၱသေဘာ ထင္ျမင္ႏိုင္မည္။
ေလာကုတၱရာ စိတ္ေစတသိက္သည္ အနိစၥဒုကၡ အနတၱတရား၌ ပါဝင္ေသာသခၤါရမ်ားပင္ ျဖစ္လင့္ကစား မဂ္တရားတို႔က ဝဋ္ ဒုကၡ မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ဖိုလ္တရားတို႔က ဒိ႒ဓမၼနိဗၺာန္ စံဖို႔အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းသာျဖစ္၍၊ ဝိပႆနာ ႐ႈလ်ွင္လည္း နိဗၺႏၵဉာဏ္ျဖင့္ၿငီးေငြ႔ရန္မဟုတ္ေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္း႐ႈေသာအခါ ေလာကီ ခႏၶာ ကိုသာ႐ႈရသည္။ ဤသို႔လ်ွင္ ဝိပႆနာ ႐ႈရန္အက်ိဳးငွါ ေလာကီသက္သက္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ေဒသနာကို တစ္ဖန္ေဟာေတာ္မူရျပန္သည္။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ
သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာ။
ေလာကီျဖစ္ေစ ေလာကုတၱရာ ျဖစ္ေစ ခႏၶာဖြဲ႔ေကာင္းသမ်ွတရားမ်ားကို သိမ္းၾကံဳးျပေတာ္မူျခင္းငွါ ခႏၶာ့ ေဒသနာကို ပထမေဟာေတာ္မူသည္။
ဝိပႆနာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းရာ၌ကား ေလာကုတၱရာ တရားမ်ားကို အာရံုျပဳ၍ မစီးျဖန္းရ ၊ ဝဋ္ဒုကၡတရားမ်ားကို အာရံုျပဳ၍ စီးျဖန္းမွ အနိစၥဒုကၡအနတၱသေဘာ ထင္ျမင္ႏိုင္မည္။
ေလာကုတၱရာ စိတ္ေစတသိက္သည္ အနိစၥဒုကၡ အနတၱတရား၌ ပါဝင္ေသာသခၤါရမ်ားပင္ ျဖစ္လင့္ကစား မဂ္တရားတို႔က ဝဋ္ ဒုကၡ မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ဖိုလ္တရားတို႔က ဒိ႒ဓမၼနိဗၺာန္ စံဖို႔အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းသာျဖစ္၍၊ ဝိပႆနာ ႐ႈလ်ွင္လည္း နိဗၺႏၵဉာဏ္ျဖင့္ၿငီးေငြ႔ရန္မဟုတ္ေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္း႐ႈေသာအခါ ေလာကီ ခႏၶာ ကိုသာ႐ႈရသည္။ ဤသို႔လ်ွင္ ဝိပႆနာ ႐ႈရန္အက်ိဳးငွါ ေလာကီသက္သက္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ေဒသနာကို တစ္ဖန္ေဟာေတာ္မူရျပန္သည္။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ
သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာ။
ဥပါဒါနကၡႏၶာ မွတ္စု ➳ အ႐ွင္ပညာသီရိ
( ဥပါဒါနကၡႏၶာ မွတ္စု)
******************
ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ေျပာဖို႔အတြက္ အရင္ဆံုး ဥပါဒါန္ ဆိုတာကို ေျပာမယ္။
(၁) ဘုသံ အာဒိယႏၱီတိ ဥပါဒါနာ၊ ဒဠွဂၢါဟံ ဂဏွႏၱီတိ အေတၳာ။
မလႊတ္ႏိုင္ဘဲ ၿမဲၿမံျပင္းျပစြာ ယူတတ္ ၊ စြဲလမ္းတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ဥပါဒါန္မည္၏။( အ႒သာလိနီ ၊ ႒ ) ( လူေသလူျဖစ္- ဝိ - ၁၀၁၇ )
(၂) ဥပါဒါနံ - ဥပါဒါန္ဆိုသည္မွာ ၊ တဏွာဒိ႒ိေဘဒေတာ - တဏွာႏွင့္ဒိ႒ိ အျပားအားျဖင့္ ၊ ဒုဝိဓံ - ႏွစ္ပါး အျပားရွိ၏။(ဝိသုဒၶိမဂ္မဟာဋီကာ)( ဥပါဒါနကၡႏၶာရွင္းခ်က္ -ဆရာေတာ္ ဦးကု႑လ- ၃၅)
စြဲလမ္းတတ္တာမွာ မာနစြဲ၊ တဏွာစြဲ၊ ဒိ႒ိစြဲလို႔ အစြဲသံုးမ်ိဳးရွိတယ္။
(၃) ( က) မာနသည္ အစြဲသာမည္၍ ဥပါဒါန္ သမုဒယသစၥာမည္။
( ခ ) ဒိ႒ိသည္ အစြဲ ဥပါဒါန္ ႏွစ္မည္ရ၍ သမုဒယသစၥာမည္။
( ဂ ) ေလာဘသည္ အစြဲ ဥပါဒါန္ သမုဒယသစၥာ ဟူ၍ သံုးမည္ရ၏။ ( ဓမၼနီတိ- ဝိ - ၁၄၅ )
ဒါေၾကာင့္စြဲလမ္းတတ္တဲ့ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ ကိုသာဥပါဒါန္ေခၚတယ္။ သမုဒယသစၥာလည္း ျဖစ္တယ္။
ဥပါဒါန္ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။ ကာမုပါဒါန္၊ ဒိ႒ဳပါဒါန္၊ သီလဗၺတုပါဒါန္၊ အတၱဝါဒုပါဒါန္ တို႔ျဖစ္တယ္။
(၄) တတၳ ကတမံ ကာမုပါဒါနံ။ ေယာ ကာေမသု ကာမစၦေႏၵာ ကာမရာေဂါ ကာမနႏၵီ ကာမတဏွာ ကာမသိေနေဟာ ကာမပရိဠာေဟာ ကာမမုစၦာ ကာမမေဇၩာ သာနံ။ ဣဒံ ဝုစၥတိ ကာမုပါဒါနံ။
ဝတၳဳကာမဟု ေခၚဆိုအပ္ေသာ လိုခ်င္ဖြယ္အာ႐ံုတို႔၌ လိုလားႏွစ္သက္ တပ္မက္စြဲလမ္းေသာ တဏွာ( ေလာဘေစတသိက္) သည္ ကာမုပါဒါန္ မည္တယ္။
တတၳ ကတမံ ဒိ႒ဳပါဒါနံ။ နတၳိ ဒိႏၷံ။ ပ ။ ဣဒံ ဝုစၥတိ ဒိ႒ဳပါဒါနံ ဌေပတြာ သီလဗၺတုပါဒါနဥၥ အတၱဝါဒုပါဒါ နဥၥ သဗၺာပိ မိစၦာဒိ႒ိ ဒိ႒ဳပါဒါနံ။
သီလဗၺတုပါဒါန္ႏွင့္ အတၱဝါဒုပါဒါန္ ဒိ႒ိႏွစ္မ်ိဳးမွႂကြင္းေသာ မွားေသာအယူ အားလံုးသည္ ဒိ႒ဳပါဒါန္မည္ တယ္။
တတၳ ကတမံ သီလဗၺတုပါဒါနံ။ဣေတာ ဗဟိဒၶါ သမဏျဗာဟၼဏာနံ သီေလန သုဒၶိ။ ပ ။ ဝိပရိယာသဂၢါေဟာ။ ဣဒံ ဝုစၥတိ သီလဗၺတုပါဒါနံ။
ေခြး ႏြား စသည္တို႔၏ အေလ့က်င့္ကို (ဝါ) အေလ့က်င့္မွား ဟူသမ်ွကို ကိေလသာစင္ၾကယ္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္း အျဖစ္ျဖင့္ မွားယြင္းစြာစြဲလမ္းတတ္ေသာ အျမင္မွားမႈ ဒိ႒ိေစတသိက္သည္ သီဗၺတုပါဒါန္မည္ တယ္။
တတၳ ကတမံ အတၱဝါဒုပါဒါနံ။ ဣဓ အႆုတဝါ ပုထုဇၨေနာ။ ပ ။ မိစၦတၱံ တတၳာယတနံ ဝိပရိယာသဂၢါေဟာ။ ဣဒံ ဝုစၥတိ အတၱဝါဒုပါဒါနံ။
ခႏၶာငါးပါးတြင္ တစ္ပါးပါးကို မပ်က္မစီး အၿမဲတည္ေနေသာ အႏွစ္သာရအမာခံ သေဘာတရားသည္
အတၱဟု အျမင္မွားမႈ ဒိ႒ိေစတသိက္သည္ အတၱဝါဒုပါဒါန္မည္၏။ ( အဘိ၊ ၁၊ ၂၄၁)( လူေသလူျဖစ္ - ဝိ - ၁၀၁၈)
ဥပါဒါန္ေလးပါးကို တရားကိုယ္ေကာက္ေတာ့ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ သာရတယ္။
စြဲလမ္းတတ္တဲ့တရား ဥပါဒါန္ ကိုေတာ့ သိရၿပီ။ ဘာေတြကို စြဲလမ္းတာလဲ ဆိုတာထပ္ေလ့လာမယ္။ ဥပါဒါန္ကစြဲလမ္းတတ္တဲ့တရားေတြကို ဥပါဒါနကၡႏၶာေခၚတယ္။
ဥပါဒါနကၡႏၶာ ဆိုတာဘာလဲ။
(၅) ဥပါဒါနကၡႏၶာ တိ ဧတၳ စ ဥပါဒါနေဂါစရာ ခႏၶာတိ ဧဝ ေမတၳ အေတၳာ ဒ႒ေဗၺာ။( အဘိ၊ ႒၊ ၂ ႏွာ-၂၉၊ ပဋိသံ၊ ႒ ၊၁။ ၁၃၈)
ဥပါဒါနကၡႏၶာဟူေသာ ဤေဝါဟာရ၌ ဥပါဒါန္တို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ခႏၶာတို႔ဟူ၍ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မွတ္အပ္၏။( ဓမၼနီတိ - ဝိ - ၂၀၅ )
(၆) ဥပါဒါနကၡႏၶာဟူသည္ ပဋိသမၻိဒါမဂ္ ဖြင့္ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း တဏွာ - ဒိ႒ိ ဟူေသာ ဥပါဒါန္တို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္၍ အတိတ္ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔ပင္တည္း။( မိုးကုတ္ - ဝိ - ၁၆၄)
(၇) ဥပါဒါေနဟိ အာရမၼဏကရဏဝေသန ဥပါဒါတဗၺာ ခႏၶာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ။
အာရမၼဏကရဏဝေသန - အာ႐ံုျပဳေသာအစြမ္းအားျဖင့္ ၊ဥပါဒါေနဟိ - ဥပါဒါန္တို႔သည္၊ ဥပါဒါတဗၺံ - စြဲလမ္းအပ္ကုန္ေသာ (ဝါ) ဥပါဒါန္၏အစြဲကုိခံရကုန္ေသာ၊ ခႏၶာ - ခႏၶာတို႔သည္၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာ - ဥပါဒါနကၡႏၶာ မည္၏။( အံ ၊ ဋီ၊ ၂၃၉ )( ဥပါဒါနကၡႏၶာရွင္းခ်က္ - ၂၁)
(၈) ကတေမ စ ဘိကၡေဝ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ၊ ယံ ကိဥၥိ ဘိကၡေဝ ႐ူပံ အတီတာအနာဂတပစၥဳပၸႏၷံ။ ပ ။ ယံ ဒူေရ သႏၱိေကဝါ သာသဝံ ဥပါဒါနိယံ။ အယံ ဝစၥတိ ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာ။ ( ခႏၶဝဂၢသံယုပါဠိ - ၃၉)
ရဟန္းတို႔…အဘယ္တရားတို႔သည္ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာမည္ကုန္သနည္း။ အလံုးစံုေသာ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ေသာ။ ပ ။ အေဝးလည္းျဖစ္ေသာ အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အၾကင္႐ုပ္သည္ အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ုံျဖစ္၏။ ဥပါဒါန္၏ အစီးပြားျဖစ္၏။ ဤရုပ္အေပါင္းကို ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာဟု ဆိုအပ္၏။
(၉) ေတ ရာသေ႒န သေဗၺပိ ခေႏၶသု ပဝိ႒ာ၊ ေတဘူမကာ ပေနတၳ သာသဝေ႒န ဥပါဒါနကၡေႏၶသု ပဝိ႒ာ။ ( ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ ႒ - ၂၄၉ )
ထိုအလံုးစံုေသာ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တို႔သည္ အစုဟူေသာ အနက္ေၾကာင့္ ခႏၶာတုိ႔ ၌ ဝင္ကုန္၏။ ထိုခႏၶာတို႔တြင္ ဘံုသုံးပါး၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ ေလာကီခႏၶာတို႔သည္ အာသဝတို႔ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ( ဝါ ) အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ံုဟူေသာ အနက္ေၾကာင့္ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔၌ ဝင္ကုန္၏။
( ၈ + ၉=ေက်ာက္သေဘၤာဝါဒ - ဝိ- ၂၈၇ )
အဖြင့္မ်ားစြာရွိေသးတယ္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရရင္ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ အစရွိ အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ၊ အစြဲလမ္းခံ ျဖစ္ေသာ ေလာကီခႏၶာငါးပါးသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ျဖစ္တယ္။
တဏွာ၊ဒိ႒ိ အာ႐ံုထိုက္တဲ့ တရားရွိရင္ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ အာ႐ံုမထိုက္တဲ့ တရားဆိုတာလည္း ရွိရမယ္။
ရွိတယ္။ မဂ္စိတ္ေလးပါး၊ ဖိုလ္စိတ္ေလးပါး၊ ထိုမဂ္ဖိုလ္မွာယွဥ္ေသာ ေစတသိက္တရားမ်ား၊ နိဗၺာန္တို႔ ျဖစ္တယ္။
တဏွာ၊ဒိ႒ိ တို႔ရဲ႕ အာ႐ံုျပဳအစြဲလမ္းခံတရားေတြျဖစ္တဲ့ ေလာကီခႏၶာငါးပါးကို ဥပါဒါနိယ တရားလို႔ ေခၚသလို အာသေဝါတရားတို႔အာ အာ႐ံုျဖစ္လို႔ သာသဝ လို႔လဲေခၚေသးတယ္။
တဏွာ၊ဒိ႒ိ တို႔နဲ႔ အာ႐ံုျပဳလို႔မရတဲ့ တရားကို အႏုပါဒါနိယ တရားလို႔ေခၚတယ္။ အနာသဝ တရားေတြျဖစ္တယ္။ တဏွာ၊ဒိ႒ိ အစရွိ အာသေဝါတ ရားတို႔ အာ႐ံုျပဳျခင္းငွာမစြမ္းႏိုင္တဲ့ တရားေတြကို ခႏၶာဖြဲ႔ရင္ မဂ္စိတ္ေလးပါး၊ ဖိုလ္စိတ္ေလးပါး၊ ထိုမဂ္ဖိုလ္မွာယွဥ္ေသာ ေစတသိက္တရားမ်ားရတယ္။ နဗၺာန္ကို ခႏၶာဖြဲ႔လို႔မရဘူး။ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ အစရွိ အာသေဝါ တရားတို႔ရဲက အာ႐ံုမထိုက္တဲ့ တရားေတြကို အႏုပါဒါနိယ တရားလို႔ေခၚၿပီး အႏုပါဒါနကၡႏၶာ လို႔ေျပာ ၾကတယ္။( မွတ္ခ်က္၊ ၊ ပဋိကတ္မွာေတာ့ အႏုပါဒါနကၡႏၶာလို႔ တိုက္႐ိုက္အသံုးမရွိေၾကာင္းသိရတယ္၊ ဝိနိစၦယအဖြဲ႔ ကလည္း အႏုပါဒါနကၡႏၶာ သံုးထားလို႔ ထည့္ေရးလိုက္တယ္။)
ဒီေတာ့ တဏွာ၊ဒိ႒ိ ဥပါဒါန္အစရွိ အာသေဝါတရားတို႔ရဲ႕ အာ႐ံုျဖစ္တဲ့ ေလာကီတရား၊ တဏွာ၊ဒိ႒ိ ဥပါဒါန္ တရားတို႔အာ႐ံုမဟုတ္တဲ့ ေလာကုတၱတရားေတြကို ေပါင္းစုၿပီးေတာ့ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္က ခႏၶာ ဆိုၿပီး ေဟာလိုက္တယ္။
(၁၀) သေဗၺ သဘာဂ ဓမၼသဂၤဟတၳံ ဟိ သာသဝါ အနာသဝါပိ ဓမၼာ အဝိေသသေတာ ပဥၥကၡႏၶာတိ ေဒသိ တာ။ ဝိပႆနာ ဘူမိသႏၷႆနတၳံ ပန သာသဝါဝ ဥပါဒါနကၡႏၶာတိ။( ဋီကာေက်ာ္ ၂၂၉)
အလံုးစံုေသာ သေဘာတူရာတရားတို႔ကို သိမ္းယူျခင္းအက်ိဳးငွာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာသေဝါတရား တို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ေလာကီတရားတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ံုမဟုတ္ေသာ ေလာကုတၱရာ မဂ္ဖိုလ္တရားတို႔ကို လည္းေကာင္း သာမညအားျဖင့္ ပဥၥကၡႏၶာဟု ေဟာကုန္၏။ ဝိပႆနာ႐ႈ ဉာဏ္၏ အ႐ႈခံအာ႐ံုတရားကို ျပျခင္းအက်ိဳးငွာ အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ေလာကီခႏၶာတို႔ကိုသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔ဟု ေဟာၾကားအပ္ကုန္၏။ ( ဦးေခမိႏၵႏွင့္ ဦးဝိစိတၱသာရ - ဝိ - ၁၂၃)
တရားကိုယ္ခြဲေကာက္ရင္ ခႏၶာ ဆိုရင္ ေလာကီ ႐ုပ္နာမ္၊ ေလာကုတၱရာမဂ္ဖိုလ္ အားလံုးပါၿပီး ဥပါဒါနကၡႏၶာ ဆိုရင္ ေလာကီ႐ုပ္နာမ္သာ ေကာက္ရတယ္။
ဥပါဒါနကၡႏၶာထဲမွာ တဏွာ၊ဒိ႒ိ ဆိုတ့ဲ ဥပါဒါန္တရားေတြလည္း ပါေနတယ္။
(၁၁) ဥပါဒါန္ဟူသည္ ေလာဘႏွင့္ ဒိ႒ိျဖစ္သည္။ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ဟူသည္ ေလာကီစိတ္ (၈၁) ေစတသိက္ (၅၂) ႐ုပ္ (၂၈) ဟူေသာ ခႏၶာငါးပါးျဖစ္သည္။ ထိုတြင္ ႐ုပ္ ၂၈ ပါးသည္ ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာ၊ ေဝဒနာေစတသိက္ သည္ ေဝဒႏုပါဒါနကၡႏၶာ၊ သညာေစတသိက္သည္ သညုပါဒါနကၡႏၶာ၊ က်န္ေစတသိက္ ၅၀ သည္ သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာ၊ ေလာကီစိတ္ ၈၁ သည္ ဝိညာဏုပါဒါနကၡႏၶာ ျဖစ္သည္။( သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာျဖစ္သည့္ ေစတသိက္ ၅၀ တြင္ ေလာႏွင့္ ဒိ႒ိ ပါဝင္ေနသည္ကို သိပါ)။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာဘႏွင့္ဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ဥပါဒါန္ သည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးမဟုတ္၊ သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာ၏ အစိတ္ပိုင္းမ်ွသာျဖစ္သည္။ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို ၾကဥ္ ဖယ္ထားလိုက္လ်ွင္လည္း ဥပါဒါန္ဟု မရွိႏိုင္သည္ကို သိရာ၏။
ေလာဘႏွင့္ဒိ႒ိ သည္ ဥပါဒါန္လည္းျဖစ္သည္။ ဥပါဒါနကၡႏၶာလည္း ျဖစ္သည္။ ေလာဘႏွင့္ဒိ႒ိ မွႂကြင္း ေသာ ေလာကီခႏၶာငါးပါးသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာသာျဖစ္သည္။ ဥပါဒါန္မျဖစ္။ ဤကား ျမတ္စြာဘုရား၏ အလိုေတာ္ တည္း။ (လူေသလူျဖစ္ - ဝိ - ၇၈၇)
ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ေျပာတဲ့အခါ "ဥပါဒါန ပစၥယာ ဘေဝါ "- အရ အတိတ္ဥပါဒါန္၊ကံေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ခႏၶာကိုလည္း ဥပါဒါနကၡႏၶာ အျဖစ္ေျပာၾကေသးတယ္။
(၁၂)ကံေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ခႏၶာကို ဥပါဒါနကၡႏၶာ ဆိုတာထက္ ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာ လို႔သာေခၚၾကတယ္။
ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာဆိုတာ -
အာရမၼဏ ကရဏဝေသန တဏွာ ဒိ႒ိဟိ ဥေပေတန၊ ကမၼဳနာ အာစိႏၷ ဖလဘာေဝန ဂဟိတာဟိ ဥပါဒိႏၷာ။
ေယ ဓမၼာ - အၾကင္တရားတို႔သည္၊ အာရမၼဏ ကရဏဝေသန - အာ႐ံုျပဳေသာအစြမ္းအားျဖင့္၊ တဏွာ ဒိ႒ိ ဥပါဒါန္တို႔သည္၊ ဥေပေတန - ကပ္အပ္ေသာ၊ ကမၼဳနာ - ကံသည္၊ အာစိႏၷဖလဘာေဝန ဂဟိတာ - အက်ိဳး၏ အျဖစ္ျဖင့္ ယူအပ္ကုန္၏၊ ဣတိတသၼာ - ထို႔ေၾကာင့္၊ ေတ ဓမၼာ -ထိုတရားတို႔သည္၊ ဥပါဒိႏၷာ - ဥပါဒိႏၷ မည္ကုန္၏။( အ႒သာလိနီ ၈၄) ( ဥပါဒါနကၡႏၶာရွင္းခ်က္ ၂၄)
(၁၃) ကံေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ခႏၶာကိုသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာလို႔ေျပာရင္ ဣေျႏၵနဲ႔ မစပ္တဲ့ အနိျႏၵိယဗဒၶ ႐ုပ္မ်ားျဖစ္တဲ့ သစ္ပင္၊ ေတာ၊ ေတာင္၊ အိမ္၊ ကား ၊ အစရွိတဲ့ သက္မဲ့႐ုပ္ေတြဟာ ဥပါဒါနကၡႏၶာထဲ မပါသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေတာ၊ ေတာင္၊ အိမ္၊ ကား၊ သက္မဲ့႐ုပ္ေတြကိုလည္း တဏွာ၊ဒိ႒ိ နဲ႔စြဲလမ္းႏိုင္တဲ့အတြက္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့႐ုပ္ေတြကို ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာလို႔ ေျပာတယ္။
ဒီေတာ့ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ထဲမွာ သက္ရွိ ေလာကီ ႐ုပ္၊ နာမ္၊ သက္မဲ့ ႐ုပ္ ေတြအားလံုးပါၿပီး၊ ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာ ထဲမွာ သက္ရွိ ႐ုပ္နာမ္ ကိုပဲယူတယ္။
ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာ ကနယ္က်ဥ္းတယ္၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာက နယ္က်ယ္တယ္။( ဥပါဒါနကၡႏၶာရွင္းခ်က္ ၂၅)
ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့အခါ ေလာကီခႏၶာငါးပါးကိုသာ ႐ႈရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ တဏွာ၊ဒိ႒ိ အစရွိ အာသေဝါတရားေတြနဲ႔ စြဲလမ္းတတ္လို႔ျဖစ္တယ္။ ေလာကုတၱရားေတြကို ဝိပႆနာ႐ႈလို႔မရဘူး။
(၁၄) မရဘူးမေရာက္ဘူးေသးေသာ ထိုေလာကုတၱရားတို႔သည္ ပုထုဇဥ္တို႔အား သဘာဝလကၡဏာ စသည္ျဖင့္ အမွန္အတိုင္းမထင္ကုန္၊ အရိယာတို႔မွာ အမွန္အတိုင္း သိကုန္ေသာလည္း ထိုေလာကုတၱရာတရား တို႔ကို ႐ႈျခင္းသည္ အက်ိဳးမရွိေခ်။
ေလာကီတရားတို႔ိကို ႐ႈျခင္းသည္ ထိုတရားတို႔၌ နိစၥ၊ သုခ၊ အတၱ၊ ဟု စြဲလမ္းေသာ ကိေလသာတို႔ကို ကင္းေစႏိုင္ျခင္း အက်ိဳးရွိ၏။ ေလာကုတၱရာတရားတို႔၌ကား ထိုသုိ႔စြဲလမ္းေသာ ကိေလသာပင္မရွိေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုတရားတို႔ကို ႐ႈေသာ္လည္း ကိေလသာကို ပယ္ႏိုင္ျခင္းအက်ိဳး မရွိသည္သာတည္း။ ( ေက်ာက္သေဘၤာဝါဒ- ဝိ -၃၁၃ )
ဒီေလာက္ဆိုရင္ ဥပါဒါန္၊ ခႏၶာ၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ခြဲျခားနားလည္လို႔ရၿပီျဖစ္တယ္။ ဝိပႆနာရဲ႕ အာ႐ံုတရားဟာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ သာျဖစ္တယ္ ဆိုတာလည္းသိၿပီျဖစ္တယ္။
ခႏၶာဖြဲ႔လို႔မရတဲ့ နိဗၺာန္ ၊ ပညတ္ ေတြကို ဝိပႆနာ႐ႈမရဘူးဆိုတာလည္းသိၿပီျဖစ္တယ္။ ခႏၶာဖြဲ႔လို႔ ရေပမယ့္ တဏွာ၊ဒိ႒ိ တို႔ရဲ႔ အစြဲလမ္းခံမဟုတ္တဲ့ ေလာကုတၱရာ မဂ္၊ဖိုလ္ ကိုလည္းဝိပႆနာ မ႐ႈရေၾကာင္း ခြဲျခားနားလည္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ ဝိပႆနာအာ႐ံု ျဖစ္တဲ့ ဥပါဒါနကၡႏၶာ အေပၚမွာ သံသယ ကင္းရွင္းေလာက္ၿပီ္ျဖစ္ပါတယ္။
" ေလာကီခႏၶာ ၊ သက္သက္မွာ ၊ ဥပါဒါနကၡန္ " (လယ္တီဆရာေတာ္ - သၿဂိဳဟ္သံခိပ္)
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဝိ = ဝိနိစၦယက်မ္း
အရွင္ပညာသီရိ ( ရမၼာကၽြန္း )
******************
ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ေျပာဖို႔အတြက္ အရင္ဆံုး ဥပါဒါန္ ဆိုတာကို ေျပာမယ္။
(၁) ဘုသံ အာဒိယႏၱီတိ ဥပါဒါနာ၊ ဒဠွဂၢါဟံ ဂဏွႏၱီတိ အေတၳာ။
မလႊတ္ႏိုင္ဘဲ ၿမဲၿမံျပင္းျပစြာ ယူတတ္ ၊ စြဲလမ္းတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ဥပါဒါန္မည္၏။( အ႒သာလိနီ ၊ ႒ ) ( လူေသလူျဖစ္- ဝိ - ၁၀၁၇ )
(၂) ဥပါဒါနံ - ဥပါဒါန္ဆိုသည္မွာ ၊ တဏွာဒိ႒ိေဘဒေတာ - တဏွာႏွင့္ဒိ႒ိ အျပားအားျဖင့္ ၊ ဒုဝိဓံ - ႏွစ္ပါး အျပားရွိ၏။(ဝိသုဒၶိမဂ္မဟာဋီကာ)( ဥပါဒါနကၡႏၶာရွင္းခ်က္ -ဆရာေတာ္ ဦးကု႑လ- ၃၅)
စြဲလမ္းတတ္တာမွာ မာနစြဲ၊ တဏွာစြဲ၊ ဒိ႒ိစြဲလို႔ အစြဲသံုးမ်ိဳးရွိတယ္။
(၃) ( က) မာနသည္ အစြဲသာမည္၍ ဥပါဒါန္ သမုဒယသစၥာမည္။
( ခ ) ဒိ႒ိသည္ အစြဲ ဥပါဒါန္ ႏွစ္မည္ရ၍ သမုဒယသစၥာမည္။
( ဂ ) ေလာဘသည္ အစြဲ ဥပါဒါန္ သမုဒယသစၥာ ဟူ၍ သံုးမည္ရ၏။ ( ဓမၼနီတိ- ဝိ - ၁၄၅ )
ဒါေၾကာင့္စြဲလမ္းတတ္တဲ့ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ ကိုသာဥပါဒါန္ေခၚတယ္။ သမုဒယသစၥာလည္း ျဖစ္တယ္။
ဥပါဒါန္ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။ ကာမုပါဒါန္၊ ဒိ႒ဳပါဒါန္၊ သီလဗၺတုပါဒါန္၊ အတၱဝါဒုပါဒါန္ တို႔ျဖစ္တယ္။
(၄) တတၳ ကတမံ ကာမုပါဒါနံ။ ေယာ ကာေမသု ကာမစၦေႏၵာ ကာမရာေဂါ ကာမနႏၵီ ကာမတဏွာ ကာမသိေနေဟာ ကာမပရိဠာေဟာ ကာမမုစၦာ ကာမမေဇၩာ သာနံ။ ဣဒံ ဝုစၥတိ ကာမုပါဒါနံ။
ဝတၳဳကာမဟု ေခၚဆိုအပ္ေသာ လိုခ်င္ဖြယ္အာ႐ံုတို႔၌ လိုလားႏွစ္သက္ တပ္မက္စြဲလမ္းေသာ တဏွာ( ေလာဘေစတသိက္) သည္ ကာမုပါဒါန္ မည္တယ္။
တတၳ ကတမံ ဒိ႒ဳပါဒါနံ။ နတၳိ ဒိႏၷံ။ ပ ။ ဣဒံ ဝုစၥတိ ဒိ႒ဳပါဒါနံ ဌေပတြာ သီလဗၺတုပါဒါနဥၥ အတၱဝါဒုပါဒါ နဥၥ သဗၺာပိ မိစၦာဒိ႒ိ ဒိ႒ဳပါဒါနံ။
သီလဗၺတုပါဒါန္ႏွင့္ အတၱဝါဒုပါဒါန္ ဒိ႒ိႏွစ္မ်ိဳးမွႂကြင္းေသာ မွားေသာအယူ အားလံုးသည္ ဒိ႒ဳပါဒါန္မည္ တယ္။
တတၳ ကတမံ သီလဗၺတုပါဒါနံ။ဣေတာ ဗဟိဒၶါ သမဏျဗာဟၼဏာနံ သီေလန သုဒၶိ။ ပ ။ ဝိပရိယာသဂၢါေဟာ။ ဣဒံ ဝုစၥတိ သီလဗၺတုပါဒါနံ။
ေခြး ႏြား စသည္တို႔၏ အေလ့က်င့္ကို (ဝါ) အေလ့က်င့္မွား ဟူသမ်ွကို ကိေလသာစင္ၾကယ္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္း အျဖစ္ျဖင့္ မွားယြင္းစြာစြဲလမ္းတတ္ေသာ အျမင္မွားမႈ ဒိ႒ိေစတသိက္သည္ သီဗၺတုပါဒါန္မည္ တယ္။
တတၳ ကတမံ အတၱဝါဒုပါဒါနံ။ ဣဓ အႆုတဝါ ပုထုဇၨေနာ။ ပ ။ မိစၦတၱံ တတၳာယတနံ ဝိပရိယာသဂၢါေဟာ။ ဣဒံ ဝုစၥတိ အတၱဝါဒုပါဒါနံ။
ခႏၶာငါးပါးတြင္ တစ္ပါးပါးကို မပ်က္မစီး အၿမဲတည္ေနေသာ အႏွစ္သာရအမာခံ သေဘာတရားသည္
အတၱဟု အျမင္မွားမႈ ဒိ႒ိေစတသိက္သည္ အတၱဝါဒုပါဒါန္မည္၏။ ( အဘိ၊ ၁၊ ၂၄၁)( လူေသလူျဖစ္ - ဝိ - ၁၀၁၈)
ဥပါဒါန္ေလးပါးကို တရားကိုယ္ေကာက္ေတာ့ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ သာရတယ္။
စြဲလမ္းတတ္တဲ့တရား ဥပါဒါန္ ကိုေတာ့ သိရၿပီ။ ဘာေတြကို စြဲလမ္းတာလဲ ဆိုတာထပ္ေလ့လာမယ္။ ဥပါဒါန္ကစြဲလမ္းတတ္တဲ့တရားေတြကို ဥပါဒါနကၡႏၶာေခၚတယ္။
ဥပါဒါနကၡႏၶာ ဆိုတာဘာလဲ။
(၅) ဥပါဒါနကၡႏၶာ တိ ဧတၳ စ ဥပါဒါနေဂါစရာ ခႏၶာတိ ဧဝ ေမတၳ အေတၳာ ဒ႒ေဗၺာ။( အဘိ၊ ႒၊ ၂ ႏွာ-၂၉၊ ပဋိသံ၊ ႒ ၊၁။ ၁၃၈)
ဥပါဒါနကၡႏၶာဟူေသာ ဤေဝါဟာရ၌ ဥပါဒါန္တို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ခႏၶာတို႔ဟူ၍ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မွတ္အပ္၏။( ဓမၼနီတိ - ဝိ - ၂၀၅ )
(၆) ဥပါဒါနကၡႏၶာဟူသည္ ပဋိသမၻိဒါမဂ္ ဖြင့္ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း တဏွာ - ဒိ႒ိ ဟူေသာ ဥပါဒါန္တို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္၍ အတိတ္ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔ပင္တည္း။( မိုးကုတ္ - ဝိ - ၁၆၄)
(၇) ဥပါဒါေနဟိ အာရမၼဏကရဏဝေသန ဥပါဒါတဗၺာ ခႏၶာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ။
အာရမၼဏကရဏဝေသန - အာ႐ံုျပဳေသာအစြမ္းအားျဖင့္ ၊ဥပါဒါေနဟိ - ဥပါဒါန္တို႔သည္၊ ဥပါဒါတဗၺံ - စြဲလမ္းအပ္ကုန္ေသာ (ဝါ) ဥပါဒါန္၏အစြဲကုိခံရကုန္ေသာ၊ ခႏၶာ - ခႏၶာတို႔သည္၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာ - ဥပါဒါနကၡႏၶာ မည္၏။( အံ ၊ ဋီ၊ ၂၃၉ )( ဥပါဒါနကၡႏၶာရွင္းခ်က္ - ၂၁)
(၈) ကတေမ စ ဘိကၡေဝ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ၊ ယံ ကိဥၥိ ဘိကၡေဝ ႐ူပံ အတီတာအနာဂတပစၥဳပၸႏၷံ။ ပ ။ ယံ ဒူေရ သႏၱိေကဝါ သာသဝံ ဥပါဒါနိယံ။ အယံ ဝစၥတိ ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာ။ ( ခႏၶဝဂၢသံယုပါဠိ - ၃၉)
ရဟန္းတို႔…အဘယ္တရားတို႔သည္ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာမည္ကုန္သနည္း။ အလံုးစံုေသာ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ေသာ။ ပ ။ အေဝးလည္းျဖစ္ေသာ အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အၾကင္႐ုပ္သည္ အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ုံျဖစ္၏။ ဥပါဒါန္၏ အစီးပြားျဖစ္၏။ ဤရုပ္အေပါင္းကို ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာဟု ဆိုအပ္၏။
(၉) ေတ ရာသေ႒န သေဗၺပိ ခေႏၶသု ပဝိ႒ာ၊ ေတဘူမကာ ပေနတၳ သာသဝေ႒န ဥပါဒါနကၡေႏၶသု ပဝိ႒ာ။ ( ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ ႒ - ၂၄၉ )
ထိုအလံုးစံုေသာ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တို႔သည္ အစုဟူေသာ အနက္ေၾကာင့္ ခႏၶာတုိ႔ ၌ ဝင္ကုန္၏။ ထိုခႏၶာတို႔တြင္ ဘံုသုံးပါး၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ ေလာကီခႏၶာတို႔သည္ အာသဝတို႔ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ( ဝါ ) အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ံုဟူေသာ အနက္ေၾကာင့္ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔၌ ဝင္ကုန္၏။
( ၈ + ၉=ေက်ာက္သေဘၤာဝါဒ - ဝိ- ၂၈၇ )
အဖြင့္မ်ားစြာရွိေသးတယ္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရရင္ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ အစရွိ အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ၊ အစြဲလမ္းခံ ျဖစ္ေသာ ေလာကီခႏၶာငါးပါးသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ျဖစ္တယ္။
တဏွာ၊ဒိ႒ိ အာ႐ံုထိုက္တဲ့ တရားရွိရင္ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ အာ႐ံုမထိုက္တဲ့ တရားဆိုတာလည္း ရွိရမယ္။
ရွိတယ္။ မဂ္စိတ္ေလးပါး၊ ဖိုလ္စိတ္ေလးပါး၊ ထိုမဂ္ဖိုလ္မွာယွဥ္ေသာ ေစတသိက္တရားမ်ား၊ နိဗၺာန္တို႔ ျဖစ္တယ္။
တဏွာ၊ဒိ႒ိ တို႔ရဲ႕ အာ႐ံုျပဳအစြဲလမ္းခံတရားေတြျဖစ္တဲ့ ေလာကီခႏၶာငါးပါးကို ဥပါဒါနိယ တရားလို႔ ေခၚသလို အာသေဝါတရားတို႔အာ အာ႐ံုျဖစ္လို႔ သာသဝ လို႔လဲေခၚေသးတယ္။
တဏွာ၊ဒိ႒ိ တို႔နဲ႔ အာ႐ံုျပဳလို႔မရတဲ့ တရားကို အႏုပါဒါနိယ တရားလို႔ေခၚတယ္။ အနာသဝ တရားေတြျဖစ္တယ္။ တဏွာ၊ဒိ႒ိ အစရွိ အာသေဝါတ ရားတို႔ အာ႐ံုျပဳျခင္းငွာမစြမ္းႏိုင္တဲ့ တရားေတြကို ခႏၶာဖြဲ႔ရင္ မဂ္စိတ္ေလးပါး၊ ဖိုလ္စိတ္ေလးပါး၊ ထိုမဂ္ဖိုလ္မွာယွဥ္ေသာ ေစတသိက္တရားမ်ားရတယ္။ နဗၺာန္ကို ခႏၶာဖြဲ႔လို႔မရဘူး။ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ အစရွိ အာသေဝါ တရားတို႔ရဲက အာ႐ံုမထိုက္တဲ့ တရားေတြကို အႏုပါဒါနိယ တရားလို႔ေခၚၿပီး အႏုပါဒါနကၡႏၶာ လို႔ေျပာ ၾကတယ္။( မွတ္ခ်က္၊ ၊ ပဋိကတ္မွာေတာ့ အႏုပါဒါနကၡႏၶာလို႔ တိုက္႐ိုက္အသံုးမရွိေၾကာင္းသိရတယ္၊ ဝိနိစၦယအဖြဲ႔ ကလည္း အႏုပါဒါနကၡႏၶာ သံုးထားလို႔ ထည့္ေရးလိုက္တယ္။)
ဒီေတာ့ တဏွာ၊ဒိ႒ိ ဥပါဒါန္အစရွိ အာသေဝါတရားတို႔ရဲ႕ အာ႐ံုျဖစ္တဲ့ ေလာကီတရား၊ တဏွာ၊ဒိ႒ိ ဥပါဒါန္ တရားတို႔အာ႐ံုမဟုတ္တဲ့ ေလာကုတၱတရားေတြကို ေပါင္းစုၿပီးေတာ့ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္က ခႏၶာ ဆိုၿပီး ေဟာလိုက္တယ္။
(၁၀) သေဗၺ သဘာဂ ဓမၼသဂၤဟတၳံ ဟိ သာသဝါ အနာသဝါပိ ဓမၼာ အဝိေသသေတာ ပဥၥကၡႏၶာတိ ေဒသိ တာ။ ဝိပႆနာ ဘူမိသႏၷႆနတၳံ ပန သာသဝါဝ ဥပါဒါနကၡႏၶာတိ။( ဋီကာေက်ာ္ ၂၂၉)
အလံုးစံုေသာ သေဘာတူရာတရားတို႔ကို သိမ္းယူျခင္းအက်ိဳးငွာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာသေဝါတရား တို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ေလာကီတရားတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ံုမဟုတ္ေသာ ေလာကုတၱရာ မဂ္ဖိုလ္တရားတို႔ကို လည္းေကာင္း သာမညအားျဖင့္ ပဥၥကၡႏၶာဟု ေဟာကုန္၏။ ဝိပႆနာ႐ႈ ဉာဏ္၏ အ႐ႈခံအာ႐ံုတရားကို ျပျခင္းအက်ိဳးငွာ အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ေလာကီခႏၶာတို႔ကိုသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔ဟု ေဟာၾကားအပ္ကုန္၏။ ( ဦးေခမိႏၵႏွင့္ ဦးဝိစိတၱသာရ - ဝိ - ၁၂၃)
တရားကိုယ္ခြဲေကာက္ရင္ ခႏၶာ ဆိုရင္ ေလာကီ ႐ုပ္နာမ္၊ ေလာကုတၱရာမဂ္ဖိုလ္ အားလံုးပါၿပီး ဥပါဒါနကၡႏၶာ ဆိုရင္ ေလာကီ႐ုပ္နာမ္သာ ေကာက္ရတယ္။
ဥပါဒါနကၡႏၶာထဲမွာ တဏွာ၊ဒိ႒ိ ဆိုတ့ဲ ဥပါဒါန္တရားေတြလည္း ပါေနတယ္။
(၁၁) ဥပါဒါန္ဟူသည္ ေလာဘႏွင့္ ဒိ႒ိျဖစ္သည္။ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ဟူသည္ ေလာကီစိတ္ (၈၁) ေစတသိက္ (၅၂) ႐ုပ္ (၂၈) ဟူေသာ ခႏၶာငါးပါးျဖစ္သည္။ ထိုတြင္ ႐ုပ္ ၂၈ ပါးသည္ ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာ၊ ေဝဒနာေစတသိက္ သည္ ေဝဒႏုပါဒါနကၡႏၶာ၊ သညာေစတသိက္သည္ သညုပါဒါနကၡႏၶာ၊ က်န္ေစတသိက္ ၅၀ သည္ သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာ၊ ေလာကီစိတ္ ၈၁ သည္ ဝိညာဏုပါဒါနကၡႏၶာ ျဖစ္သည္။( သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာျဖစ္သည့္ ေစတသိက္ ၅၀ တြင္ ေလာႏွင့္ ဒိ႒ိ ပါဝင္ေနသည္ကို သိပါ)။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာဘႏွင့္ဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ဥပါဒါန္ သည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးမဟုတ္၊ သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာ၏ အစိတ္ပိုင္းမ်ွသာျဖစ္သည္။ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို ၾကဥ္ ဖယ္ထားလိုက္လ်ွင္လည္း ဥပါဒါန္ဟု မရွိႏိုင္သည္ကို သိရာ၏။
ေလာဘႏွင့္ဒိ႒ိ သည္ ဥပါဒါန္လည္းျဖစ္သည္။ ဥပါဒါနကၡႏၶာလည္း ျဖစ္သည္။ ေလာဘႏွင့္ဒိ႒ိ မွႂကြင္း ေသာ ေလာကီခႏၶာငါးပါးသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာသာျဖစ္သည္။ ဥပါဒါန္မျဖစ္။ ဤကား ျမတ္စြာဘုရား၏ အလိုေတာ္ တည္း။ (လူေသလူျဖစ္ - ဝိ - ၇၈၇)
ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ေျပာတဲ့အခါ "ဥပါဒါန ပစၥယာ ဘေဝါ "- အရ အတိတ္ဥပါဒါန္၊ကံေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ခႏၶာကိုလည္း ဥပါဒါနကၡႏၶာ အျဖစ္ေျပာၾကေသးတယ္။
(၁၂)ကံေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ခႏၶာကို ဥပါဒါနကၡႏၶာ ဆိုတာထက္ ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာ လို႔သာေခၚၾကတယ္။
ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာဆိုတာ -
အာရမၼဏ ကရဏဝေသန တဏွာ ဒိ႒ိဟိ ဥေပေတန၊ ကမၼဳနာ အာစိႏၷ ဖလဘာေဝန ဂဟိတာဟိ ဥပါဒိႏၷာ။
ေယ ဓမၼာ - အၾကင္တရားတို႔သည္၊ အာရမၼဏ ကရဏဝေသန - အာ႐ံုျပဳေသာအစြမ္းအားျဖင့္၊ တဏွာ ဒိ႒ိ ဥပါဒါန္တို႔သည္၊ ဥေပေတန - ကပ္အပ္ေသာ၊ ကမၼဳနာ - ကံသည္၊ အာစိႏၷဖလဘာေဝန ဂဟိတာ - အက်ိဳး၏ အျဖစ္ျဖင့္ ယူအပ္ကုန္၏၊ ဣတိတသၼာ - ထို႔ေၾကာင့္၊ ေတ ဓမၼာ -ထိုတရားတို႔သည္၊ ဥပါဒိႏၷာ - ဥပါဒိႏၷ မည္ကုန္၏။( အ႒သာလိနီ ၈၄) ( ဥပါဒါနကၡႏၶာရွင္းခ်က္ ၂၄)
(၁၃) ကံေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ခႏၶာကိုသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာလို႔ေျပာရင္ ဣေျႏၵနဲ႔ မစပ္တဲ့ အနိျႏၵိယဗဒၶ ႐ုပ္မ်ားျဖစ္တဲ့ သစ္ပင္၊ ေတာ၊ ေတာင္၊ အိမ္၊ ကား ၊ အစရွိတဲ့ သက္မဲ့႐ုပ္ေတြဟာ ဥပါဒါနကၡႏၶာထဲ မပါသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေတာ၊ ေတာင္၊ အိမ္၊ ကား၊ သက္မဲ့႐ုပ္ေတြကိုလည္း တဏွာ၊ဒိ႒ိ နဲ႔စြဲလမ္းႏိုင္တဲ့အတြက္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့႐ုပ္ေတြကို ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာလို႔ ေျပာတယ္။
ဒီေတာ့ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ထဲမွာ သက္ရွိ ေလာကီ ႐ုပ္၊ နာမ္၊ သက္မဲ့ ႐ုပ္ ေတြအားလံုးပါၿပီး၊ ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာ ထဲမွာ သက္ရွိ ႐ုပ္နာမ္ ကိုပဲယူတယ္။
ဥပါဒိႏၷကၡႏၶာ ကနယ္က်ဥ္းတယ္၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာက နယ္က်ယ္တယ္။( ဥပါဒါနကၡႏၶာရွင္းခ်က္ ၂၅)
ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့အခါ ေလာကီခႏၶာငါးပါးကိုသာ ႐ႈရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ တဏွာ၊ဒိ႒ိ အစရွိ အာသေဝါတရားေတြနဲ႔ စြဲလမ္းတတ္လို႔ျဖစ္တယ္။ ေလာကုတၱရားေတြကို ဝိပႆနာ႐ႈလို႔မရဘူး။
(၁၄) မရဘူးမေရာက္ဘူးေသးေသာ ထိုေလာကုတၱရားတို႔သည္ ပုထုဇဥ္တို႔အား သဘာဝလကၡဏာ စသည္ျဖင့္ အမွန္အတိုင္းမထင္ကုန္၊ အရိယာတို႔မွာ အမွန္အတိုင္း သိကုန္ေသာလည္း ထိုေလာကုတၱရာတရား တို႔ကို ႐ႈျခင္းသည္ အက်ိဳးမရွိေခ်။
ေလာကီတရားတို႔ိကို ႐ႈျခင္းသည္ ထိုတရားတို႔၌ နိစၥ၊ သုခ၊ အတၱ၊ ဟု စြဲလမ္းေသာ ကိေလသာတို႔ကို ကင္းေစႏိုင္ျခင္း အက်ိဳးရွိ၏။ ေလာကုတၱရာတရားတို႔၌ကား ထိုသုိ႔စြဲလမ္းေသာ ကိေလသာပင္မရွိေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုတရားတို႔ကို ႐ႈေသာ္လည္း ကိေလသာကို ပယ္ႏိုင္ျခင္းအက်ိဳး မရွိသည္သာတည္း။ ( ေက်ာက္သေဘၤာဝါဒ- ဝိ -၃၁၃ )
ဒီေလာက္ဆိုရင္ ဥပါဒါန္၊ ခႏၶာ၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ခြဲျခားနားလည္လို႔ရၿပီျဖစ္တယ္။ ဝိပႆနာရဲ႕ အာ႐ံုတရားဟာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ သာျဖစ္တယ္ ဆိုတာလည္းသိၿပီျဖစ္တယ္။
ခႏၶာဖြဲ႔လို႔မရတဲ့ နိဗၺာန္ ၊ ပညတ္ ေတြကို ဝိပႆနာ႐ႈမရဘူးဆိုတာလည္းသိၿပီျဖစ္တယ္။ ခႏၶာဖြဲ႔လို႔ ရေပမယ့္ တဏွာ၊ဒိ႒ိ တို႔ရဲ႔ အစြဲလမ္းခံမဟုတ္တဲ့ ေလာကုတၱရာ မဂ္၊ဖိုလ္ ကိုလည္းဝိပႆနာ မ႐ႈရေၾကာင္း ခြဲျခားနားလည္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ ဝိပႆနာအာ႐ံု ျဖစ္တဲ့ ဥပါဒါနကၡႏၶာ အေပၚမွာ သံသယ ကင္းရွင္းေလာက္ၿပီ္ျဖစ္ပါတယ္။
" ေလာကီခႏၶာ ၊ သက္သက္မွာ ၊ ဥပါဒါနကၡန္ " (လယ္တီဆရာေတာ္ - သၿဂိဳဟ္သံခိပ္)
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဝိ = ဝိနိစၦယက်မ္း
အရွင္ပညာသီရိ ( ရမၼာကၽြန္း )
သမၸတၱိ ဝိပၸတၱိ
✔ သမၸတၱိ ဝိပၸတၱိ ✔
★ ★ ★ ★ ★ ★
ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းမ်ား၏ ျပည့္စံုမႈကို #သမၸတၱိ ဟု
ေခၚ၏။
ဆိုင္ရာအေၾကာင္းမ်ား၏ ခြၽတ္ယြင္းမႈ ကို #ဝိပၸတၱိ
ဟု ေခၚ၏။
သတၱဝါတို႔ သႏၱာန္၌ ေ႐ွးေ႐ွး ဘဝေပါင္းမ်ားစြာက
ျပဳခဲ့ေသာ ကံတို႔သည္ အလြန္မ်ားျပားရကား အက်ိဳးေပး
ရန္ အခြင့္မသင့္၍ အက်ိဳးမေပး ရေသးသမ်ွ ခႏၶာအစဥ္
မွာ အျမဲပါ႐ွိေနေသာေၾကာင့္ သမၸတၱိ ဆိုက္ေနေသာအခါ
ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ သာသလို ဝိပၸတၱိ
ဆိုက္ေနေသာအခါ အကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ သာေလ
သည္။
★ သမၸတၱိ တရား ၄ ပါး။
၁။ဂတိသမၸတၱိ - ရ႐ွိေသာဘဝ ေကာင္းျခင္း ။
၂။ဥပဓိသမၸတၱိ - ႐ုပ္အဆင္း လွပျခင္း။
၃။ကာလ သမၸတၱိ - အခါကာလ ေကာင္းျခင္း။
၄။ပေယာဂ သမၸတၱိ - ဉာဏ္ ဝီရိယ စေသာ ဇြဲ လံု႔လ
႐ွိျခင္း။
★ ဝိပၸတၱိ တရား ၄ ပါး။
၁။ဂတိ ဝိပၸတၱိ - ရ႐ွိေသာ ဘဝ မေကာင္းျခင္း။
၂။ဥပဓိ ဝိပၸတၱိ - ႐ုပ္အဆင္း မလွပျခင္း။
၃။ကာလ ဝိပၸတၱိ - အခါကာလ မေကာင္းျခင္း။
၄။ပေယာဂ ဝိပၸတၱိ - ဉာဏ္ ဝီရိယ စေသာ ဇြဲ လံု႔လ မ႐ွိျခင္း။
Ref အ႐ွင္ဇနကာ ဘိဝံသ။
★ ★ ★ ★ ★ ★
ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းမ်ား၏ ျပည့္စံုမႈကို #သမၸတၱိ ဟု
ေခၚ၏။
ဆိုင္ရာအေၾကာင္းမ်ား၏ ခြၽတ္ယြင္းမႈ ကို #ဝိပၸတၱိ
ဟု ေခၚ၏။
သတၱဝါတို႔ သႏၱာန္၌ ေ႐ွးေ႐ွး ဘဝေပါင္းမ်ားစြာက
ျပဳခဲ့ေသာ ကံတို႔သည္ အလြန္မ်ားျပားရကား အက်ိဳးေပး
ရန္ အခြင့္မသင့္၍ အက်ိဳးမေပး ရေသးသမ်ွ ခႏၶာအစဥ္
မွာ အျမဲပါ႐ွိေနေသာေၾကာင့္ သမၸတၱိ ဆိုက္ေနေသာအခါ
ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ သာသလို ဝိပၸတၱိ
ဆိုက္ေနေသာအခါ အကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ သာေလ
သည္။
★ သမၸတၱိ တရား ၄ ပါး။
၁။ဂတိသမၸတၱိ - ရ႐ွိေသာဘဝ ေကာင္းျခင္း ။
၂။ဥပဓိသမၸတၱိ - ႐ုပ္အဆင္း လွပျခင္း။
၃။ကာလ သမၸတၱိ - အခါကာလ ေကာင္းျခင္း။
၄။ပေယာဂ သမၸတၱိ - ဉာဏ္ ဝီရိယ စေသာ ဇြဲ လံု႔လ
႐ွိျခင္း။
★ ဝိပၸတၱိ တရား ၄ ပါး။
၁။ဂတိ ဝိပၸတၱိ - ရ႐ွိေသာ ဘဝ မေကာင္းျခင္း။
၂။ဥပဓိ ဝိပၸတၱိ - ႐ုပ္အဆင္း မလွပျခင္း။
၃။ကာလ ဝိပၸတၱိ - အခါကာလ မေကာင္းျခင္း။
၄။ပေယာဂ ဝိပၸတၱိ - ဉာဏ္ ဝီရိယ စေသာ ဇြဲ လံု႔လ မ႐ွိျခင္း။
Ref အ႐ွင္ဇနကာ ဘိဝံသ။
ကာလဝိမုတ္ အာရံု
✔ ✔ ကာလဝိမုတ္အာရံု ✔ ✔
★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★
#ပစၥဳပၸန္ အတိတ္ အနာဂါတ္ ကာလ ၃ မ်ိဳးမွ
အလြတ္ျဖစ္ေသာ အာရံုသည္ ကာလဝိမုတ္ အာရံုမည္၏။
ကာလေတာ + ဝိမုတၱံ ကာလဝိမုတၱံ ။ ဤကာလဝိမုတ္
ျဖစ္ေသာ အာရံုမ်ားကား ပညတ္ တရားႏွင့္ နိဗၺာန္တည္း။
ပညတ္သည္ နာမပညတ္ႏွင့္ အတၳပညတ္ဟု႐ွိ၏။
ထိုတြင္ အမ်ားသံုးႏႈန္းေနၾကေသာ အမည္မ်ားသည္
ဥပါဒ္ ႒ီ ဘင္ အားျဖင့္ အထင္အ႐ွားမ႐ွိ။ တေယာက္က
စထြင္သံုးစြဲ ေနၾကေသာေၾကာင့္ အမ်ားက လိုက္သံုး
ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ ေက်ာင္း လူ နတ္ စေသာ
အထည္ျဒပ္ အတၳပညတ္ ေတြကိုလည္း ေလာကီလူတို႔
အျမင္အားျဖင့္ အထင္အ႐ွား ႐ွိသည္ ဆိုရေစကာမူ
လက္ဆုပ္ လက္ကိုင္ျပေသာအခါ ႐ုပ္ ကလပ္ေတြသာ
ေတြ႔ရ၏။ အိမ္မေတြ႔ ေက်ာင္းမေတြ႔ နတ္မေတြ႔ ျဗဟၼာမ
ေတြ႔ရေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ ႒ီ ဘင္ အားျဖင့္ အထင္အ
႐ွား မ႐ွိေသာ ပညတ္ကို အတိတ္ အနာဂါတ္ ပစၥဳပၸန္ ဟု
မဆိုထိုက္။
#နိဗၺာန္ ဟု ဆိုအပ္ေသာ `အၿငိမ္းဓာတ္´ တမ်ိဳး
သည္ ပရမတၳ အားျဖင့္ အထင္အ႐ွား ႐ွိ၏။ သို႔ေသာ္
ျဖစ္လ်င္ ပ်က္ရျမဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ျခင္းဟူေသာ
ဥပါဒ္ ကား မ႐ွိ။ ပ်က္ျခင္းဟူေသာ ဘင္ လည္းမ႐ွိ။
ယခုေျပာ႐ိုး ျဖစ္ေသာ ႒ီလည္း မ႐ွိ။
#သႏၱိ (ၿငိမ္းေအးျခင္း) သေဘာကား အျမဲတည္႐ွိ၏။
ဤသို႔ ခဏတၱယ နဲ႔ မယွဥ္ရကား ပစၥဳပၸန္ နိဗၺာန္မ႐ွိ။
ပစၥဳပၸန္ မ႐ွိလ်င္ အတိတ္ နဲ႔ အနာဂါတ္ မွာ သာ၍ေဝး
ေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္ႏွင့္နိဗၺာန္ကို ` ကာလဝိမုတ္´
ဟုေခၚဆိုရသည္။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ ။
★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★
#ပစၥဳပၸန္ အတိတ္ အနာဂါတ္ ကာလ ၃ မ်ိဳးမွ
အလြတ္ျဖစ္ေသာ အာရံုသည္ ကာလဝိမုတ္ အာရံုမည္၏။
ကာလေတာ + ဝိမုတၱံ ကာလဝိမုတၱံ ။ ဤကာလဝိမုတ္
ျဖစ္ေသာ အာရံုမ်ားကား ပညတ္ တရားႏွင့္ နိဗၺာန္တည္း။
ပညတ္သည္ နာမပညတ္ႏွင့္ အတၳပညတ္ဟု႐ွိ၏။
ထိုတြင္ အမ်ားသံုးႏႈန္းေနၾကေသာ အမည္မ်ားသည္
ဥပါဒ္ ႒ီ ဘင္ အားျဖင့္ အထင္အ႐ွားမ႐ွိ။ တေယာက္က
စထြင္သံုးစြဲ ေနၾကေသာေၾကာင့္ အမ်ားက လိုက္သံုး
ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ ေက်ာင္း လူ နတ္ စေသာ
အထည္ျဒပ္ အတၳပညတ္ ေတြကိုလည္း ေလာကီလူတို႔
အျမင္အားျဖင့္ အထင္အ႐ွား ႐ွိသည္ ဆိုရေစကာမူ
လက္ဆုပ္ လက္ကိုင္ျပေသာအခါ ႐ုပ္ ကလပ္ေတြသာ
ေတြ႔ရ၏။ အိမ္မေတြ႔ ေက်ာင္းမေတြ႔ နတ္မေတြ႔ ျဗဟၼာမ
ေတြ႔ရေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ ႒ီ ဘင္ အားျဖင့္ အထင္အ
႐ွား မ႐ွိေသာ ပညတ္ကို အတိတ္ အနာဂါတ္ ပစၥဳပၸန္ ဟု
မဆိုထိုက္။
#နိဗၺာန္ ဟု ဆိုအပ္ေသာ `အၿငိမ္းဓာတ္´ တမ်ိဳး
သည္ ပရမတၳ အားျဖင့္ အထင္အ႐ွား ႐ွိ၏။ သို႔ေသာ္
ျဖစ္လ်င္ ပ်က္ရျမဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ျခင္းဟူေသာ
ဥပါဒ္ ကား မ႐ွိ။ ပ်က္ျခင္းဟူေသာ ဘင္ လည္းမ႐ွိ။
ယခုေျပာ႐ိုး ျဖစ္ေသာ ႒ီလည္း မ႐ွိ။
#သႏၱိ (ၿငိမ္းေအးျခင္း) သေဘာကား အျမဲတည္႐ွိ၏။
ဤသို႔ ခဏတၱယ နဲ႔ မယွဥ္ရကား ပစၥဳပၸန္ နိဗၺာန္မ႐ွိ။
ပစၥဳပၸန္ မ႐ွိလ်င္ အတိတ္ နဲ႔ အနာဂါတ္ မွာ သာ၍ေဝး
ေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္ႏွင့္နိဗၺာန္ကို ` ကာလဝိမုတ္´
ဟုေခၚဆိုရသည္။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ ။
ေဇာအျပန္
✔ ေဇာအျပန္✔
♨ ♨ ♨ ♨ ♨
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ ၊အမွတ္မွားမႈဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ၊ အယူမွားမႈဟူေသာ
ဒိ႒ိဝိပလႅာသ မကင္းၾကေသာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ ေ႐ွ႕ဝိပလႅာသ
၂ မ်ိဳး မကင္းၾကေသာ ေသကၡ ပုဂၢိဳလ္တို႔ သ႑ာန္၌ ျဖစ္ေလ့႐ွိေသာ ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ေဇာတို႔သည္
တစိခါတစ္ရံ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု၌ ေသာမနႆေဇာ ဣ႒မဇၩတၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ၊ အနိ႒ာရံု
၌ ေဒါသေဇာ ေစာေလ့႐ွိ၏။
တခါတရံ၌ကား ထိုဝိပလႅာသတို႔ေၾကာင့္ေသာ္၎၊အနိ႒ာရံုကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႔ရာ အကုသိုလ္ကံ ပါလာ
ေသာေၾကာင့္ေသာ္၎၊ ဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံု၌
တိတၳိတို႔မွာ ေဒါသေဇာေစာၾကေလ၏။ မစင္ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ စေသာ အနိ႒ာရံု၌ က်ီး လင္းတ တို႔မွာ
ေသာမနႆေဇာ ေစာၾက၏။
ထိုဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံုႏွင့္ အနိ႒ာရံု
တို႔၌ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အ႐ူးစသူ တို႔မွာ
ဥေပကၡာေဇာ ေစာၾက၏။
ဤသို႔လ်င္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေဇာ တို႔၏
အာရံုသေဘာ ကို အခါခပ္သိမ္း မလိုက္ေလ်ာပဲ ေဝဒနာ
ယွဥ္ပံု ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ `ေဇာအျပန္´
ဟုေျပာစမွတ္ျပဳၾကေလသည္။
သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာ ။
♨ ♨ ♨ ♨ ♨
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ ၊အမွတ္မွားမႈဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ၊ အယူမွားမႈဟူေသာ
ဒိ႒ိဝိပလႅာသ မကင္းၾကေသာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ ေ႐ွ႕ဝိပလႅာသ
၂ မ်ိဳး မကင္းၾကေသာ ေသကၡ ပုဂၢိဳလ္တို႔ သ႑ာန္၌ ျဖစ္ေလ့႐ွိေသာ ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ေဇာတို႔သည္
တစိခါတစ္ရံ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု၌ ေသာမနႆေဇာ ဣ႒မဇၩတၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ၊ အနိ႒ာရံု
၌ ေဒါသေဇာ ေစာေလ့႐ွိ၏။
တခါတရံ၌ကား ထိုဝိပလႅာသတို႔ေၾကာင့္ေသာ္၎၊အနိ႒ာရံုကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႔ရာ အကုသိုလ္ကံ ပါလာ
ေသာေၾကာင့္ေသာ္၎၊ ဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံု၌
တိတၳိတို႔မွာ ေဒါသေဇာေစာၾကေလ၏။ မစင္ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ စေသာ အနိ႒ာရံု၌ က်ီး လင္းတ တို႔မွာ
ေသာမနႆေဇာ ေစာၾက၏။
ထိုဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံုႏွင့္ အနိ႒ာရံု
တို႔၌ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အ႐ူးစသူ တို႔မွာ
ဥေပကၡာေဇာ ေစာၾက၏။
ဤသို႔လ်င္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေဇာ တို႔၏
အာရံုသေဘာ ကို အခါခပ္သိမ္း မလိုက္ေလ်ာပဲ ေဝဒနာ
ယွဥ္ပံု ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ `ေဇာအျပန္´
ဟုေျပာစမွတ္ျပဳၾကေလသည္။
သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာ ။
ႂကြက္ငယ္၍ ဆင္ႀကီးပံု
✔ ႂကြက္ငယ္၍ ဆင္ႀကီးပံု✔
❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆
#ဂဗၻေသယ်က သတၱဝါတို႔၏ ပဋိသေႏၶအခန္းတြင္
ကလပ္ ၃ စည္း (႐ုပ္၃၀ )စီ အညီအမ်ွ ျဖစ္ၾကပါလ်က္
အဘယ့္ေၾကာင့္ႂကြက္ စေသာသတၱဝါတို႔ မွာ ေသးငယ္ၾက
လ်က္ ဆင္စေသာ သတၱဝါတို႔မွာ ႀကီးက်ယ္ၾကရပါသနည္း
အေျဖမွာ - ကံသတၱိေၾကာင့္ ႂကြက္စသည္မွာ ေသး
ငယ္၍ ဆင္ စသည္မွာ ႀကီးရေလသည္။ ခ်ဲ့ဦးအံ့-
ပဋိသေႏၶခဏ၌ ႐ုပ္ ၃၀ အညီအမ်ွ ႐ွိၾကေသာ္လည္း
ပဝတၱိအခါ ကမၼဇ ႐ုပ္အသစ္မ်ား အခ်ိန္႐ွိသေရြ႔ အထပ္
ထပ္တိုးပြားရာ၌ ႐ုပ္ကလပ္မ်ား မည္မ်ွသာျဖစ္ရမည္ဟု
ကန္႔သတ္ခ်က္မ႐ွိ။ တကိုယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔ႏိုင္ေသာ ကာယ
ဘာဝ ဒသက ကလပ္ မ်ားသည္ ေ႐ွးကံ၏ အစြမ္းေၾကာင့္
ႂကြက္သ႑န္မွာ အနည္းငယ္သာ တိုးပြား၍ ဆင္သ႑ာန္
မွာ မ်ားစြာတိုးပြားသည္။ ထိုကမၼဇကလပ္မ်ားတြင္ ပါဝင္
ေသာ ဥတု ေၾကာင့္ ဥတုဇ ကလပ္မ်ား တိုးပြားရာ၌လည္း
အနဲ အမ်ား ကြဲျပားျပန္၏။ ဤမ်ွေလာက္ျဖင့္ပင္ ႂကြက္၌
ကမၼဇ ဥတုဇ ႐ုပ္မ်ား နဲ၍ ဆင္၌မ်ားေၾကာင္း ထင္႐ွား
ေလၿပီ။
#ကံသာအရင္း
ထို႔ေနာက္ အမိကိုယ္ေငြ႔ျဖင့္ ထိေတြ႔ရာ၌လည္း
အေကာင္ေသးလ်င္ အထိအေတြ႔နဲသျဖင့္ ထိုအေငြ႔ဥတု
ေၾကာင့္ ဥတုဇ႐ုပ္မ်ား အနဲငယ္သာတိုးမည္။အေကာင္ႀကီး
လ်င္ႀကီးသေလာက္ အထိအေတြ႔မ်ား သျဖင့္ ဥတုဇ႐ုပ္
မ်ား, မ်ားစြာတိုးၿပီ။ ထို႔ေနာက္ အာဟာရ ႐ုပ္မ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ရာ
၌လည္း အႀကီးအငယ္အလိုက္ ပ်ံ႕ႏွံ႕မႈ အနဲအမ်ား ကြဲျပား
သျဖင့္ အာဟာရဇ ႐ုပ္မ်ား အနဲအမ်ား ကြဲျပားရျပန္သည္။
ဤသို႔လ်င္ ကံ၏အစြမ္းေၾကာင့္ ပဝတၱိ ကမၼဇ
႐ုပ္မ်ား၏ ျဖစ္ပံု ျခားနားမႈကို အစြဲျပဳ၍ ေနာက္ေနာက္
႐ုပ္မ်ား၏ ျဖစ္ပံုလည္း အနဲအမ်ား ကြဲျပားရေသာေၾကာင့္
ႂကြက္စသည္တို႔ ေသးငယ္၍ ဆင္စသည္တို႔ ႀကီးမားရျခင္း
၏အေၾကာင္းရင္းမွာ ကံသာလ်င္ျဖစ္ေတာ့သတည္း။
#သေဗၺ ကမၼႆကာ သတၱာ , ကမၼံ သေတၱ ဝိဘဇၨတိ။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ -ဘာသာဋီကာ
❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆
#ဂဗၻေသယ်က သတၱဝါတို႔၏ ပဋိသေႏၶအခန္းတြင္
ကလပ္ ၃ စည္း (႐ုပ္၃၀ )စီ အညီအမ်ွ ျဖစ္ၾကပါလ်က္
အဘယ့္ေၾကာင့္ႂကြက္ စေသာသတၱဝါတို႔ မွာ ေသးငယ္ၾက
လ်က္ ဆင္စေသာ သတၱဝါတို႔မွာ ႀကီးက်ယ္ၾကရပါသနည္း
အေျဖမွာ - ကံသတၱိေၾကာင့္ ႂကြက္စသည္မွာ ေသး
ငယ္၍ ဆင္ စသည္မွာ ႀကီးရေလသည္။ ခ်ဲ့ဦးအံ့-
ပဋိသေႏၶခဏ၌ ႐ုပ္ ၃၀ အညီအမ်ွ ႐ွိၾကေသာ္လည္း
ပဝတၱိအခါ ကမၼဇ ႐ုပ္အသစ္မ်ား အခ်ိန္႐ွိသေရြ႔ အထပ္
ထပ္တိုးပြားရာ၌ ႐ုပ္ကလပ္မ်ား မည္မ်ွသာျဖစ္ရမည္ဟု
ကန္႔သတ္ခ်က္မ႐ွိ။ တကိုယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔ႏိုင္ေသာ ကာယ
ဘာဝ ဒသက ကလပ္ မ်ားသည္ ေ႐ွးကံ၏ အစြမ္းေၾကာင့္
ႂကြက္သ႑န္မွာ အနည္းငယ္သာ တိုးပြား၍ ဆင္သ႑ာန္
မွာ မ်ားစြာတိုးပြားသည္။ ထိုကမၼဇကလပ္မ်ားတြင္ ပါဝင္
ေသာ ဥတု ေၾကာင့္ ဥတုဇ ကလပ္မ်ား တိုးပြားရာ၌လည္း
အနဲ အမ်ား ကြဲျပားျပန္၏။ ဤမ်ွေလာက္ျဖင့္ပင္ ႂကြက္၌
ကမၼဇ ဥတုဇ ႐ုပ္မ်ား နဲ၍ ဆင္၌မ်ားေၾကာင္း ထင္႐ွား
ေလၿပီ။
#ကံသာအရင္း
ထို႔ေနာက္ အမိကိုယ္ေငြ႔ျဖင့္ ထိေတြ႔ရာ၌လည္း
အေကာင္ေသးလ်င္ အထိအေတြ႔နဲသျဖင့္ ထိုအေငြ႔ဥတု
ေၾကာင့္ ဥတုဇ႐ုပ္မ်ား အနဲငယ္သာတိုးမည္။အေကာင္ႀကီး
လ်င္ႀကီးသေလာက္ အထိအေတြ႔မ်ား သျဖင့္ ဥတုဇ႐ုပ္
မ်ား, မ်ားစြာတိုးၿပီ။ ထို႔ေနာက္ အာဟာရ ႐ုပ္မ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ရာ
၌လည္း အႀကီးအငယ္အလိုက္ ပ်ံ႕ႏွံ႕မႈ အနဲအမ်ား ကြဲျပား
သျဖင့္ အာဟာရဇ ႐ုပ္မ်ား အနဲအမ်ား ကြဲျပားရျပန္သည္။
ဤသို႔လ်င္ ကံ၏အစြမ္းေၾကာင့္ ပဝတၱိ ကမၼဇ
႐ုပ္မ်ား၏ ျဖစ္ပံု ျခားနားမႈကို အစြဲျပဳ၍ ေနာက္ေနာက္
႐ုပ္မ်ား၏ ျဖစ္ပံုလည္း အနဲအမ်ား ကြဲျပားရေသာေၾကာင့္
ႂကြက္စသည္တို႔ ေသးငယ္၍ ဆင္စသည္တို႔ ႀကီးမားရျခင္း
၏အေၾကာင္းရင္းမွာ ကံသာလ်င္ျဖစ္ေတာ့သတည္း။
#သေဗၺ ကမၼႆကာ သတၱာ , ကမၼံ သေတၱ ဝိဘဇၨတိ။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ -ဘာသာဋီကာ
ဘူမိလဒၶဳပၸႏၷ
🎆ဘူမိလဒၶဳပၸႏၷ
**********
ဘူမိလဒၶမည္ေသာ ကိေလသာတုိ႔သည္ကား အတိတ္တုိ႔ေလာ အနာဂတ္တုိ႔ေလာ သို႔မဟုတ္ ပစၥဳပၸန္တုိ႔ေလာဟူမူ? ထို ကိေလသာ တုိ႔သည္ ဘူမိလဒၶဳပၸႏၷသာလွ်င္ မည္ကုန္၏။
ခ်ဲ႔၍ျပရလွ်င္ .... ျဖစ္ေပၚသည္ဟု ေခၚေသာ ဥပၸႏၷသည္ (၁) ဝတၱမာန (၂) ဘူတာပဂတ (၃) ၾသကာသကတ (၄) ဘူမိလဒၶတုိ႔၏ အစြမ္းအားျဖင့္ မ်ားေသာအျပား ရွိ၏။ ထုိတြင္ ဥပါဒ္ဌီဘင္သို႔ ေရာက္ဆဲျဖစ္ေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ဝတၱမာႏုပၸႏၷ (ျဖစ္ဆဲဥပၸႏၷ) မည္၏။ အာ႐ုံ၏ အရသာကို ခံစားၿပီး၍ ခ်ဳပ္ေလေသာေၾကာင့္ (အႏုဘူတာပဂတ) ခံစားၿပီး၍ ကင္းသြားသည္ဟု ဆိုအပ္ေသာ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ တရားသည္၎၊ ဥပါဒ္ဌီဘင္သို႔ ေရာက္ၿပီး၍ ခ်ဳပ္ေလေသာေၾကာင့္ (ဘူတာပဂတာ) ျဖစ္ၿပီး၍ ကင္းသြားသည္ဟုဆိုအပ္ေသာ ႂကြင္းေသာသခၤါရတရား အေပါင္းသည္၎ ဘူတာပဂတုပၸႏၷ (ခံစားၿပီး-ျဖစ္ေပၚၿပီး၍ ကင္းသြားေသာ ဥပၸႏၷ) မည္၏။ ''ထိုပုဂၢိဳလ္အား ေရွး၌ျပဳအပ္ကုန္ၿပီးေသာ အၾကင္ကံတုိ႔သည္ ရွိကုန္ ၏''ဟု ဤသို႔ အစရွိေသာ ေဟာနည္းျဖင့္ ေဟာေတာ္မူေသာ ကံသည္ လြန္ေလၿပီးေသာ အတိတ္တရား ျဖစ္ျငားေသာ္လည္း တပါးေသာ ကံ၏အက်ဳိး ဝိပါက္ကို တားျမစ္ၿပီးလွ်င္ မိမိ၏အက်ဳိး ဝိပါက္အား အခြင့္ျပဳလ်က္ တည္ေသာေၾကာင့္၎၊ ထုိသုိ႔ ခြင့္ျပဳၿပီးေသာ ဝိပါက္သည္ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲမဟုတ္ျငားေသာ္လည္း ဤသုိ႔ ခြင့္ျပဳအပ္သည္ရွိေသာ္ ဧကန္စင္စစ္အားျဖင့္ ျဖစ္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၎ ၾသကာသကတုပၸႏၷ (ျပဳၿပီးေသာ ျဖစ္ခြင့္ရွိေသာဥပၸႏၷ)မည္၏။ ထုိထုိ (လူနတ္စသည္တုိ႔၏ ခႏၶာ ဟူေသာ) ျဖစ္ရာဘုံ တုိ႔၌ (အရိယာမဂ္ျဖင့္) အႂကြင္းမဲ့ မပယ္မႏုတ္ရေသးေသာ အကုသုိလ္သည္ ဘူမိလဒၶဳပၸႏၷ (ျဖစ္ရာ ဘုံကုိ ရေသာဥပၸႏၷ) မည္၏။
ဆက္၍ ရွင္းလင္းျပဦးအံ့၊ ဤဘူမိလဒၶဳပၸႏၷ ဟူေသာပုဒ္၌ ျဖစ္ရာဘုံ၏၎၊ ျဖစ္ရာဘုံကုိ ရေသာ ကိေလသာ ၏၎ ထူးျခားသည္၏ အျဖစ္ကုိ သိအပ္၏။ ခ်ဲ႕၍ ျပရလွ်င္ .... ဝိပႆနာ၏ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ဘုံသုံးပါး၌ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ ငါးပါးတရားတုိ႔သည္ ဘူမိ-ျဖစ္ရာဘုံ မည္၏၊ ထုိခႏၶာတုိ႔၌ ျဖစ္ထုိက္ေသာ ကိေလသာ အေပါင္းသည္ ဘူမိလဒၶ ျဖစ္ရာဘုံကုိ ရေသာ ကိေလသာမည္၏။ မွန္ေပ၏၊ ထုိကိေလသာအေပါင္းသည္ ထုိျဖစ္ရာဘုံကုိ ရ(အပ္)သည္ မည္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘူမိလဒၶဟူ၍ ဆုိအပ္၏၊ ထုိျဖစ္ရာဘုံကုိလည္း အာ႐ုံ၏အစြမ္းအားျဖင့္ရ (အပ္)သည္ကား မဟုတ္ေပ။ အာ႐ုံ၏ အစြမ္းအားျဖင့္မူကား အလုံးစုံေသာ အတိတ္ အနာဂတ္ ခႏၶာတုိ႔ကုိ၎၊ ရဟႏၲာတုိ႔၏ ပုိင္းျခား၍ သိအပ္ၿပီးေသာ္လည္း ျဖစ္ေသာ ခႏၶာတုိ႔ကုိ၎ အာ႐ုံျပဳ၍ ကိေလသာတုိ႔သည္ ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ နည္းဟူမူ? အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္, ဥပၸလဝဏ္ေထရီမအစရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ ခႏၶာတုိ႔ကုိအာ႐ုံျပဳ၍ ေသာေရယ်သူေ႒း, နႏၵလုလင္အစရွိေသာ သူတုိ႔အား ကိေလသာတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္သကဲ့သုိ႔တည္း။ ထုိ(သူတပါးသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ကိေလသာ)သည္ ဘူမိလဒၶမည္သည္ အကယ္ ၍ ျဖစ္ျငားအံ့၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိကိေလသာသည္ ပယ္ႏိုင္ေသာ ကိေလသာ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ တစံုတေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မွ် ဘဝ၏ အျမစ္အရင္း ျဖစ္ေသာ ကိေလသာကို မပယ္ႏိုင္ရာ။ စင္စစ္ေသာ္ကား ျဖစ္ရာဝတၳဳ၏ အစြမ္းအားျဖင့္ ဘူမိလဒၶ ကိေလသာကို သိအပ္၏၊ မွန္ေပ၏၊ အၾကင္ အၾကင္ သႏၲာန္၌ ဝိပႆနာျဖင့္ ပိုင္းျခား၍ မသိအပ္ကုန္ေသာ ခႏၶာ တုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထိုထို သႏၲာန္၌ ျဖစ္သည္မွစ၍ ထိုခႏၶာတုိ႔၌ အျမစ္အရင္းျဖစ္ေသာ ကိေလသာ အေပါင္းသည္ ကိန္းသည္ မည္၏၊ ထုိကိန္းေသာ ကိေလသာအေပါင္းသည္ မဂ္ျဖင့္ မပယ္အပ္ေသးေသာ အနက္သေဘာေၾကာင့္ ဘူမိလဒၶ မည္၏ ဟူ၍ သိအပ္၏။
ဝိသုဒၶိမဂ္ ျမန္မာျပန္ စ- တြဲ။
**********
ဘူမိလဒၶမည္ေသာ ကိေလသာတုိ႔သည္ကား အတိတ္တုိ႔ေလာ အနာဂတ္တုိ႔ေလာ သို႔မဟုတ္ ပစၥဳပၸန္တုိ႔ေလာဟူမူ? ထို ကိေလသာ တုိ႔သည္ ဘူမိလဒၶဳပၸႏၷသာလွ်င္ မည္ကုန္၏။
ခ်ဲ႔၍ျပရလွ်င္ .... ျဖစ္ေပၚသည္ဟု ေခၚေသာ ဥပၸႏၷသည္ (၁) ဝတၱမာန (၂) ဘူတာပဂတ (၃) ၾသကာသကတ (၄) ဘူမိလဒၶတုိ႔၏ အစြမ္းအားျဖင့္ မ်ားေသာအျပား ရွိ၏။ ထုိတြင္ ဥပါဒ္ဌီဘင္သို႔ ေရာက္ဆဲျဖစ္ေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ဝတၱမာႏုပၸႏၷ (ျဖစ္ဆဲဥပၸႏၷ) မည္၏။ အာ႐ုံ၏ အရသာကို ခံစားၿပီး၍ ခ်ဳပ္ေလေသာေၾကာင့္ (အႏုဘူတာပဂတ) ခံစားၿပီး၍ ကင္းသြားသည္ဟု ဆိုအပ္ေသာ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ တရားသည္၎၊ ဥပါဒ္ဌီဘင္သို႔ ေရာက္ၿပီး၍ ခ်ဳပ္ေလေသာေၾကာင့္ (ဘူတာပဂတာ) ျဖစ္ၿပီး၍ ကင္းသြားသည္ဟုဆိုအပ္ေသာ ႂကြင္းေသာသခၤါရတရား အေပါင္းသည္၎ ဘူတာပဂတုပၸႏၷ (ခံစားၿပီး-ျဖစ္ေပၚၿပီး၍ ကင္းသြားေသာ ဥပၸႏၷ) မည္၏။ ''ထိုပုဂၢိဳလ္အား ေရွး၌ျပဳအပ္ကုန္ၿပီးေသာ အၾကင္ကံတုိ႔သည္ ရွိကုန္ ၏''ဟု ဤသို႔ အစရွိေသာ ေဟာနည္းျဖင့္ ေဟာေတာ္မူေသာ ကံသည္ လြန္ေလၿပီးေသာ အတိတ္တရား ျဖစ္ျငားေသာ္လည္း တပါးေသာ ကံ၏အက်ဳိး ဝိပါက္ကို တားျမစ္ၿပီးလွ်င္ မိမိ၏အက်ဳိး ဝိပါက္အား အခြင့္ျပဳလ်က္ တည္ေသာေၾကာင့္၎၊ ထုိသုိ႔ ခြင့္ျပဳၿပီးေသာ ဝိပါက္သည္ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲမဟုတ္ျငားေသာ္လည္း ဤသုိ႔ ခြင့္ျပဳအပ္သည္ရွိေသာ္ ဧကန္စင္စစ္အားျဖင့္ ျဖစ္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၎ ၾသကာသကတုပၸႏၷ (ျပဳၿပီးေသာ ျဖစ္ခြင့္ရွိေသာဥပၸႏၷ)မည္၏။ ထုိထုိ (လူနတ္စသည္တုိ႔၏ ခႏၶာ ဟူေသာ) ျဖစ္ရာဘုံ တုိ႔၌ (အရိယာမဂ္ျဖင့္) အႂကြင္းမဲ့ မပယ္မႏုတ္ရေသးေသာ အကုသုိလ္သည္ ဘူမိလဒၶဳပၸႏၷ (ျဖစ္ရာ ဘုံကုိ ရေသာဥပၸႏၷ) မည္၏။
ဆက္၍ ရွင္းလင္းျပဦးအံ့၊ ဤဘူမိလဒၶဳပၸႏၷ ဟူေသာပုဒ္၌ ျဖစ္ရာဘုံ၏၎၊ ျဖစ္ရာဘုံကုိ ရေသာ ကိေလသာ ၏၎ ထူးျခားသည္၏ အျဖစ္ကုိ သိအပ္၏။ ခ်ဲ႕၍ ျပရလွ်င္ .... ဝိပႆနာ၏ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ဘုံသုံးပါး၌ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ ငါးပါးတရားတုိ႔သည္ ဘူမိ-ျဖစ္ရာဘုံ မည္၏၊ ထုိခႏၶာတုိ႔၌ ျဖစ္ထုိက္ေသာ ကိေလသာ အေပါင္းသည္ ဘူမိလဒၶ ျဖစ္ရာဘုံကုိ ရေသာ ကိေလသာမည္၏။ မွန္ေပ၏၊ ထုိကိေလသာအေပါင္းသည္ ထုိျဖစ္ရာဘုံကုိ ရ(အပ္)သည္ မည္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘူမိလဒၶဟူ၍ ဆုိအပ္၏၊ ထုိျဖစ္ရာဘုံကုိလည္း အာ႐ုံ၏အစြမ္းအားျဖင့္ရ (အပ္)သည္ကား မဟုတ္ေပ။ အာ႐ုံ၏ အစြမ္းအားျဖင့္မူကား အလုံးစုံေသာ အတိတ္ အနာဂတ္ ခႏၶာတုိ႔ကုိ၎၊ ရဟႏၲာတုိ႔၏ ပုိင္းျခား၍ သိအပ္ၿပီးေသာ္လည္း ျဖစ္ေသာ ခႏၶာတုိ႔ကုိ၎ အာ႐ုံျပဳ၍ ကိေလသာတုိ႔သည္ ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ နည္းဟူမူ? အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္, ဥပၸလဝဏ္ေထရီမအစရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ ခႏၶာတုိ႔ကုိအာ႐ုံျပဳ၍ ေသာေရယ်သူေ႒း, နႏၵလုလင္အစရွိေသာ သူတုိ႔အား ကိေလသာတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္သကဲ့သုိ႔တည္း။ ထုိ(သူတပါးသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ကိေလသာ)သည္ ဘူမိလဒၶမည္သည္ အကယ္ ၍ ျဖစ္ျငားအံ့၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိကိေလသာသည္ ပယ္ႏိုင္ေသာ ကိေလသာ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ တစံုတေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မွ် ဘဝ၏ အျမစ္အရင္း ျဖစ္ေသာ ကိေလသာကို မပယ္ႏိုင္ရာ။ စင္စစ္ေသာ္ကား ျဖစ္ရာဝတၳဳ၏ အစြမ္းအားျဖင့္ ဘူမိလဒၶ ကိေလသာကို သိအပ္၏၊ မွန္ေပ၏၊ အၾကင္ အၾကင္ သႏၲာန္၌ ဝိပႆနာျဖင့္ ပိုင္းျခား၍ မသိအပ္ကုန္ေသာ ခႏၶာ တုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထိုထို သႏၲာန္၌ ျဖစ္သည္မွစ၍ ထိုခႏၶာတုိ႔၌ အျမစ္အရင္းျဖစ္ေသာ ကိေလသာ အေပါင္းသည္ ကိန္းသည္ မည္၏၊ ထုိကိန္းေသာ ကိေလသာအေပါင္းသည္ မဂ္ျဖင့္ မပယ္အပ္ေသးေသာ အနက္သေဘာေၾကာင့္ ဘူမိလဒၶ မည္၏ ဟူ၍ သိအပ္၏။
ဝိသုဒၶိမဂ္ ျမန္မာျပန္ စ- တြဲ။
ဝိနည္းနဲ႔အညီ လွဴတတ္ေစ
မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ
----------------------------------------
ဝိနည္းႏွင့္အညီ လွဴတတ္ေစ
----------------------------
အမ်ားအားျဖင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ အမိအဖတို႔က ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္၍ မိမိတို႔လည္း လိုက္ပါကိုးကြယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ ဤသည္မွာ သဘာဝက်ပါ၏။ ငယ္ႏုစဥ္အရြယ္ ကေလးသူငယ္ဘဝတြင္ ဘာသာတရားကို မည္သို႔ စိစစ္ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ပါမည္နည္း။ မိဘတို႔ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာတရားကိုပင္ မိမိတို႔လည္း လိုက္ပါကိုးကြယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဤသည္ကိုပင္ မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာဝင္ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။
အားလုံးမွာ မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္က စၾကရသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ သို႔တေစ အတန္အသင့္ အရြယ္ရလာ စာဖတ္တတ္လာေသာ အရြယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သိသင့္သိထိုက္ သိအပ္သည္တို႔ကို ေလ့လာသူမ်ားႏွင့္ ထိုသို႔ ေလ့လာရေကာင္းမွန္းမသိသူမ်ားဟူ၍ အုပ္စုႏွစ္အုပ္စု ခြဲထြက္လာသည္။ မိမိကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားကို ေလ့လာရေကာင္းမွန္းမသိ ေလ့လည္းမေလ့လာသူမ်ားသည္ သာမန္မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္မွ မတက္လွမ္းႏုိင္ေတာ့ေပ။ အခ်ိဳ႕သည္ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဟု ဆိုရမတတ္ပင္။ ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း ေလ့လာရေကာင္းမွန္းမသိဘဲ စိမ္းေဝးေနၾကေပသည္။
မိမိကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားကို တကယ္တမ္းစိတ္ဝင္စားျပီး သိရွိလိုသူမ်ားကမူ ဓမၼစာေပမ်ားကို ဖတ္ရွု၏။ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ တရားေတာ္မ်ားကို နာၾကား၏။ ထိုသူတို႔မွာ သာမန္မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အဆင့္မွ မိရုိးဖလာလြန္ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိရန္ အားထုတ္ေနသူမ်ား ျဖစ္ပါ၏။
စင္စစ္ေသာ္ ကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားဟူသည္ ေလ့လာအပ္ေသာအရာျဖစ္၏။ မိရုိးဖလာဘာသာဟုဆိုကာ ဝတ္ေက်တမ္းေက် ကိုးကြယ္ရုံသက္သက္ ကိုးကြယ္ရမည့္အရာ မဟုတ္ေပ။ သဒၶါႏွင့္ ပညာယွဥ္ျပီးမွ ဘာသာတရားတစ္ရပ္ကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ ကိုးကြယ္တတ္ေပလိမ့္မည္။ သဒၶါတရားသက္သက္ခ်ည္းမူ မလုံေလာက္ပါ။ သဒၶါတရားဟူသည္မွာလည္း ပညာႏွင့္မယွဥ္ေလသမွ် သဒၶါအစစ္ သဒၶါအမွန္မဟုတ္ပါ။ ပညာႏွင့္ယွဥ္မွသာ သဒၶါစစ္သဒၶါမွန္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ပညာႏွင့္ယွဥ္ေသာ သဒၶါစစ္သဒၶါမွန္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မွသာ ျပဳေလသမွ် ဘာသာေရးကိစၥမ်ားသည္ အက်ိဳးရွိရွိ အရာထင္ထင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ပညာဟူသည္ သိသင့္သိအပ္သည္တို႔ကို သိရွိျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ သိသင့္သိအပ္ေသာ အသိကို အေျခမခံဘဲ ဒါနမွုျပဳလွ်င္ ထိုဒါနမွာ အျမတ္စားဒါန မျဖစ္ႏုိင္။ ထို႔အတူ သိသင့္သိအပ္ေသာ အသိကို အေျခမခံဘဲ သီလေဆာက္တည္လွ်င္လည္း အျမတ္စားသီလ မျဖစ္ႏုိင္။ ဘာဝနာအားထုတ္ရာတြင္လည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္ပါ၏။
ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ ဘုရားရွင္အား ဆီမီး ေရခ်မ္း ပန္း ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေလ့ရွိပါသည္။ဆြမ္း ေဘာဇဥ္ ခဲဖြယ္ခ်ိဳခ်ဥ္ အသီးအႏွံတို႔ကိုလည္း ကပ္လွဴေလ့ရွိပါသည္။ ထိုသုိ႔ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းရာ၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဝိနည္းႏွင့္အညီ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသက့ဲသို႔ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသင့္ပါသည္။
အခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္တြင္ ဘုရားရွင္အား သစ္သီးမ်ားကို အလုံးလိုက္ ေန႔ညမေရြး ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း ထားေလ့ရွိပါသည္။ အျမင္ပသာဒ လွပေရးကိုသာ ပဓာနထားျပီး မိမိ၏ လွဴဒါန္းမွုသည္ ဝိနည္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီျခင္းရွိ မရွိ စဥ္းငယ္မွ်ပင္ စဥ္းစားမွုမျပဳ အခ်ိဳ႕ကလည္း သာသနာပြဲဟုဆိုကာ အုန္းသီး ငွက္ေပ်ာသီးစိမ္းမ်ားကို ဘုရားရွင္အား ထာဝစဥ္ ဆက္ကပ္ထားေလ့ရွိ၏။ အခ်ိဳ႕ကမုန္႔မ်ားကို အထုပ္လိုက္ ဆက္ကပ္တတ္ျပီး အခ်ိဳ႕က အခ်ိဳရည္ပုလင္းမ်ားကို ပုလင္းမဖြင့္ဘဲ ဆက္ကပ္ထားေလ့ရွိ၏။ ဤသည္မွာ ဆြမ္းခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ဆိုင္ရာ ဝိနည္းကို နားမလည္ရုံမွ်မက ဘုရားရွင္ကို သက္ရွိထင္ရွားသေဘာထားျပီး ကိုးကြယ္မွု မျပဳတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။
ဥပမာအားျဖင့္ မိမိ၏ေနအိမ္သို႔ သံဃာေတာ္မ်ားအား ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းခဲဖြယ္လွဴဒါန္း၏ သစ္ေတာ္သီး ပန္းသီး စသည္တို႔ကို မခြဲျခမ္းမစိတ္မျဖာဘဲ အလုံးလုိက္ဆက္ကပ္မည္ေလာ။ အခ်ိဳရည္ပုလင္းကို ဘူးအဖုံးမဖြင့္ဘဲ ဆက္ကပ္မည္ေလာ။ မုန္႔အထုပ္ကို မဖြင့္ေဖာက္ဘဲ အထုပ္လိုက္ဆက္ကပ္မည္ေလာ။ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ရာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ကိုပင္လွ်င္ ထိုသုိ႔ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း၍ မျဖစ္ႏုိင္ပါလ်က္ ဘုရားရွင္ကိုမူ သစ္သီးအလုံးလိုက္ ေဖ်ာ္ရည္ပုလင္းလိုက္ မုန္႔အထုပ္လိုက္ ဆက္ကပ္ထားျခင္းမွာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္ပါ၏ေလာ။
ဘုရားရွင္အား သစ္သီးဆြမ္းစေသာ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းရာတြင္ ဝိနည္းႏွင့္အညီ လွဴတတ္ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးရွင္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ဆရာေတာ္ၾကီးက လမ္းညႊန္သြန္သင္ေတာ္မူခ့ဲပါ၏။
& ေဖ်ာ္ရည္ကပ္မူကိုပါ တစ္ဆက္တည္းဆိုရလွ်င္ ေဖ်ာ္ရည္ပုလင္းကိုေဖာက္၍ ယင့္က့ဲသို႔ေသာ ဖန္ခြက္ၾကီးျဖင့္ပင္ ထည့္ကပ္သင့္သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္လွ်င္ မေဖာက္ဘဲ ပုလင္းကိုကပ္လွ်င္ မဘုဥ္းေပးၾက။
ဘုရားရွင္ကား ပိုမိုဣေျႏၵၾကီးသူ ျဖစ္ေတာ္မူရကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ပုလင္းလိုက္ဘုဥ္းေပးမည္ မဟုတ္ပါ။ သစ္သီးမ်ားကိုလည္း အခြံႏႊာစိတ္ျပီးမွသာ ကပ္သင့္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ထမင္းကို လုံးဆုပ္၍ မစားေသာက္ရဟု ပညတ္ထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိနည္းဂရုထားေသာရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ စားဖြယ္ရာမ်ားကို ကိုက္ျဖတ္ဘုဥ္းေပးမွု မျပဳၾကေပ။ ဆရာသခင္ဘုရားကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် အလုံးလိုက္ကပ္ေသာ သစ္သီးမ်ားကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ခြဲစိတ္ဘုဥ္းေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
ထို႔ျပင္ အခ်ိဳ႕အသီးအႏွံမ်ားကို လူသာမေဏတို႔ ကပၸိေပးမွ စားရသည္လည္းရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သစ္သီးဆိုလွ်င္ ခြဲစိတ္၍ မုန္႔ထုပ္ဆိုလွ်င္ ေဖာက္ျပီး ပန္းကန္ထဲထည့္လ်က္သာ ကပ္သင့္ေပသည္။ အလုံးလိုက္ အထုပ္လိုက္ကပ္ျခင္းကား လူျမင္ေကာင္းရုံ မရုိမေသျပဳျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ျပင္ရဟန္းေတာ္တို႔အား လူတို႔ ညေနဘက္စားေသာက္ေသာ စားဖြယ္ရာမ်ားကို ေနမြန္းလြဲျပီး ေနာက္ပိုင္း၌ လက္ျဖင့္မကိုင္တြယ္ မသုံးသပ္ရဟု ပညတ္ထားေသာေၾကာင့္ ညဘက္၌ သစ္သီးစေသာ စားဖြယ္ရာမ်ားတင္ထားသည္မွာ လုံးဝမသင့္ေလ်ာ္ပါေပ။
-------------------------------------
ဝိပါက္ အမွန္ ေဇာအျပန္
ဣ႒အနိ႒အခြဲႏွင့္ဝိပါက္အမွန္ေဇာအျပန္ေသခ်ာ
ဖတ္မွတ္ေပးႀကပါ။
--------------------
ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု
°°°°°°°°°°°°°°°°°
ပဥၥဝိညာဏ္အစ တဒါရံုအဆံုးရွိေသာ ဝိပါက္စိတ္
မ်ား၏ ကုသလဝိပါက္ျဖစ္ရျခင္း,အကုသလဝိပါက္
ျဖစ္ရျခင္း,ေသာမနႆႏွင့္ယွဥ္ရျခင္း,ဥေပကၡာႏွင့္
ယွဥ္ရျခင္းတို႕မွာ ဣ႒ အတိဣ႒ အနိ႒ာရံုမ်ားႏွင့္
ဆက္သြယ္၍ ျဖစ္ႀကရ၏ ၊ ထို႕ေႀကာင့္ ေတြ႕ျမင္
သမ်ွ အာရံုတို႕၌ ဣ႒ာရံုပဲ အနိ႒ာရံုပဲဟု
ကြဲကြဲျပားျပား ခြဲျခားႏိုင္ဖို႕ ေရွးဦးစြာ အေရးႀကီး၏ ၊
ထို႕သို႕ခြဲျခားရာ၌ "ဣ႒ာနိ႒ာရမဏံ ပန ပါဋိေယကၠံ
ဝိဘတၱံ အတၳီတိ ၊ ကႆ ဝေသန ဝိဘတၱံတိ ၊
မဇၩိမကသတၱႆ" ဟု ခႏၶဝိဘဂၤ႒ကထာ၌ ဆို၏ ၊
ဆိုလိုရင္းကား- "ျပည့္ရွင္မင္းစေသာ အထက္တန္း
လူ(နတ္)တို႕သည္ ရိုးရိုးထမင္း ဟင္းလ်ာစသည္
ကိုပင္(ဣ႒ျဖစ္ပါလ်က္)မႏွစ္သက္ႏိုင္ႀက ၊အလြန္
ေအာက္ႀကေသာလူ(တိရိစၧာန္)တို႕ကား ထမင္းသိုး
ဟင္းပုတ္မ်ားကိုပင္ (အနိ႒မွန္ပါလ်က္) ဣ႒
ထင္ေနႀက၏ ၊ ထို႔ေႀကာင့္ ဣ႒ အနိ႒အာရံုကို
အလတ္တန္းစား လူအမ်ား၏ အလိုအားျဖင့္
ခြဲျခားရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။
ထို႕ေႀကာင့္ အလတ္တန္းစားလူတို႕၏ အလိုအား
ျဖင့္ ေကာင္းေသာရူပ,သဒၵ, စသည့္အာရံုမ်ားသည္
ဣ႒တည္း ၊ ေတြ႕ႀကံဳခဲလွေသာ ဘုရားရွင္၏
အဆင္းေတာ္ အသံေတာ္ စသည္ႏွင့္ ေယာက်္ား
မိန္းမတို႕၏ အလြန္ေကာင္းေသာ အဆင္းအသံ
စသည္ကား အတိဣ႒တည္း ၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္
အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ မေကာင္းဆိုးဝါးေသာ အသံ
အနံ႕အရသာ အေတြ႕တို႕သည္ အနိ႒တည္းဟု
ခြဲျခားရာ၏ ၊ [ဣစၧိတဗၺံ-အလိုရွိထိုက္ ရွာမွီးထိုက္၏၊
ဣတိ-ထို႕ေႀကာင့္ ဣ႒ံ-မည္၏ ၊ န+ဣ႒ံ အနိ႒ံ-
ဣ႒မဟုတ္,(ဣ႒၏ ေျပာင္းျပန္)။]
---------------------------------------------
ေထရဝါဒ
°°°°°°°°°°
ျပခဲ႕ေသာ ဣ႒ အနိ႒အခြဲသည္ အ႒ကထာလာ
သမာနဝါဒတည္း ၊ တိပိဋက စူဠာဘယေထရ္ကား
"ဣ႒ာနိ႒ံ နာမ ဝိပါကဝေသေနဝ ပရိစၧိႏၷံ"ဟု
ဆို၏ ၊ ဆိုလိုရင္းကား - ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံုျဖစ္
ေႀကာင္းကို ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားရမည္ ၊
ဣ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႕လ်ွင္ (ေဇာမွာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဒါမနႆ ေစာခ်င္ရာ ေစာေပေစ)
ပဥၥဝိညာဏ္စေသာ ဝိပါက္စိတ္မွာ ဧကန္
ကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ အနိ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႕လ်ွင္
အကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ တိတၳိတို႕သည္
ဘုရား တရား သံဃာႏွင့္ မဟာေစတီစသည္ကို
ျမင္ရ ႀကားရလ်ွွင္ မ်က္စိႏွင့္နားကို ပိတ္လ်က္
ေဒါသထြက္ႀက၏ ၊ သို႕ရာဝယ္ ထိုအတိဣ႒ာရံု
ျဖစ္ေသာ ဘုရားစသည္ကို ျမင္ရ ႀကားရျခင္းသည္
ေရွးကုသိုလ္ကံေႀကာင့္ ျဖစ္ရကား ကုသလဝိပါက္
စိတ္မ်ား ျဖစ္၏ ၊ ဒိ႒ိဝိပၸလႅာသေႀကာင့္သာ
အတိဣ႒ာရံုကို အနိ႒ာရံု ထင္လ်က္ ေဒါသေဇာ
ေစာႀကရွာေလသည္ ။
ထို႕ျပင္ ရြာဝက္တို႕သည္ မစင္နံ႕ရလ်ွင္ အလြန္
ေပ်ာ္ရႊင္ႀက၏ ၊ သို႕ေသာ္ မစင္ကို ျမင္ရ နံရ စားရ
ေတြ႕ထိရမႈတို႕မွာ အကုသလဝိပါက္တို႕ခ်ည္းသာ
တည္း ၊ အကုသိုလ္ ကံႀကီးက ဖန္တီးလိုက္သည့္
အတြက္ အနိ႒ာရံုကို ဣ႒ာရံုထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္အား
ရ ေသာမနႆေဇာေတြ ေစာႏိုင္ႀကသည္ ၊
သခင္တို႕က ဖြဲ႕တုပ္၍ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာ
ေပၚ၌ တင္ထားအပ္ေသာ ဝက္ႀကီးသည္
စိတ္မသက္သာေအာ္ျမည္ရွာ၏ ၊ သို႕ေသာ္
ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာကို ေတြ႕ထိရမႈမွာ
ကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ မ်ိဳးဇာတ္အလိုက္
အကုသိုလ္ကံေႀကာင့္သာ သညာဝိပၸလႅာသ
ျဖစ္လ်က္ ေဒါသ ေဒါမနႆေဇာ ေစာကာ
ေအာ္ျမည္ရွာေလသည္ ၊ ဤသို႕လ်ွင္
"ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံုအျဖစ္ကို ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္
ခြဲျခားရမည္ , ေဇာျဖင့္ မခြဲျခားရ "ဟု မိန္႕ဆိုအပ္
ေသာ ေထရဝါဒကို အ႒ကထာဆရာလည္း
ေထာက္ခံ ဖြင့္ျပေပသည္။
ထိုမွတစ္ပါး ဒြါရႏွင့္စပ္သျဖင့္လည္း ဣ႒ အနိ႒
အခြဲကို မွတ္သင့္ေသး၏ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႔- ေပ်ာ့ေပ်ာ့
ေပ်ာင္းေပ်ာင္း အေတြ႕ေကာင္းေသာ မစင္သည္
ကာယဒြါရ၌ ဣ႒ ,စကၡဳဒြါရ ဃာနဒြါရတို႔၌
အနိ႒တည္း ၊ ပတၱျမားျဖင့္ ဦးေခါင္းကို ေပါက္ခြဲ
ရာ၌ ထိုပတၱျမားကို ျမင္ရေသာ စကၡဳဒြါရ၌ ဣ႒,
အထိခံရေသာ ကာယဒြါရ၌ အနိ႒တည္း ၊ အခ်ိဳ႕
ဝတၳဳမ်ားကား ကာလအလိုက္ ဣ႒ အနိ႒ ကြဲျပား
ေသး၏ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႕- မီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္လိုရာအခါ
ေဆာင္းအခါတို႕၌ ဣ႒ ,ေႏြအခါ၌ အနိ႒တည္း၊
ေရသည္ ေသာက္လိုရာအခါ ေႏြအခါတို႕၌ ဣ႒,
ေဆာင္းအခါတို႕၌ အနိ႒တည္း ၊ အခ်ိဳ႕ပန္း၌
အဆင္းသည္ ဣ႒ , အနံ႔ကား အနိ႒တည္း ၊
ဤသို႕ စသည္ျဖင့္ ဣ႒ အနိ႒အျဖစ္ကို အလတ္
စားပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း , ဝိပါက္စိတ္
အားျဖင့္လည္းေကာင္း , ဒြါရအားျဖင့္လည္းေကာင္း
, ကာလအားျဖင့္လည္းေကာင္း ,အဆင္းအနံ႕
စေသာအားျဖင့္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ခြဲျခားရမည္။
အလတ္စားတန္း,ပုဂၢိဳလ္မွန္းလ်က္,ဝိပါက္-ဒြါရ,
ခ်ိန္ကာလႏွင့္ ရူပ-ဂႏၶာ,ႏႈိင္းခ်င့္ကာျဖင့္,
အနိ႒ာေလာ,ဣ႒ာေလာ,စစ္ေႀကာ ေတြ႕တိုင္းပင္။
----------------------------------------------
သဘာဝ ပရိကပၸအခြဲ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဣ႒ အနိ႒ အာရံုႏွစ္မ်ိဳးလံုးပင္ "သဘာဝ,ပရိကပၸ"
ဟု ႏွစ္မ်ိဳးစီ ကြဲျပားျပန္၏ ၊ အလတ္တန္းစားပုဂၢိဳလ္
၌ ဝိပါက္ ဒြါရ ကာလစသည္တို႔ ျဖင့္ ခြဲျပအပ္ခဲ႕ေသာ
အာရံုမ်ားသည္ သဘာဝဣ႒ာရံု သဘာဝအနိ႒ာရံု
မ်ားတည္း ၊ "ပင္ကိုသေဘာအတိုင္း အလိုရွိထိုက္/
မရွိထိုက္ေသာအာရံုမ်ား" ဟူလို ၊ အထက္တန္း
ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ သလိပ္ သည္းေျခ ေသြးေလေဖာက္
ျပန္ေနေသာ ဂိလာန ,အရူး စသူတို႕က ဣ႒ာရံုကို
မလိုလားႏိုင္ႀက ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရ
ကိုပင္ ဂိလာနစသူတို႔က အနိ႒ာရံုဟုသာ ထင္မွတ္
ႀကေလသည္ ၊ ထိုသူတို႕ ထင္မွတ္အပ္ေသာ
ဣ႒ာရံုသည္ ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမည္၏ ၊ "သူတို႕၏
စိတ္အႀကံအားျဖင့္ အနိ႒ာရံု" ဟူလို ၊, က်ီး လင္းတ
စသည္တို႕ႏွင့္ ယခင္ ဂိလာန အရူးစသူတို႕သည္
မစင္, ေခြးေကာင္ပုတ္, မေကာင္းေသာအစာ,
အဝတ္စုတ္စေသာ အနိ႒ာရံုကို ဣ႒ာရံုဟု
ထင္မွားႀကျပန္၏ ။ ထိုထင္မွားအပ္ေသာ အနိ႒ာရံု
မ်ားသည္ ပရိကပၸဣ႒ာရံုမည္၏ ၊ နတ္သမီးစေသာ
အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ဘုန္းကံနည္းပါးသူတို႔၌
အနိ႒ာရံုထင္မွတ္လ်က္ မူးေမ့ေတြေဝျခင္း ,
ဘုရားရွင္စေသာ အတိဣ႒ာရံုကိုပင္ ဒိ႒ိဝိပလႅာသ
ျဖစ္ေနႀကေသာ တိတၳိစသူတို႕က အနိ႒ာရံုဟု
ထင္မွတ္ျခင္း စသည္တို႕လည္း ပရိကပၸအနိ႒ာရုံ
မ်ားပင္တည္း ။
-----------------------------------------------
ဝိပါက္အမွန္
°°°°°°°°°°°°°
ဝိပါက္စိတ္တို႕၌ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ
ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံုျမဲသည္ကို "ဝိပါက္အမွန္"
ဟု ေခၚ၍ ,ေဇာစိတ္တို႕၌ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ
ေဝဒနာယွဥ္ပံု မျမဲသည္ကို "ေဇာအျပန္"ဟု
ေျပာစမွတ္ျပဳႀကသည္ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႕- သဘာဝဣ႒ာရံု
အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ေရွးကုသိုလ္ကံေႀကာင့္သာ
ေတြ႕ႀကံဳရေသာေႀကာင့္ သဘာဝဣ႒ာရံုႏွင့္
ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္သႏၲရဏ တဒါရံုမ်ားျဖစ္၍ ,သဘာဝအတိဣ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါက္ ေသာမနႆ သႏၲီရဏ တဒါရံုမ်ားျဖစ္ႀက၏ ၊
သဘာဝအနိ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ၌ကား
အကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္သႏၲီရဏ
တဒါရံုမ်ား ျဖစ္ႀကသည္ ၊ (ပဥၥဝိညာဏ္ သမၸဋိစၧိဳင္းတို႕မွာ ေဝဒနာအားျဖင့္ အကြဲအျပားမရွိ ၊)
ဤသို႕ ဝိပါက္စိတ္မ်ား၌ အာရံုအလိုက္ ေဝဒနာ
ယွဥ္ပံု မွန္ေႀကာင္းကို ရည္သန္၍ "ဝိပါက္အမွန္"
ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳႀကသည္ ၊ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ
အနိေ႒၊ေပ၊ေသာမနႆသဟဂတာေနဝ"ဟူ
ေသာသျဂႋဳဟ္၌လည္း ဤအဓိပၸာယ္မ်ားပါဝင္သည္။
-----------------------------------------
ေဇာအျပန္
°°°°°°°°°°°
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ,အမွတ္
မွားမူဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ, အယူမွားမႈဟူ
ေသာ ဒိ႒ိဝိပလႅာသ မကင္းႀကေသာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္
ေရွ႕ ဝိပလႅာသႏွစ္မ်ိဳး မကင္းေသးေသာ
ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႕သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ
ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ေဇာမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု၌ ေသာမနႆေဇာ ဣ႒မဇၩတၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ,အနိ႒ာ
ရံု၌ ေဒါသေဇာ ျဖစ္ေလ့ရွွိ၏ ၊ တစ္ခါတစ္ရံ၌ကား
ထိုဝိပလႅာသတို႕ေႀကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း,
အနိ႒ာရံုကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႕ရာ အကုသိုလ္ကံ
ပါလာေသာေႀကာင့္လည္းေကာင္း,ဘုရားစေသာ
အတိဣ႒ာရံု၌ တိတၳိတို႕မွာ ေဒါသေဇာေစာႀက
ေလ၏ ၊ မစင္ ေခြးေကာင္ပုပ္စေသာ အနိ႒ာရံု၌
က်ီး လင္းတတို႔မွာ ေသာမနႆေဇာ ေစာႀက၏ ၊
ထိုဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံုႏွင့္ အနိ႒ာရံုတို႔၌
ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အရူးစသူတို႔မွာ ဥေပကၡာေဇာ ေစာႀက၏ ၊ ဤသို႕လ်ွင္
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေဇာတို႕၏ အာရံုသေဘာကို
အခါခပ္သိမ္းမလိုက္ေရာဘဲ ေဝဒနာယွဥ္ပံု
ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ "ေဇာအျပန္" ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳႀကေလသည္။
ဣ႒ာနိ႒,တိဣ႒တို႔,ေတြ႕ရေသာအခါ,ေဝဒနာလား,ဝိပါကတံု,အာရံုသေဘာ,ျမဲလိုက္ေရာ၏၊
ေဇာ ေစာခ်ိန္က် , ထိုခဏမႈ,မုခ်ဆက္ဆက္,
မွန္မထြက္၍,ဝိပါက္အမွန္,ေဇာအျပန္သည္,
က်မ္းဂန္ မိန္႔ခြန္းအစဥ္တည္း။
-----------------------------------------------
ဣ႒အနိ႒ေရာရာ၌အာရံုယူပံု
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
အရာဝတၳဳတစ္ခု၌ကား ဣ႒ အနိ႒ေရာလ်က္ရွိ
တတ္၏ ၊ ထိုသို႔ ေရာေနရာ၌ ထင္ရွားေသာ
အာရံုကိုသာ အာရံုျပဳႏိုင္ေပသည္ ၊ ဥပမာ-ဆင္ပ်ံေတာ္ ျမင္းပ်ံေတာ္ရတနာတို႕၌ ပဋိသေႏၶက
အဟိတ္ ပဋိသေႏၶျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မူလအထည္
ကိုယ္ ပံုသ႑ာန္သည္ ဧကန္အနိ႒ာရံုတည္း ၊
သို႕ေသာ္ ပဝတၱိအက်ိဳးကို ေပးမည့္ ကုသိုလ္ကံ
ေႀကာင့္ လွပေသာ အေရအဆင္း အသံစသည္
ျဖစ္ေပၚလာျပန္သျဖင့္ ထိုပဝတၱိကမၼဇ ဣ႒ရုပ္ေတြ
က မူလအနိ႒ာရံုကို ဖံုးလႊမ္းလ်က္ရွိ၏ ၊ ႏွီးျဖင့္ျပဳ
လုပ္၍ ႏြားေခ်းသုတ္အပ္ေသာ အရုပ္ကေလး၌
ပိုးဖဲ ကတၱီပါစေသာ ဣ႒ာရံုေတြ မြမ္းမံခ်ယ္လွယ္ထားသကဲ႕သို႕တည္း ၊ ဤကဲ႕သို႕ ဣ႒ ႏွင့္ အနိ႒
ေရာေႏွာ၍ ေနရာဝယ္ ျမင္ရႀကားရသူတို႕၏
စကၡဳဝိညာဏ္စသည္တို႕မွာ အေပၚယံ ဣ႒ာရံုမ်ား
ကိုသာ အာရံုျပဳရသျဖင့္ ကုသလဝိပါက္ေတြသာ
ျဖစ္ခြင့္ရွိႀကေတာ့သည္ ၊ မူလ ဣ႒ျဖစ္ေသာ
လူ႕ခႏၶာကိုယ္ဝယ္ မဖြယ္မရာ ႏူနာစသည္ စြဲကပ္
ေနရာ၌ အနိ႒ာရံုကိုသာ အာရံုျပဳရပံုကိုလည္း
ခ်ဲ႕ထြင္ႀကည့္ပါ။
{သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ}
သံုးရက္မ်ွအခ်ိန္လုျပီးေရးခဲ႕ရတဲ႕ဤေကာင္းမႈ
ေႀကာင့္ မိမိသိရွိသေဘာေပါက္ထားသလို
တပါးသူအား စိတ္ရွည္သည္းခံ၍ လ်င္ျမန္စြာ
နားလည္လြယ္ႏိုင္ေသာ ေျပာဆိုႏိုင္သူျဖစ္ရပါလို၏။(AAZ)
Credit by Aung Aung Zaw
ဖတ္မွတ္ေပးႀကပါ။
--------------------
ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု
°°°°°°°°°°°°°°°°°
ပဥၥဝိညာဏ္အစ တဒါရံုအဆံုးရွိေသာ ဝိပါက္စိတ္
မ်ား၏ ကုသလဝိပါက္ျဖစ္ရျခင္း,အကုသလဝိပါက္
ျဖစ္ရျခင္း,ေသာမနႆႏွင့္ယွဥ္ရျခင္း,ဥေပကၡာႏွင့္
ယွဥ္ရျခင္းတို႕မွာ ဣ႒ အတိဣ႒ အနိ႒ာရံုမ်ားႏွင့္
ဆက္သြယ္၍ ျဖစ္ႀကရ၏ ၊ ထို႕ေႀကာင့္ ေတြ႕ျမင္
သမ်ွ အာရံုတို႕၌ ဣ႒ာရံုပဲ အနိ႒ာရံုပဲဟု
ကြဲကြဲျပားျပား ခြဲျခားႏိုင္ဖို႕ ေရွးဦးစြာ အေရးႀကီး၏ ၊
ထို႕သို႕ခြဲျခားရာ၌ "ဣ႒ာနိ႒ာရမဏံ ပန ပါဋိေယကၠံ
ဝိဘတၱံ အတၳီတိ ၊ ကႆ ဝေသန ဝိဘတၱံတိ ၊
မဇၩိမကသတၱႆ" ဟု ခႏၶဝိဘဂၤ႒ကထာ၌ ဆို၏ ၊
ဆိုလိုရင္းကား- "ျပည့္ရွင္မင္းစေသာ အထက္တန္း
လူ(နတ္)တို႕သည္ ရိုးရိုးထမင္း ဟင္းလ်ာစသည္
ကိုပင္(ဣ႒ျဖစ္ပါလ်က္)မႏွစ္သက္ႏိုင္ႀက ၊အလြန္
ေအာက္ႀကေသာလူ(တိရိစၧာန္)တို႕ကား ထမင္းသိုး
ဟင္းပုတ္မ်ားကိုပင္ (အနိ႒မွန္ပါလ်က္) ဣ႒
ထင္ေနႀက၏ ၊ ထို႔ေႀကာင့္ ဣ႒ အနိ႒အာရံုကို
အလတ္တန္းစား လူအမ်ား၏ အလိုအားျဖင့္
ခြဲျခားရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။
ထို႕ေႀကာင့္ အလတ္တန္းစားလူတို႕၏ အလိုအား
ျဖင့္ ေကာင္းေသာရူပ,သဒၵ, စသည့္အာရံုမ်ားသည္
ဣ႒တည္း ၊ ေတြ႕ႀကံဳခဲလွေသာ ဘုရားရွင္၏
အဆင္းေတာ္ အသံေတာ္ စသည္ႏွင့္ ေယာက်္ား
မိန္းမတို႕၏ အလြန္ေကာင္းေသာ အဆင္းအသံ
စသည္ကား အတိဣ႒တည္း ၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္
အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ မေကာင္းဆိုးဝါးေသာ အသံ
အနံ႕အရသာ အေတြ႕တို႕သည္ အနိ႒တည္းဟု
ခြဲျခားရာ၏ ၊ [ဣစၧိတဗၺံ-အလိုရွိထိုက္ ရွာမွီးထိုက္၏၊
ဣတိ-ထို႕ေႀကာင့္ ဣ႒ံ-မည္၏ ၊ န+ဣ႒ံ အနိ႒ံ-
ဣ႒မဟုတ္,(ဣ႒၏ ေျပာင္းျပန္)။]
---------------------------------------------
ေထရဝါဒ
°°°°°°°°°°
ျပခဲ႕ေသာ ဣ႒ အနိ႒အခြဲသည္ အ႒ကထာလာ
သမာနဝါဒတည္း ၊ တိပိဋက စူဠာဘယေထရ္ကား
"ဣ႒ာနိ႒ံ နာမ ဝိပါကဝေသေနဝ ပရိစၧိႏၷံ"ဟု
ဆို၏ ၊ ဆိုလိုရင္းကား - ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံုျဖစ္
ေႀကာင္းကို ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားရမည္ ၊
ဣ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႕လ်ွင္ (ေဇာမွာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဒါမနႆ ေစာခ်င္ရာ ေစာေပေစ)
ပဥၥဝိညာဏ္စေသာ ဝိပါက္စိတ္မွာ ဧကန္
ကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ အနိ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႕လ်ွင္
အကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ တိတၳိတို႕သည္
ဘုရား တရား သံဃာႏွင့္ မဟာေစတီစသည္ကို
ျမင္ရ ႀကားရလ်ွွင္ မ်က္စိႏွင့္နားကို ပိတ္လ်က္
ေဒါသထြက္ႀက၏ ၊ သို႕ရာဝယ္ ထိုအတိဣ႒ာရံု
ျဖစ္ေသာ ဘုရားစသည္ကို ျမင္ရ ႀကားရျခင္းသည္
ေရွးကုသိုလ္ကံေႀကာင့္ ျဖစ္ရကား ကုသလဝိပါက္
စိတ္မ်ား ျဖစ္၏ ၊ ဒိ႒ိဝိပၸလႅာသေႀကာင့္သာ
အတိဣ႒ာရံုကို အနိ႒ာရံု ထင္လ်က္ ေဒါသေဇာ
ေစာႀကရွာေလသည္ ။
ထို႕ျပင္ ရြာဝက္တို႕သည္ မစင္နံ႕ရလ်ွင္ အလြန္
ေပ်ာ္ရႊင္ႀက၏ ၊ သို႕ေသာ္ မစင္ကို ျမင္ရ နံရ စားရ
ေတြ႕ထိရမႈတို႕မွာ အကုသလဝိပါက္တို႕ခ်ည္းသာ
တည္း ၊ အကုသိုလ္ ကံႀကီးက ဖန္တီးလိုက္သည့္
အတြက္ အနိ႒ာရံုကို ဣ႒ာရံုထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္အား
ရ ေသာမနႆေဇာေတြ ေစာႏိုင္ႀကသည္ ၊
သခင္တို႕က ဖြဲ႕တုပ္၍ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာ
ေပၚ၌ တင္ထားအပ္ေသာ ဝက္ႀကီးသည္
စိတ္မသက္သာေအာ္ျမည္ရွာ၏ ၊ သို႕ေသာ္
ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာကို ေတြ႕ထိရမႈမွာ
ကုသလဝိပါက္သာတည္း ၊ မ်ိဳးဇာတ္အလိုက္
အကုသိုလ္ကံေႀကာင့္သာ သညာဝိပၸလႅာသ
ျဖစ္လ်က္ ေဒါသ ေဒါမနႆေဇာ ေစာကာ
ေအာ္ျမည္ရွာေလသည္ ၊ ဤသို႕လ်ွင္
"ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံုအျဖစ္ကို ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္
ခြဲျခားရမည္ , ေဇာျဖင့္ မခြဲျခားရ "ဟု မိန္႕ဆိုအပ္
ေသာ ေထရဝါဒကို အ႒ကထာဆရာလည္း
ေထာက္ခံ ဖြင့္ျပေပသည္။
ထိုမွတစ္ပါး ဒြါရႏွင့္စပ္သျဖင့္လည္း ဣ႒ အနိ႒
အခြဲကို မွတ္သင့္ေသး၏ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႔- ေပ်ာ့ေပ်ာ့
ေပ်ာင္းေပ်ာင္း အေတြ႕ေကာင္းေသာ မစင္သည္
ကာယဒြါရ၌ ဣ႒ ,စကၡဳဒြါရ ဃာနဒြါရတို႔၌
အနိ႒တည္း ၊ ပတၱျမားျဖင့္ ဦးေခါင္းကို ေပါက္ခြဲ
ရာ၌ ထိုပတၱျမားကို ျမင္ရေသာ စကၡဳဒြါရ၌ ဣ႒,
အထိခံရေသာ ကာယဒြါရ၌ အနိ႒တည္း ၊ အခ်ိဳ႕
ဝတၳဳမ်ားကား ကာလအလိုက္ ဣ႒ အနိ႒ ကြဲျပား
ေသး၏ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႕- မီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္လိုရာအခါ
ေဆာင္းအခါတို႕၌ ဣ႒ ,ေႏြအခါ၌ အနိ႒တည္း၊
ေရသည္ ေသာက္လိုရာအခါ ေႏြအခါတို႕၌ ဣ႒,
ေဆာင္းအခါတို႕၌ အနိ႒တည္း ၊ အခ်ိဳ႕ပန္း၌
အဆင္းသည္ ဣ႒ , အနံ႔ကား အနိ႒တည္း ၊
ဤသို႕ စသည္ျဖင့္ ဣ႒ အနိ႒အျဖစ္ကို အလတ္
စားပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း , ဝိပါက္စိတ္
အားျဖင့္လည္းေကာင္း , ဒြါရအားျဖင့္လည္းေကာင္း
, ကာလအားျဖင့္လည္းေကာင္း ,အဆင္းအနံ႕
စေသာအားျဖင့္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ခြဲျခားရမည္။
အလတ္စားတန္း,ပုဂၢိဳလ္မွန္းလ်က္,ဝိပါက္-ဒြါရ,
ခ်ိန္ကာလႏွင့္ ရူပ-ဂႏၶာ,ႏႈိင္းခ်င့္ကာျဖင့္,
အနိ႒ာေလာ,ဣ႒ာေလာ,စစ္ေႀကာ ေတြ႕တိုင္းပင္။
----------------------------------------------
သဘာဝ ပရိကပၸအခြဲ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဣ႒ အနိ႒ အာရံုႏွစ္မ်ိဳးလံုးပင္ "သဘာဝ,ပရိကပၸ"
ဟု ႏွစ္မ်ိဳးစီ ကြဲျပားျပန္၏ ၊ အလတ္တန္းစားပုဂၢိဳလ္
၌ ဝိပါက္ ဒြါရ ကာလစသည္တို႔ ျဖင့္ ခြဲျပအပ္ခဲ႕ေသာ
အာရံုမ်ားသည္ သဘာဝဣ႒ာရံု သဘာဝအနိ႒ာရံု
မ်ားတည္း ၊ "ပင္ကိုသေဘာအတိုင္း အလိုရွိထိုက္/
မရွိထိုက္ေသာအာရံုမ်ား" ဟူလို ၊ အထက္တန္း
ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ သလိပ္ သည္းေျခ ေသြးေလေဖာက္
ျပန္ေနေသာ ဂိလာန ,အရူး စသူတို႕က ဣ႒ာရံုကို
မလိုလားႏိုင္ႀက ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရ
ကိုပင္ ဂိလာနစသူတို႔က အနိ႒ာရံုဟုသာ ထင္မွတ္
ႀကေလသည္ ၊ ထိုသူတို႕ ထင္မွတ္အပ္ေသာ
ဣ႒ာရံုသည္ ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမည္၏ ၊ "သူတို႕၏
စိတ္အႀကံအားျဖင့္ အနိ႒ာရံု" ဟူလို ၊, က်ီး လင္းတ
စသည္တို႕ႏွင့္ ယခင္ ဂိလာန အရူးစသူတို႕သည္
မစင္, ေခြးေကာင္ပုတ္, မေကာင္းေသာအစာ,
အဝတ္စုတ္စေသာ အနိ႒ာရံုကို ဣ႒ာရံုဟု
ထင္မွားႀကျပန္၏ ။ ထိုထင္မွားအပ္ေသာ အနိ႒ာရံု
မ်ားသည္ ပရိကပၸဣ႒ာရံုမည္၏ ၊ နတ္သမီးစေသာ
အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ဘုန္းကံနည္းပါးသူတို႔၌
အနိ႒ာရံုထင္မွတ္လ်က္ မူးေမ့ေတြေဝျခင္း ,
ဘုရားရွင္စေသာ အတိဣ႒ာရံုကိုပင္ ဒိ႒ိဝိပလႅာသ
ျဖစ္ေနႀကေသာ တိတၳိစသူတို႕က အနိ႒ာရံုဟု
ထင္မွတ္ျခင္း စသည္တို႕လည္း ပရိကပၸအနိ႒ာရုံ
မ်ားပင္တည္း ။
-----------------------------------------------
ဝိပါက္အမွန္
°°°°°°°°°°°°°
ဝိပါက္စိတ္တို႕၌ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ
ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံုျမဲသည္ကို "ဝိပါက္အမွန္"
ဟု ေခၚ၍ ,ေဇာစိတ္တို႕၌ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ
ေဝဒနာယွဥ္ပံု မျမဲသည္ကို "ေဇာအျပန္"ဟု
ေျပာစမွတ္ျပဳႀကသည္ ၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ႕- သဘာဝဣ႒ာရံု
အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ေရွးကုသိုလ္ကံေႀကာင့္သာ
ေတြ႕ႀကံဳရေသာေႀကာင့္ သဘာဝဣ႒ာရံုႏွင့္
ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္သႏၲရဏ တဒါရံုမ်ားျဖစ္၍ ,သဘာဝအတိဣ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါက္ ေသာမနႆ သႏၲီရဏ တဒါရံုမ်ားျဖစ္ႀက၏ ၊
သဘာဝအနိ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ၌ကား
အကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္သႏၲီရဏ
တဒါရံုမ်ား ျဖစ္ႀကသည္ ၊ (ပဥၥဝိညာဏ္ သမၸဋိစၧိဳင္းတို႕မွာ ေဝဒနာအားျဖင့္ အကြဲအျပားမရွိ ၊)
ဤသို႕ ဝိပါက္စိတ္မ်ား၌ အာရံုအလိုက္ ေဝဒနာ
ယွဥ္ပံု မွန္ေႀကာင္းကို ရည္သန္၍ "ဝိပါက္အမွန္"
ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳႀကသည္ ၊ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ
အနိေ႒၊ေပ၊ေသာမနႆသဟဂတာေနဝ"ဟူ
ေသာသျဂႋဳဟ္၌လည္း ဤအဓိပၸာယ္မ်ားပါဝင္သည္။
-----------------------------------------
ေဇာအျပန္
°°°°°°°°°°°
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ,အမွတ္
မွားမူဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ, အယူမွားမႈဟူ
ေသာ ဒိ႒ိဝိပလႅာသ မကင္းႀကေသာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္
ေရွ႕ ဝိပလႅာသႏွစ္မ်ိဳး မကင္းေသးေသာ
ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႕သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ
ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ေဇာမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု၌ ေသာမနႆေဇာ ဣ႒မဇၩတၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ,အနိ႒ာ
ရံု၌ ေဒါသေဇာ ျဖစ္ေလ့ရွွိ၏ ၊ တစ္ခါတစ္ရံ၌ကား
ထိုဝိပလႅာသတို႕ေႀကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း,
အနိ႒ာရံုကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႕ရာ အကုသိုလ္ကံ
ပါလာေသာေႀကာင့္လည္းေကာင္း,ဘုရားစေသာ
အတိဣ႒ာရံု၌ တိတၳိတို႕မွာ ေဒါသေဇာေစာႀက
ေလ၏ ၊ မစင္ ေခြးေကာင္ပုပ္စေသာ အနိ႒ာရံု၌
က်ီး လင္းတတို႔မွာ ေသာမနႆေဇာ ေစာႀက၏ ၊
ထိုဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံုႏွင့္ အနိ႒ာရံုတို႔၌
ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အရူးစသူတို႔မွာ ဥေပကၡာေဇာ ေစာႀက၏ ၊ ဤသို႕လ်ွင္
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေဇာတို႕၏ အာရံုသေဘာကို
အခါခပ္သိမ္းမလိုက္ေရာဘဲ ေဝဒနာယွဥ္ပံု
ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ "ေဇာအျပန္" ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳႀကေလသည္။
ဣ႒ာနိ႒,တိဣ႒တို႔,ေတြ႕ရေသာအခါ,ေဝဒနာလား,ဝိပါကတံု,အာရံုသေဘာ,ျမဲလိုက္ေရာ၏၊
ေဇာ ေစာခ်ိန္က် , ထိုခဏမႈ,မုခ်ဆက္ဆက္,
မွန္မထြက္၍,ဝိပါက္အမွန္,ေဇာအျပန္သည္,
က်မ္းဂန္ မိန္႔ခြန္းအစဥ္တည္း။
-----------------------------------------------
ဣ႒အနိ႒ေရာရာ၌အာရံုယူပံု
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
အရာဝတၳဳတစ္ခု၌ကား ဣ႒ အနိ႒ေရာလ်က္ရွိ
တတ္၏ ၊ ထိုသို႔ ေရာေနရာ၌ ထင္ရွားေသာ
အာရံုကိုသာ အာရံုျပဳႏိုင္ေပသည္ ၊ ဥပမာ-ဆင္ပ်ံေတာ္ ျမင္းပ်ံေတာ္ရတနာတို႕၌ ပဋိသေႏၶက
အဟိတ္ ပဋိသေႏၶျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မူလအထည္
ကိုယ္ ပံုသ႑ာန္သည္ ဧကန္အနိ႒ာရံုတည္း ၊
သို႕ေသာ္ ပဝတၱိအက်ိဳးကို ေပးမည့္ ကုသိုလ္ကံ
ေႀကာင့္ လွပေသာ အေရအဆင္း အသံစသည္
ျဖစ္ေပၚလာျပန္သျဖင့္ ထိုပဝတၱိကမၼဇ ဣ႒ရုပ္ေတြ
က မူလအနိ႒ာရံုကို ဖံုးလႊမ္းလ်က္ရွိ၏ ၊ ႏွီးျဖင့္ျပဳ
လုပ္၍ ႏြားေခ်းသုတ္အပ္ေသာ အရုပ္ကေလး၌
ပိုးဖဲ ကတၱီပါစေသာ ဣ႒ာရံုေတြ မြမ္းမံခ်ယ္လွယ္ထားသကဲ႕သို႕တည္း ၊ ဤကဲ႕သို႕ ဣ႒ ႏွင့္ အနိ႒
ေရာေႏွာ၍ ေနရာဝယ္ ျမင္ရႀကားရသူတို႕၏
စကၡဳဝိညာဏ္စသည္တို႕မွာ အေပၚယံ ဣ႒ာရံုမ်ား
ကိုသာ အာရံုျပဳရသျဖင့္ ကုသလဝိပါက္ေတြသာ
ျဖစ္ခြင့္ရွိႀကေတာ့သည္ ၊ မူလ ဣ႒ျဖစ္ေသာ
လူ႕ခႏၶာကိုယ္ဝယ္ မဖြယ္မရာ ႏူနာစသည္ စြဲကပ္
ေနရာ၌ အနိ႒ာရံုကိုသာ အာရံုျပဳရပံုကိုလည္း
ခ်ဲ႕ထြင္ႀကည့္ပါ။
{သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ}
သံုးရက္မ်ွအခ်ိန္လုျပီးေရးခဲ႕ရတဲ႕ဤေကာင္းမႈ
ေႀကာင့္ မိမိသိရွိသေဘာေပါက္ထားသလို
တပါးသူအား စိတ္ရွည္သည္းခံ၍ လ်င္ျမန္စြာ
နားလည္လြယ္ႏိုင္ေသာ ေျပာဆိုႏိုင္သူျဖစ္ရပါလို၏။(AAZ)
Credit by Aung Aung Zaw
ခႏၶာႏွင့္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ေဒသနာ အထူး
ခႏၶာႏွင့္ဥပါဒါနကၡာ ေဒသနာအထူး။
ေလာကီျဖစ္ေစ ေလာကုတၱရာ ျဖစ္ေစ ခႏၶာဖြဲ႔ေကာင္းသမ်ွတရားမ်ားကို သိမ္းၾကံဳးျပေတာ္မူျခင္းငွါ ခႏၶာ့ ေဒသနာကို ပထမေဟာေတာ္မူသည္။
ဝိပႆနာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းရာ၌ကား ေလာကုတၱရာ တရားမ်ားကို အာရံုျပဳ၍ မစီးျဖန္းရ ၊ ဝဋ္ဒုကၡတရားမ်ားကို အာရံုျပဳ၍ စီးျဖန္းမွ အနိစၥဒုကၡအနတၱသေဘာ ထင္ျမင္ႏိုင္မည္။
ေလာကုတၱရာ စိတ္ေစတသိက္သည္ အနိစၥဒုကၡ အနတၱတရား၌ ပါဝင္ေသာသခၤါရမ်ားပင္ ျဖစ္လင့္ကစား မဂ္တရားတို႔က ဝဋ္ ဒုကၡ မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ဖိုလ္တရားတို႔က ဒိ႒ဓမၼနိဗၺာန္ စံဖို႔အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းသာျဖစ္၍၊ ဝိပႆနာ ႐ႈလ်ွင္လည္း နိဗၺႏၵဉာဏ္ျဖင့္ၿငီးေငြ႔ရန္မဟုတ္ေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္း႐ႈေသာအခါ ေလာကီ ခႏၶာ ကိုသာ႐ႈရသည္။ ဤသို႔လ်ွင္ ဝိပႆနာ ႐ႈရန္အက်ိဳးငွါ ေလာကီသက္သက္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ေဒသနာကို တစ္ဖန္ေဟာေတာ္မူရျပန္သည္။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ
သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာ။
ေလာကီျဖစ္ေစ ေလာကုတၱရာ ျဖစ္ေစ ခႏၶာဖြဲ႔ေကာင္းသမ်ွတရားမ်ားကို သိမ္းၾကံဳးျပေတာ္မူျခင္းငွါ ခႏၶာ့ ေဒသနာကို ပထမေဟာေတာ္မူသည္။
ဝိပႆနာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းရာ၌ကား ေလာကုတၱရာ တရားမ်ားကို အာရံုျပဳ၍ မစီးျဖန္းရ ၊ ဝဋ္ဒုကၡတရားမ်ားကို အာရံုျပဳ၍ စီးျဖန္းမွ အနိစၥဒုကၡအနတၱသေဘာ ထင္ျမင္ႏိုင္မည္။
ေလာကုတၱရာ စိတ္ေစတသိက္သည္ အနိစၥဒုကၡ အနတၱတရား၌ ပါဝင္ေသာသခၤါရမ်ားပင္ ျဖစ္လင့္ကစား မဂ္တရားတို႔က ဝဋ္ ဒုကၡ မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ဖိုလ္တရားတို႔က ဒိ႒ဓမၼနိဗၺာန္ စံဖို႔အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းသာျဖစ္၍၊ ဝိပႆနာ ႐ႈလ်ွင္လည္း နိဗၺႏၵဉာဏ္ျဖင့္ၿငီးေငြ႔ရန္မဟုတ္ေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္း႐ႈေသာအခါ ေလာကီ ခႏၶာ ကိုသာ႐ႈရသည္။ ဤသို႔လ်ွင္ ဝိပႆနာ ႐ႈရန္အက်ိဳးငွါ ေလာကီသက္သက္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ေဒသနာကို တစ္ဖန္ေဟာေတာ္မူရျပန္သည္။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ
သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာ။
မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ ဩဝါဒ ကထာ
အမရပူရျမိဳ႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ-၏ ၾသဝါဒကထာ
(၁)။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္၏ အစြမ္းသံုးပါး-၁။ သိရန္မွန္က, မက်န္ရေအာင္, လံုးဝစံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
၂။ သိသည့္တရား, မ်ားအျပား၌, ေဟာထားစဖြယ္, နည္းသြယ္သြယ္ကို, ျခယ္လွယ္စံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
၃။ ကၽြတ္ထိုက္ၾကေပ, မ်ားေဝေန၏, ဣေျႏၵစရိုက္, သူ႔အႀကိဳက္ကို, ႏႈိက္ခၽြတ္စံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
၄။ ဉာဏ္ေတာ္စြမ္းပကား, ဤသံုးပါးေၾကာင့္, အမ်ားေဝေန, ကၽြတ္လြတ္ေစဖို႔, မေနမနား, သက္ေတာ္အားျဖင့္, ႀကီးမားေလဘိ, ရွစ္ဆယ္ျပည့္၍, ပရိနိဗၺာန္, စံသည့္တိုင္ေအာင္, သယ္ယူေဆာင္, ဘုန္းေခါင္ ငါတို႔ ဘုရားတည္း။
(ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူရျခင္း၏ ရလာဘ္)
ဘုရားရွင္ေတာ္, မပြင့္ေပၚလွ်င္, လူေတာ္အမ်ား, စိတ္ေကာင္းထားလည္း, ဤကားကုသိုလ္, အကုိသလ္ႏွင့္, ထိုထိုဘံုဘဝ, မသိရ, မ်ားလွ အျပစ္ေတြ။
ဘုရားရွင္ေတာ္, ပြင့္ထြန္းေပၚ၍, ေဟာေဖာ္ညႊန္ၾကား, ျမတ္တရားေၾကာင့္, ဤကားကုသုိလ္, အကုသိုလ္ႏွင့္, ထိုထိုဘံုဘဝ, သိၾကရ, မ်ားလွ ေက်းဇူးေတြ။
ေက်းဇူးေတာ္ရင္, ဘုရားရွင္ကို, ေန႔စဥ္မျပတ္, ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔, အျမတ္ရတနာ, သာသနာ၏, ႏွစ္ျဖာဝန္ထမ္း, လြန္ႀကိဳးပမ္း, လူစြမ္း ျပၾကေစ။
ငရဲရွိတယ္, တိစၧာန္ရွိတယ္, ျပိတၱာရွိတယ္, လူနံု လူမြဲ လူဆင္းရဲ ရွိတယ္, ေသရဦးမယ္ သတိထား။
သံေဝဂဝတၳဳ ရွစ္ပါး
အမိဝမ္းေခါင္း, ဆယ္လေညာင္းမွ်, ေအာင္းခဲ့ရေခ်, တည္သေႏၶႏွင့္, လူ႔ေျပလူ႔ရြာ, ေရာက္ျပန္ပါလည္း, အို နာ ေသေရး, ဒုကၡေဘးေၾကာင့္, စိတ္ေအးကိုယ္ခိုင္, မေနႏိုင္ခဲ့, ဆိုင္ဆိုင္ဒုကၡ, ခံျပီးမွလည္း, မ်ားလွပါယ္ရြာ, ေရာက္ၾကရွာ၏။
အတီတာေရွး, ဤဝဋ္ေဘးႏွင့္, ေနာင္ေရး နာဂါတ္, ဒုကၡထပ္လိမ့္, မျပတ္ခုခါ, ျဖစ္တံုးမွာလည္း, အစာရွာရ, ထိုဒုကၡေၾကာင့္, ေန႔ညမဟူ, ကိုယ္စိတ္ပူ၍, သူသူငါငါ, မသက္သာသည္, ရွစ္ျဖာသံေဝ ရေၾကာင္းတည္း။
မီး ၁၁-ပါး
သူသူငါငါ, ျဖစ္ေလရာဝယ္, ဦးစြာႀကိဳဆီး, ဇာတိမီးက, အျပီးပံုေသ, ေလာင္ျမိဳက္ေလ၏။
မေသြတစ္သီး, ဇရာမီးလည္း, အျပီးေနာက္မွာ, ကပ္လ်က္ပါ၏။
မကြာေစရ, မရဏဟု, တစ္ဘဝဖ်က္ဆီး, ေလာင္သည့္မီးလည္း, ျငီးျငီးေျပာင္ေျပာင္, အျမဲေလာင္၏။
ေလာင္ပံုေလာင္အား, မထင္ရွားပဲ, ႏုထြားျပိဳျမစ္, အရြယ္ျဖစ္ေသာ္, အခ်စ္ရာဂ, မီးေတြထ၍, ေဒါသထန္ျပင္း, ေမာဟညႇဥ္း၏။
မကင္းႏိုင္ေအာင္, ထို႔ေနာက္ေနာင္လည္း, ေတာက္ေလာင္ဖိစီး, ေသာကမီးေၾကာင့္, ဝမ္းနည္းဖြယ္ေတြ, အေထြေထြႏွင့္, ပရိေဒဝ, ငိုေၾကြးၾကဖို႔, ဒုကၡလည္းထပ္, ေဒါမနသ္ႏွင့္, ဆက္စပ္မကြာ, ဥပါယာသ, လြန္ျပင္းပ်၍, သက္မွ်မရွဴ, တက္ေအာင္ပူသည္,---ဆူဆူဆယ့္တစ္ မီးေတာက္တည္း။
အနိစၥ, ဒုကၡ, အနတၱ, လကၡဏာေရး ၃-ပါး
အိုအိုလူမ်ား, သတိထားေလာ့, သြားဆဲကာလ, ခါသမယဝယ္, ပထမေျခလွမ္း, ရုပ္နာမ္တန္းတို႔, လွမ္း ဒုတိယ, မေရာက္ၾကဘူး၊
ဒုတိယလွမ္း, ရုပ္နာမ္တန္းလည္း, လွမ္း တတိယ, မေရာက္ၾကပင္၊
တစ္လွမ္းတြင္လည္း, ေျမႇာက္စဥ္တစ္မ်ိဳး, ေရွ႔တိုးတစ္ဖံု, လြန္ပံုတစ္ဝ, ေအာက္ခ်တစ္ခင္း, ထိျခင္းတေလြ႔, ဖိနင္းေစ့ေအာင္, တေရြ႔ေရြ႔ျမန္း, အခန္းခန္း၌, ေျခလွမ္းပိုင္းျခား, စိတ္ေျခာက္ပါးဝယ္, သြယ္သြယ္နာမ္တန္း, ရုပ္အတန္းတို႔, ႏွမ္းအိုးခင္းထက္, ႏွမ္းေတြက်က္သို႔, ျဖစ္ပ်က္ေနရ, အနိစၥသည္, ဒုကၡ-အနတၱခ်ည္းသာတည္း။
ဆရာေတာ့္ အဓိ႒ာန္
ဗုဒၶျမတ္စြာ ေလာင္းလ်ာတုန္းက, ေနာက္ဆံုးအထိ ပါရမီ။
လူနတ္မ်ားစြာ ခ်မ္းသာေရးမို႔, အသက္ေပးလို႔ ျဖည့္ခဲ့သည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘာသာအတြက္မို႔, ငါပါအသက္ ဆံုးေစမည္။
ေနာက္မဆုတ္ေပါင္ ခုလိုေတြးလို႔, ကုသိုလ္ေရးမို႔ ႀကိဳးစားမည္။
( ဒို႔လဲ ႀကိဳးစားမည္ )
(၁)။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္၏ အစြမ္းသံုးပါး-၁။ သိရန္မွန္က, မက်န္ရေအာင္, လံုးဝစံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
၂။ သိသည့္တရား, မ်ားအျပား၌, ေဟာထားစဖြယ္, နည္းသြယ္သြယ္ကို, ျခယ္လွယ္စံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
၃။ ကၽြတ္ထိုက္ၾကေပ, မ်ားေဝေန၏, ဣေျႏၵစရိုက္, သူ႔အႀကိဳက္ကို, ႏႈိက္ခၽြတ္စံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
၄။ ဉာဏ္ေတာ္စြမ္းပကား, ဤသံုးပါးေၾကာင့္, အမ်ားေဝေန, ကၽြတ္လြတ္ေစဖို႔, မေနမနား, သက္ေတာ္အားျဖင့္, ႀကီးမားေလဘိ, ရွစ္ဆယ္ျပည့္၍, ပရိနိဗၺာန္, စံသည့္တိုင္ေအာင္, သယ္ယူေဆာင္, ဘုန္းေခါင္ ငါတို႔ ဘုရားတည္း။
(ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူရျခင္း၏ ရလာဘ္)
ဘုရားရွင္ေတာ္, မပြင့္ေပၚလွ်င္, လူေတာ္အမ်ား, စိတ္ေကာင္းထားလည္း, ဤကားကုသိုလ္, အကုိသလ္ႏွင့္, ထိုထိုဘံုဘဝ, မသိရ, မ်ားလွ အျပစ္ေတြ။
ဘုရားရွင္ေတာ္, ပြင့္ထြန္းေပၚ၍, ေဟာေဖာ္ညႊန္ၾကား, ျမတ္တရားေၾကာင့္, ဤကားကုသုိလ္, အကုသိုလ္ႏွင့္, ထိုထိုဘံုဘဝ, သိၾကရ, မ်ားလွ ေက်းဇူးေတြ။
ေက်းဇူးေတာ္ရင္, ဘုရားရွင္ကို, ေန႔စဥ္မျပတ္, ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔, အျမတ္ရတနာ, သာသနာ၏, ႏွစ္ျဖာဝန္ထမ္း, လြန္ႀကိဳးပမ္း, လူစြမ္း ျပၾကေစ။
ငရဲရွိတယ္, တိစၧာန္ရွိတယ္, ျပိတၱာရွိတယ္, လူနံု လူမြဲ လူဆင္းရဲ ရွိတယ္, ေသရဦးမယ္ သတိထား။
သံေဝဂဝတၳဳ ရွစ္ပါး
အမိဝမ္းေခါင္း, ဆယ္လေညာင္းမွ်, ေအာင္းခဲ့ရေခ်, တည္သေႏၶႏွင့္, လူ႔ေျပလူ႔ရြာ, ေရာက္ျပန္ပါလည္း, အို နာ ေသေရး, ဒုကၡေဘးေၾကာင့္, စိတ္ေအးကိုယ္ခိုင္, မေနႏိုင္ခဲ့, ဆိုင္ဆိုင္ဒုကၡ, ခံျပီးမွလည္း, မ်ားလွပါယ္ရြာ, ေရာက္ၾကရွာ၏။
အတီတာေရွး, ဤဝဋ္ေဘးႏွင့္, ေနာင္ေရး နာဂါတ္, ဒုကၡထပ္လိမ့္, မျပတ္ခုခါ, ျဖစ္တံုးမွာလည္း, အစာရွာရ, ထိုဒုကၡေၾကာင့္, ေန႔ညမဟူ, ကိုယ္စိတ္ပူ၍, သူသူငါငါ, မသက္သာသည္, ရွစ္ျဖာသံေဝ ရေၾကာင္းတည္း။
မီး ၁၁-ပါး
သူသူငါငါ, ျဖစ္ေလရာဝယ္, ဦးစြာႀကိဳဆီး, ဇာတိမီးက, အျပီးပံုေသ, ေလာင္ျမိဳက္ေလ၏။
မေသြတစ္သီး, ဇရာမီးလည္း, အျပီးေနာက္မွာ, ကပ္လ်က္ပါ၏။
မကြာေစရ, မရဏဟု, တစ္ဘဝဖ်က္ဆီး, ေလာင္သည့္မီးလည္း, ျငီးျငီးေျပာင္ေျပာင္, အျမဲေလာင္၏။
ေလာင္ပံုေလာင္အား, မထင္ရွားပဲ, ႏုထြားျပိဳျမစ္, အရြယ္ျဖစ္ေသာ္, အခ်စ္ရာဂ, မီးေတြထ၍, ေဒါသထန္ျပင္း, ေမာဟညႇဥ္း၏။
မကင္းႏိုင္ေအာင္, ထို႔ေနာက္ေနာင္လည္း, ေတာက္ေလာင္ဖိစီး, ေသာကမီးေၾကာင့္, ဝမ္းနည္းဖြယ္ေတြ, အေထြေထြႏွင့္, ပရိေဒဝ, ငိုေၾကြးၾကဖို႔, ဒုကၡလည္းထပ္, ေဒါမနသ္ႏွင့္, ဆက္စပ္မကြာ, ဥပါယာသ, လြန္ျပင္းပ်၍, သက္မွ်မရွဴ, တက္ေအာင္ပူသည္,---ဆူဆူဆယ့္တစ္ မီးေတာက္တည္း။
အနိစၥ, ဒုကၡ, အနတၱ, လကၡဏာေရး ၃-ပါး
အိုအိုလူမ်ား, သတိထားေလာ့, သြားဆဲကာလ, ခါသမယဝယ္, ပထမေျခလွမ္း, ရုပ္နာမ္တန္းတို႔, လွမ္း ဒုတိယ, မေရာက္ၾကဘူး၊
ဒုတိယလွမ္း, ရုပ္နာမ္တန္းလည္း, လွမ္း တတိယ, မေရာက္ၾကပင္၊
တစ္လွမ္းတြင္လည္း, ေျမႇာက္စဥ္တစ္မ်ိဳး, ေရွ႔တိုးတစ္ဖံု, လြန္ပံုတစ္ဝ, ေအာက္ခ်တစ္ခင္း, ထိျခင္းတေလြ႔, ဖိနင္းေစ့ေအာင္, တေရြ႔ေရြ႔ျမန္း, အခန္းခန္း၌, ေျခလွမ္းပိုင္းျခား, စိတ္ေျခာက္ပါးဝယ္, သြယ္သြယ္နာမ္တန္း, ရုပ္အတန္းတို႔, ႏွမ္းအိုးခင္းထက္, ႏွမ္းေတြက်က္သို႔, ျဖစ္ပ်က္ေနရ, အနိစၥသည္, ဒုကၡ-အနတၱခ်ည္းသာတည္း။
ဆရာေတာ့္ အဓိ႒ာန္
ဗုဒၶျမတ္စြာ ေလာင္းလ်ာတုန္းက, ေနာက္ဆံုးအထိ ပါရမီ။
လူနတ္မ်ားစြာ ခ်မ္းသာေရးမို႔, အသက္ေပးလို႔ ျဖည့္ခဲ့သည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘာသာအတြက္မို႔, ငါပါအသက္ ဆံုးေစမည္။
ေနာက္မဆုတ္ေပါင္ ခုလိုေတြးလို႔, ကုသိုလ္ေရးမို႔ ႀကိဳးစားမည္။
( ဒို႔လဲ ႀကိဳးစားမည္ )
Subscribe to:
Posts (Atom)